GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

De Nationale Christelijke Conferentie te Schanghat

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De Nationale Christelijke Conferentie te Schanghat

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

I.

China is en blijft het land 'der wonderlijkheden. In onze jeugd prikkelde het onze verbeelding, en verbonden wij aan zijn naam allerlei sprookjesachtige voorstellinjgen. ^Jater kbmt h|et land ons naderbij, en verliest dan veel van 2; ija schoonheid; ma^r merkwaardig blijft het.

De oppervlakte van biet reuz!enland is ongeveer gelijk iaan geheel Europa, en zijn bevolking van 400 a 425 millioen verschilt ook niet veel van die

van ons werelddeel. Zelf noemen de Chineezen h.un land gaarne Tsöhung Kuo, d.w.z'. rijk' Van het midden, omdat liet naar een oude voorstelling midden op de aarde ligt.

Als interessant (bouwwerk iriag nog altijd de groote Chineesclie muur worden genoemd, die geheel China omvat en een lengte heeft van 2450 Kilometer; . er is izooveel materiaal aan verwerkt, dat daaruit een muur zou feiunnen worden gebouwd om den Equator van 6 voet hoogte en 2 voet dikte.

De taal levert groote bezwaren op. Er zijn toch in China ongeveer 300 dialecten, die onderling verschillen als b.v. het Fransch en het Itahaansch; boven deze alle staat het dusgenaamde Manda; rijnsch of Hoog-Chineesch, de taal der geleerden en ontwikkelden. Het Chineesch behoort tot de isoleerende talen, die zicih niet tot woordvorming ontwikkelen, «laar uit hoofdzakelijk eenlettergrepige wortels bestaan; door samenvoeging van deze wortels krijgt men het begeerde w'oord, geslacht enz. En dan bepaalt ook' nog de hoogere of diepere toon bij de uitspraak de beteekenis van het woord. Zoo heteekent, al naar dat de klemtoon is, de wortel schih: lijk, tijd, toeschikken, werkzaamheid!

Bij het schrift zijn de moeilijkheden niet minder; er zijn ongeveer 55.000 „karakters", zooiets als onze medeklinkers, en deze nemen nog .gedurig in aantal toe. Welk een bezwaar dit voor de zendelingen heeft, behoeft geen betoog.

De geschiedenis der Chineezen verliest zich in een nevelachtig verleden. Vanaf 1100 v. Chr. heeft men echter zekerheid. De Mandschoe-dynastie regeerde van 1644—1912; de laatste machthebber was de keizerin-weduwe Tsi-Hsi; zij moet een geniale vrouw zijn geweest; maar zij heeft de ineenstorting van het rijk niet kunnen tegenhouden, De zes-jaxige Pu-Si volgde haar in 1908 op, maar wierd in 1912 onttroond; de republiek' .werd uitgeroepen, en het land bijna onafgebroken het tooneel van wreede burgeroorlogen.

Het is te verstaan, dat de Europeesche mogendheden steeds begeerige blikken na; ar dit izöo vruchtbare land hebben gericht, en getracht de Westersche beschaving er in te voeren. Bekend is de Engeland tot eeuwige schande strekkende Opiumoorlog 1839—'42. .De laatste stuiptrekkingen van hét weerstrevende volk werden gezien in den Bokser-opstand 1900, toen er niet minder dan 176 zendelingen, zendelingsvrouwen en - kinderen werden vermoord, behalve de duizenden Chineesche Christenen. De invoering der Republiek (het werk van Japan en Amerika, om China te verzwakken)', heeft het land voor het binnendringen van andere volken opengelegd. Of de Westerscihe cultuur het gelukkiger heeft gemaakt of nog zal miaken? Wie gelooft het? Alleen het Evangelie kan het vertrapte volk omhoog heffen.

Het ligt voor de hand, dat in dit reusachtig uitgestrekte land vele en versohillende soorten van menschen wonen, van elkander onderscheiden als de Zweden van de Italianen, roiaar de gemeenschappelijke taal en cultuur, en de natuurlijke verwantschap hebhen , aan de Chineezen eigenschappen gegeven, die ihet ktenmferk kunnen worden genoemd voor het groote volk als zioodanig. Zoo is b.v. de vlijt te roemen, en is opvallend, met hoe weinig zij toe kunnen. Hun aanleg is 'om steeds een liclhtkant op te merben, zoodat zij zelden den moed verliezen. Aan 'misbruik van sterken drank ma'feen zij ziöh niet schuldig. Te prijzen valt hun eerbied voor de louders, en oudere mensChen, en het trekken van den faniilieband. Natuurlijk staan hier ook groote schaduwzijden tegenover, zopals sterke zinnelijkheid, speelwoede, wreedheid en leugenjaohti'gheid. Maar welk volk is er, dat naast zijn deugden geen ondeugden heeft?

Reeds in de vroegste eeuwen hadden de Chineezen een rijk ontwikkelde cultuur; zij muntten uit op het gebied vjan schilderk'unst, beeldhouwkunst, houwtonst, en het vervaardigen van kunstig handweA. Meer dan 2 eeuwen v. Chr. kenden zij het kompas. Ongeveer 170 n. Chr. was de boekdrukkunst er b^end; de Bekinger Staatscourant dagteekent uit de 14e eeuw en is de oudste kirant ter wereld. In de sterrekhnde wai-en zij ook geen vreemdelingen; want reeds in 1279 werd er te Peking een sterre wacht opgericht, terwijl de eerste in Europa pas in 1576 in Deneniark'en volgde. Van de bekwaamheid in het vervaardigen van het beroemde Chineesche porcelein z'wijgen wij, evenals van hun zijdeweverijen. En ^zoo zouden wij do.or kunnen gaan.

Vragen wij, wat idan de oorzaak' is, dat zulk een groot, verstandig, jhoogstaand cultuurvolk, toch zoo machteloos is, dat andere natiën het kunnen uitbiuiten, dan kunnen daarvoor verschillende redenen worden ^.angevoerd.

Een zeer groot (gebrek is, dat de ontwikkeling steeds het eigendom hleef van enkfele hoaggeplaa, tsten, maar nooit door sdhoolonderwijs aan het volk' als zoodanig ten deel viel. In 1900 waren er in Noord-China op de 100 mannen maar drie, die konden lezen en sohrijvien; de vrouwen zijn schier zoo goed als allen Van w'elk'e ontwikkeling ook uitgesloten.

Daarbij, de ontwikkeling, die enkele bevoorrechte kringen bezaten, droeig en draagt in geen enkel opzicht hetzelfde karakter als de algemeene ontwikkeling, die onder de Europeeschje Volken wordt aangetroffen, en op welken grondslaJg de verschillendd vakken en amhachten bloeien; m'en leert slechts de religieus-ethische geschriften der klassieke geleor^ den, waarin niet het minste voorkomt, dat bekwamen kan voor de practijk van het leven.

Indien China nu maar, toen het met Europa in aanraking kwam, zich dit had weten te benutten, doch het heeft integendeel zic'h uit alle macht tegen de AVestersche cultuur verzet; nü ziet mfen wel in, vooral sinds de revolutie, dat men dwaas gehandeld heeft, miaar nu is het veelszins te laat, en de voet van den Vreemdeling staat op den Chineeschen nek.

Het vericeerde conserviatisme heeft het volk tegengehouden op den weg der ontwikkeling; daardoor bleef het hangen in de oude ideeën, die sinds Confucius het volk heheerschen. Eén van de grondtrekken dezer ideeën is, dat alle idealen in het grijze Verleden liggen; niet het scheppen van nieuwe dingen brengt geluk laan, maar het in overeenstemming brengen van het heden met den verleden oertijd.

Eigenaardig zijn de ^godsdiensten van China, die kunnen onderschieiden worden in een staatsreligie en een volk'sreligie d.w.z'. de am'btenaren met den keizier aian het hoofd, hébben een anderen godsdienst dan het gewone volk. Zij aanbidden den hemel, die alle toacht bezit. De keizer is de zoon des hemels, en is de hetmiddelaar tusschen den hemel en de mienschen. Een igroote moeilijkheid is het, dat er in de republiek' geen keizer meer is! Daarmee is deze gansche godsdienst, of liever zedelijke orde, in ha, ar kern getroffen. De vijf fundamenteele betrek'kingen (vader en zoon, , man en vrouw, oudere en jongere broeder, vorst en amhtenaar, vriend en vriendin) gelden als heilige instellingen des hemels, waaraan ieder zich, heeft te houden.

Naast dezen officiëelen godsdienst staat nu de volk'sreligie, waarvan het middelpunt is de vereering der voorouders en de daarmee gepaard gaande cultus der gmven. Het lot der dooden ligt in het duister. Zij mogen slecihts onder groote plechtigheden in een zwlare, mooie: kist worden begraven, wat veel geld kost, en oorzaak is, dat de familie meermalen den doode in z|ijn kist moet laten staan boven aarde, totdat voldoende geld voor de begrafenis verzalmield is. In de tallooze tempels worden naast de vele goden uit den officiëelen staatsgodsdienst ook nog ivele landere goden aangebeden: natuurkrachten, helden, boomen, tijgers, slangen enz'. De geh'eele wereld is vol van goede en kwade geesten.

Vroeger noemde men dez'en volk'sg'odsdienst Tlaoisme, maar het is gebleken, dat het Tao-isme er slechts een bepaalde 'zijde van is; im'mers men zocht door tooverdran'ken en geheime middeleii de krachten der onzichthjare wereld-(Tao) aan zich dienstbaar te miaken tot verlenging van het aardsche leven en omi het eeuwige leven te verwerven; oo'k zocht men ditzelfde te bereiii'en door afzondering in de eenzaamheid, waar mten in stille overdenking zich wilde verliezen in de godheid.

Behoeft het nogi nader betoog, dat dit arme, ellendige volk' hiet Evangelie noodig heeft als eenig middel ter reddingi? Jjiaten wij ten overvloede nog op twee diep-treurige miaatschlappelijke toestanden wijzien.

Eerst de positie van de vrouw, die als een minderwaardig schep'sel wordt beschouwd, dat het boozie hevordert. De vrouw is dan ook in het huwelijk volkomen rechtloos; om nietige redenen klan de man van haai scheiden, terwijl het hem' ten allen tijde geoorloofd is hijwijven erop na te houden. Meermialen worden de pas geboren meisjes vermoord.

Daarbij ontbreekt ten eenenmale hét besef der dienende liefde; alleen tegenover eigen familie acht men nog een roeping te hebhen, niaar de buitenwereld laat men in de ellende liggen. Al die werken van hamihartigheid, 'die een christenland sieren, onthrefcén in China. Men ziet het ongeschokt aan, .als hij een hongersnood de in'enschen bij millioenen sterven; het komt O'ok nu nog voor, dat naen een groep tmelaatsöhen in een k'uil werpt, met petroleum. overgiet, en daarna in brand steekt.

Roepen zlulkfe toestanden niet om' hén, die, met de liefde van Christus vervuld, de boodsohap brengen van de harmhartigheden Gods, in Christus geopenbaard aan een verloren, schuldig menschengeslacht?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 februari 1923

De Reformatie | 8 Pagina's

De Nationale Christelijke Conferentie te Schanghat

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 februari 1923

De Reformatie | 8 Pagina's