We zijn er nog lang niet! (IV.)

Natuurlijk kon hierbij (bij de vernieuwde studie der Gereformeerde Theologie) verschil van studieresultaat niet uitblijven.

De Gereformeerde Theologie was reeds bij haar opkomst aan eenvormigheid gespeend. De verschillende tonen, die sij aansloeg, werden op ongelijke wijze in het akkoord gemengd, en niet onjuist kon men van meet af die schakeeringen onderscheiden. Schakeeringen, die ver van elkander uit te sluiten, elkaar veeleer aanvullen, en saam het volle Gereformeerde wezen uitmaken. Die schakeeringen nu moesten vanself opnieuw uitkomen.

In de tzveede plaats had de Gereformeerde theologie een verloop gehad. Eerst de reformatorische periode, toen die der epigonen, daarna der scholastieken, en voorts perioden van verwatering, verslapping, misvorming en achteruitgang. Lag het dan niet voor de hand, dat, al naar gelang iemand zijn zienswijze meer in de eene dan in de andere terugvond, hij zich bij voorkeur op de schrijvers uit die bepaalde periode zou beroepen?

En eittdelijk lag het in den aard der zaak, dat nie^nand onzer eetivoudige repetitie van het oude bedoelde. Het „in wezen vrucht der tijden, in zijn vorm van onzen tijd" van Da Costa moest ook hier gelden. En, gelijk vanzelf sprak, niet door een ieder zou op deselfde wijze aan den ouden draad worden voortgesponnen.

Discussie tusschen deze uiteenloopende zienswijzen zou alzoo broodnoodig zijn, maar dan rtatuurlijk ook wetenschappelijke discussie moeten zijn. Discussie als onder theologen, die optreden in goede wapenrusting en strijden naar plicht van riddereer.

Dr A. KUYPER,

, fle Heraut", No. 1061, U April 1898.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen