EVEN PARKEEREN.

Het fioek van de Hope des Levens

Het laatste Bijbelboek neemt in het geloofsleven van Gods kinderen niet de plaats in die bet verdient. Ook niet bij hen, die met meer of minder zuiver inzicht ernst maken met de teekenen der tijden. Immers, deze hmi ernst heeft weinig aantrekkelijks, zij brengen ons in het sterfhuis der menschheid, bij de dramatische liquidatie van het leven. Al naar hun gemoedisaardi is, leiden zij ons het klaaghuis binnen met een „Wee u!" of met een meewarig „wel gecondoleerd"! Gevolg van dez© instelling is, dat wij in dagen van druk liever de Psalmen van David lezen dan in de visioenen van Johannes blikken, zeggende van zijn Bijbelboek: ook is de allersterkste hoop vergaan! De Catechismus heeft dit anders begrepen, als hij in den éénen Zondag van Christus' Koningschap het Zitten aan Gods Rechterhand' en de Wederliomst ten Oordeel aan elkander verbmdt. DE GEKROONDE JEZUS IS HET MIDDELPUNT VAN HET BOER DER OPENBARING, het is het Boek van ZIJN toekomst, daarom is het tegelijk het Boek van de Hope des Levens. Niet met een „wee u!" vangt het aan, maar met een: ZALIG IS HIJ DIE LEEST EN ZIJN ZIJ DIE HOOREN! Zalig, want ook in deze openbaring Gods wordt gij, dienstknecht van Jezus Christus, gebracht van het grootste kwaad tot het hoogste goed! Déze Johannes mag nog veel sterker en triumfantelijker dan de zoon van Zacharias verkondigen: HET KONINKRIJK GODS IS NABIJ GEKOMEN. Wij worden dan ook telkenmale gevoerd in den hemel GODS. Het is helaas waar, de hemel GODS verschilt in menig opzicht van d©n door ons bepreekten en bezongen hemel. Hier geniet de kerk geen otium cum dignitate, hier is niet het emeritaat der heiligen, hier bewijst zij zich GODS TRIUMFEERENDE KERK. Dat is niet de kerk, die getriumfeerd heeft, maai* die in niet-onclerbroken spanning meeleeft met Hem, die uitgaat overwinnende en opdat Hij overwinne. Hier is niet het zachte üed van de zoete stilte, maar hier roepen de heiligen, dat God al Zijne en hunne vijanden in de eeuwige verdoemenis zal werpen!

Er is tegenwoordig een journalistiek, die precies weet te vertellen wat er in geheime conferenties van Hitler en Mussolini voorvalt, zelfs da mimiek en de gestes van deze staatslieden wéten zij ons mede te deelen. Daarover grillen wij gaarne! Maar als de Geest ons brengt in Gods Troonzaal, dan weigeren wij vaak binnen te gaan en meten naar aardsche verhoudingen en kansen ons een toekomvStbeeld af. Hoe heeft de Heiland dit voorzien: als de Zoon des Menschen komt, zal dan het geloof nog gelóóven? Heere, kom onze ongeloovigheid te hulp! Doe ons U toch zien, als de Overste van de Koningen der Aarde, geef ons een troon in dit leven als koningen en priesters U en den Vader!

Daarbij vergeten wij niet, dat als Gods hand zal komen over alle vleesch, ook elke onreine vlam op den kandelaar zal worden gebluscht. De Nadab's en Abihu's zullen sterven in het Heiligdom dat zij ontwijd hebben, de Uzzia's zullen nederstorten bij de Ark, die zij in hun bescherming hebben genomen, alle hout, hooi en stoppelen ook in het christelijk leven zullen verbranden. De kerkhervorming is niet maar een feit uit de geschiedenis, er is een ecclesia semper reformanda omdat er leeft de CHRISTUS SEMPER REFOR­ MATOR. Daarom komt het oordeel het éérst over het Huis Gods, opdat wij — dat is ons werk in kerk, staat en maatschappij — met de wereld niet verloi^en gaan. Er is ook over de Gemeente een verdrukking van tien dagen, maar elke brief aan ieder der Zeven Gemeenten besluit met het troostvolle: DIE OVERWINT! De geschiedenis der Gemeente eindigt niet in het concentratiekamp, niet in het graf, ja, haar kroon wacht niet tot „eens daarboven". Zij zal ontvangen MACHT OVER DE HEIDENEN om die te hoeden met een ijzeren staf (Openbaringen 2:26—28). Wij worden niet gedwongen om met looden schreden een nacht zonder perspectief tegen te gaan, maar om te verwachten en te haasten tot DE TOEKOMST. (2 Petrus 3:12). Verwachtende DE KOSTELIJKE VRUCHT. (Jakobus 5:7). Staat Israël naar het vleesch bij den klaagmuur van een verwoesten tempel, de kerk ziet de drommen van den Gog en den Magog te pletter loope'n tegen de muren van de geliefde Stad! (Openbaringen 20:9). Als elke Maginot- en Siegfriedlinie zal zijn doorgebroken, zullen de muren van Jeruzalem staan. Want het laatste boek van den Bijbel is het Boek van den val van Babyion, niet van de verwoesting van Jeruzalem. Al de oordeelen in de apocalypse hebben plaats naar den regel van het BOEK DES LEVENS. (Openbaringen 13:8).

DIE hoop moet al ons leed verzachten... Wij gelooven de TOEKOMST, de Toekomst des

Heeren!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen