Boekbespreking

Met wijdgeopende ogen ! en nochtans verblind! Open brief aan Ds W. S. Hugo van Dalen, door Ds H. Retel. Oosterbaan & Le Cointre N.V., Goes.

Zoals bekend, is Ds Hugo van Dalen iri Rusland geweest om deel te nemen aan het „vredes-congres der Russische kerken", heeft hij van zijn bevindingen verslag uitgebracht in het communistische orgaan „De Waarheid" (zo alleen, schreef hij, wist hij zeker, dat zijn artikelen ongerept zouden blijven) en is hij teruggekeerd met een kostbaar geschenk, hem toegedacht door de Patriarch van de Russische kerk „uit waardering voor zijn kerkelijke vrede-missie": een prachtig gouden kruis met edelgesteenten uit de Oeral. Ds Hugo van Dalen, die in Rusland grote ogen opzette (niet alleen „wijdgeopende" gelijk hij zelf schreef) is van mening, dat in de Sovjet-Unie het Christendom iti praktijk is gebracht, dat daar geloofsvervolging onbekend is, en dat men daar, vredelievend en cultuurverrijkend, alleen maar wenst, rustig een Christen te zijn.

De predikant van de gebonden kerk te Colijnsplaat, Ds H. Retel, staat nu zijn plaatseUjke Ned. Herv. collega te woord. Hij doet dat op de hem eigen vriendelijke, rustige, en naar ik meen voor alle niet-star-bevooroordeelden, tevens op overtuigende wijze. Gaarne beveel ik de lezing van dit geschrift aan.

Eén opmerking. Ds Retel mag de vriendelijkheid niet te ver drijven. Hij doet dat m.i. in deze regels:

, , Het is verre van mij, dat ik er behagen in zou heijben, als de vrede in de plaatselijke Herv. Kerk te Colijnsplaat verstoord wordt. Van harte kan ik er mij in verblijden, dat elke Zondag velen in Colijnsplaat naar de Herv. Kerk gaan met de begeerte de verkondiging van het Woord des Heren te horen."

Dit gaat te ver.

Want ik geloof niet, dat men verblind kan zijn ten aanzien van het communisme (en dus ten aanzien van 't Christendom) en dan toch 's Zondags 't Woord Gods kan verkondigen. Maakt men door dergelijke vriendelijkheid de blinden van de blinde leidsman los? Kan een Christen echt blij zijn als hij ziet, dat het volk zich schaart onder de prediking van iemand, die zich herder in Gods kerk noemt, doch bezig is de mensen aan de meest verbitterde kerk-vijand uit te leveren? En moet men niet veeleer wenen dan blij zijn, dat zij, die begerig zijn de verkondiging van Gods Woord te horen, stenen krijgen voor brood? - «•

Ben ik te scherp ? Ik geloof het niet. Ds Retel citeert o.a. de volgende uitspraak van Ds Hugo van Dalen: , , Als gelovige ben ik er van overtuigd, dat zich tussen de geschiedenis van God en de geschiedenis van de Mens (verander, zetter, s.v.p. de hoofdletter niet) een speelruimte bevindt. Vandaag is onze wereld, onze Kerk, geheel West-Europa en ook zeer in het bijzonder het Sowjet-volk met zijn Kerk gestelden die speelruimte."

Dit is niet anders dan wat verdunde Barthiaanse poespas. Tegenover de geschiedenis (!) van God staat de geschiedenis van de Mens (!), die elkander niet raken, want er ligt „een speelruimte" tussen. De bekende „spel"-uitvinding van Dr van Niftrik en Dr van Ruler. Alles wat wij als Christenen in deze wereld doen, alle Christelijke actie, is maar spel. Geen blijvend, vruchtdragend „werk". God glimlacht er om. Maar 't heeft voor Hem geen waarde, Hij geeft er niet om. In die „ruimte" spelen nu, zegt Ds Hugo van Dalen: onze wereld, onze „Kerk", heel West-Europa, zeer in 't bijzonder het Sowjet-volk met zijn „Kerk". Samen-spel. Je brengt van de hele zaak wel niets terecht, maar kom, 't is ook maar spel. En vooral het Sowjet-volk met zijn kerk is een beste speler.

Dat is: de gelijkschakeling. De smadelijke ontering van de Koning der Kerk. De loochening van het feit, dat de Heilige Geest in de lidmaten van Christus' lichaam hemelse gaven uitgiet. Dat is de dood voor de Kerk. De dood ook voor alle uiting van christeUjk leven, dat zich richt naar het Woord.

Bilderdijk schreef eens (van een leer, die niet half zo verschrikkelijk was als het Barthianisme):

Wie die gruwelleer belijden (God vergeev' hem, dat hij 't doet) Zal ik rusteloos bestrijden Tot mijn laatste druppel bloed.

En hij zei verder aan dat adres geen vriendeüjkheden. De „opmerking" wsis wat lang. Ik hoop: niet ge­

heel overbodig.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen