Revue 1995 - pagina 24

Biomathematica is een zeldzaam specialisme in Nederland: men vindt het alleen aan de Amsterdamse universiteiten. Aan de Universiteit van Amsterdam werkt nog steeds de Nederlandse pionier prof.dr K. van Dam, bij wie Hans Westerhoff nog een dag per week werkt. Daarnaast vindt men dit vakgebied aan de Vrije Universiteit, zowel binnen de groep van Bas Kooijman (Theoretische Biologie) als in die van de nieuwe hoogleraar Microbiologie. Het wetenschappelijk netwerk van Hans Westerhoff is daardoor noodzakelijk internationaal. Wanneer je hem vraagt naar zijn collega's rolt een reeks Europese universiteitssteden over tafel: Berlijn, Oxford, Bordeaux, Toulouse, Moskou en Barcelona. De biomathematici die er werken zijn verenigd in de Bio Thermokinetic Group, waarvan Hans Westerhoff voorzitter Js.^ Fundamenteel Een groot deel van het onderzoek van Hans Westerhoff is fundamenteel: het is niet bedoeld om toegepast te worden. Dat betekegt niet dat de resultaten niet toepasbaar zijn; hét onderzoek naar geneesm id delen-resistentie bijvoorbeeld biedt mogelijk perspectieven in de behandeling tegen kanker, hoewel de basiswetten onmiskenbaar zuiver wetenschappelijk van aard zijn. Hans Westerhoff: "Dat is een boeiend probleem: via medicatie lekken bijvoorbeeld carcinostatica de cellen binnen,., waarna ze weer zo snel mogelijk naar buiten worden gewerkt. Het doel van '-•','

*

®

de arts is die geneesmiddelen zo lartg ' mogelijk in de cel te houden. Daar *' stappen wij in. We onderzoeken welke processen betrokken zijn bij die dynamiek."

' 2 s ^ ^

Onderwijs De Vrije Universiteit voert een aanstel-f lingsbeleid waarbij sterk wordt gelet op onderwijskwaliteit. Bij deaafistdli/ig

van Hans Westerhoff heeft men op dit punt enigszins gegokt, want zijn ervaring met onderwijs is "zeer bescheiden". De nieuwe hoogleraar heeft geen andere onderwijservaring dan enkele caputcolleges chemie voor derde- en vierdejaars studenten aan de Universiteit van Amsterdam. "Maar ik heb een proefcollege moeten geven in het kader van de sollicitatieprocedure en dat was kennelijk overtuigend." Hans Westerhoff heeft wel uitgesproken ideeën over onderwijsvernieuwing. Hij meent dat in een hoog technologische samenleving universitair onderwijs specialistisch moet zijn. "We moeten de basisprincipes uit de biologie gaan presenteren aan de hand van de modernste ontwikkelingen. De universiteit moet het nieuwste van het nieuwste bieden. De basisconcepten van bijvoorbeeld de thermodynamica dienen uit het universitaire onderwijs te verdwijnen; die kan men ook uit een boek halen. Ik realiseer me dat dit ten koste kan gaan van de het streven naar onderwijs van hoge kwaliteit aan veel studenten, maar die koerswijziging is mijns inziens onvermijdelijk." Hans Westerhoff wil dus een omgekeerde strategie: het huidig onderwijs start vanuit de basis en komt daardoor onvoldoende toe aan de nieuwste biologie; hij wil beginnen met de laatste ontwikkelingen, eventueel ten koste van de basisprincipes. Professor Hans Westerhoff lijkt kwantitatief biochemicus in hart en nieren, maar als hij opnieuw kon kiezen, zou hij zijn studie misschien toch anders inrichten. "Ik wilde eigenlijk fysicus èn medicus worden. In de VS is dat nu mogelijk, in Nederland nog niet. Biochemie was een compromis. Dat ligt midden tussen die twee in."

Hans Westerhoff: Ik heb erg weinig vrije tijd, maar als ik eens een uur over heb speel ik graag gitaar, klassiek en Spaanse muziek. En daarnaast heb ik erg veel interesse in allerlei terreinen van wetenschap, van economie tot natuurkunde en van biologie tot astronomie. Dat is bijna een verslaving: ik zou van alle natuurwetenschappen eigenlijk alles willen weten." Gaap Willems) Benoeming Dr B. Oudega is met ingang van 1 januari 1 995 benoemd tot hoogleraar 'Moleculaire Microbiologie'. Bauke Oudega (1 949), geboren en woonachtig te Zaandam, studeerde Scheikunde aan de Universiteit van Amsterdam, waar hij in 1973 het doctoraalexamen behaalde. Vanaf 1974 was hij als wetenschappelijk medewerker verbonden aan de faculteit Biologie van de Vrije Universiteit. Hij promoveerde in 1978 aan de Vrije Universiteit op het proefschrift 'Studies on the mode of action of cloacin DPI 3'. Van 1 979 tot 1980 was Oudega met een NWO-stipendium werkzaam in het laboratorium van prof.dr Mary Jane Osborn te Farmington, Connecticut, VS, alwaar hij zich verdiepte in eiwittranslocatie en de biogenese van buitenmembranen in E gram-negatieve bacteriën. In 1985 werd Oudega wetenschappelijk hoofdmedewerker en in 1986 universitair hoofddocent bij de sectie Moleculaire Microbiologie (IMBW, Biocentrum Amsterdam) van de Faculteit der Biologie aan de VU. Oudega doet onderzoek naar de translocatie van eiwitten over bacteriële membranen. Hij is oprichter en coördinator van het Nederlandse Platform van Eiwitsecretie en Macromolecuultransport in Prokaryoten. Hij was onder meer lid van de Editorial Board of the Journal of General Microbiology. •

En wat doet hij in zijn vrije tijd?

'S^

Universiteit

amsterdam

Revue

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen