Revue 2003 - pagina 18
Tandheelkunde
Nieuwe vestiging in Almere Dependance ACTA, Almere
feestelijk geopend Op vrijdag 1 november 2002 is de nieuwe vestiging van ACTA in Almere feestelijk geopend. Drs. H.C. Ouwerkerk, burgemeester van Almere, droeg het onderwijsgebouw officieel over aan ACTA en de Almeerse Pabo. Dr. S.J. Noorda, voorzitter van het College van Bestuur van de UvA, en dr. C.W. Noomen, voorzitter van het College van Bestuur van de VU, verrichtten de opening. Beide heren onthulden het eigen universiteitslogo op een draaiende toegangsdeur. Het gebouw is een semi-permanent onderkomen voor tien jaar en is een ontwerp van Frank van Waes buro voor architectuur in Eindhoven. Er lopen in Almere nu zo'n 1 10 tandheelkundestudenten rond. In het universiteitsblad van de VU, Ad Valvas, lieten enkelen van hen zich lyrisch uit over 'de aardbei' zoals het rode gebouw nu al liefkozend wordt genoemd: "De nieuwe vestiging is beslist leuker dan de Louwesweg in Amsterdam. Het is hier kleiner en
5
foto: Klaas Jan van Egmond
persoonlijker. En je runt hier als student je eigen praktijkje. Je bent verantwoordelijk voor je eigen stoel met instrumenten en volgt patiënten vanaf het moment dat ze binnenkomen tot en met de behandeling." ACTA heeft de vestiging in Almere geopend met het oog op het toegenomen aantal studenten en het hierdoor ontstane tekort aan ruimte voor onderwijs en mogelijkheden voor patiëntenbehandeling. Daarnaast is er, net als in de rest van Nederland, in Almere een groot tekort aan tandartsen. Zie voor meer foto's van het pand: www.acta.nl.
Veelbelovende eiwitten Het wonderlijke mondvocht 'speeksel' levert de afdeling Orale Biochemie van ACTA steeds weer verrassende inzichten en toepassingen op. Zo liet Anita Ruissen in haar proefschrift Antimicrobial salivary hlstatin 5 and
derived peptides - application, degradation and mode of action (oktober 2002) zien dat gesynthetiseerde speekseleiwitten wellicht de voorlopers vormen van een nieuwe generatie stabiele en effectieve middelen tegen infectieziekten. De kracht van de eiwitten schuilt in het feit dat er niet gemakkelijk resistentie tegen ze optreedt en dat ze stabiel en dus lang werkzaam zijn. Verder zijn de eiwitten in staat om bacteriën te doden die resistent zijn geworden tegen klassieke antibiotica, zoals de beruchte ziekenhuisbacterie MRSA. Een andere opmerkelijke bevinding is dat de oorspronkelijke (natuurlijke) eiwitten in het speeksel alleen werkzaam zijn wanneer rond de micro-organismen voldoende zuurstof aanwezig is. Echter, het merendeel van de microorganismen in biofilms, zoals de tandplak, leeft in een zuurstofarme of zelfs zuurstofloze omgeving. De nu ontwikkelde eiwitten daarentegen, zijn in staat om ook in afwezigheid
Vrije Universiteit Amsterdam Revue
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 2003
Revue | 96 Pagina's