Studentenalmanak 1902 - pagina 101

95

gevallen ster. Daar vond hem de Christelij'ke Liefde en

voerde hem ter buit, j'a, voerde hem als bruid voor zij'n

Rechter en Koning.

Aan den Rijn strekken fier de oude ridderkasteelen hun

misvormd lijf. Om hen toch, om hen komen de vreemdelingen.

De faam verbreidt den roem hunner bemoste steengevaarten

en lokt ter bedevaart.

Grootsch is de ruïne, vorstelijk. Het mos en de wingerd,

in bloei van leven, en frischheid van jeugd schamen zich

de oude gesteenten niet. Integendeel. Zij koesteren en streelen

de oude steenen, dankbaar, dat ze mogen deelen in

liunnen roem.

Hun „roem". Want de ruines zijn roemruchte predikers.

Zij prediken een verleden van glorie en van smaad.

Zij prediken een heden van devote vereering.

Zij prediken hoop op de toekomst.

Zoo was ook deze „ruïne van een mensch" zijne roeping

getrouw, wel terdege een prediker. Zijn verstand, verzwakt,

zijn lichaam, uitgeput, lieten hem de vervulling van het

predik«;»^/ niet toe. Doch hij stond als „geroepene des

Heeren", als rume, roemrucht prediker van glorie en smaad,

van zonde en val, van genade en wederoprichting. Deze

ruïne predikte ook hoop op de toekomst, als God zulke

ruines volkomen herstelt.

G. L.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen