Studentenalmanak 1902 - pagina 110

I04

De adelbrief is het van onze Goddelijke afkomst. Want

als we onze oogen wenden naar den Sterrenhemel, dan gaan

blik en gedachten hoog uit boven den zondenacht naar

datgene, wat nog steeds prijkt in zijn oorspronkelijk, door

zondeval niet bezoedeld Schoon.

Toen de Mensch met zichzelf, geheel de aarde met al wat

er op en in was, slingerde in den afgrond van rampspoed,

kon de sterrenhemel in dien draaikolk niet worden mee-

gezogen. Slechts die eene aarde was der Menschheid onder-

worpen, de overige wereldezi lagen zelfs geheel buiten de

spheer van haren invloed.

Zoo is dus de sterrenhemel dat hoofdstuk in het Boek

der Schepping, dat 't meest den mensch spreekt van de

oneindige dingen. En als de rijk begaafde kunstenaar dan

ook met zijn etsnaald de „Gedanken an das Unendliche"

zal verbeelden, dan teekent hij de heilige stilte van den

nacht en in dien nacht een eenzaam menschenkind, dat,

geleund tegen de wreede, niet antwoordende Sphinx, vragens-

moede, peinzend oog en hart opheft naar die glanzende

Hemellichten.

VASTARCH.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen