Studentenalmanak 1914 - pagina 169

FARRAGO 159

Hein troonde daar als een beeld van intense verstrooidheid,

en men zou gedacht hebben, dat hij was ingedommeld, zoo niet

bijwijlen een half-gewild opheffen van het hoofd en een droomerig

staren in de stil-aansluipende avondschemering u van het tegen-

deel kon overtuigen.

* * *

Het was dan een feit geworden met die tram!

Al maanden her had Hein ervan gehoord; voor het eerst,

heel vaag nog, in het Café van Zwaan — waar hij in Drasdorp

gewoonlijk pleisterde —, toen de veekooper Bolk hem het „groote"

nieuws vertelde en Hein hem lachend-ongeloovig geantwoord

had, dat ie 't niet geloofde, voor hij 't zag, — — later, al be-

slister en meer-omlijnd, van dezen en genen, die 't hem voor

„zeker" meedeelde, — en tóch was hij blijven twijfelen aan

de uitvoerbaarheid van het plan.

Tot hij, juist vanmiddag bij Kobus Span — waar hij als

immer zijn middagbrood nuttigde — werd opgeschrikt door een

bericht in een plaatselijk blad, waarin werd gesproken van eene

„Naamlooze Vennootschap tot exploitatie eener Tram in Waterland"

— nóg zag hij de zwarte letters voor z'n oogen glinsteren —,

van onteigening op groote schaal der betrokken landerijen (natuurlijk

met scha-vergoeding),.. én van Hein, den omnibus-rijder, die,

naar men „uit de meest betrouwbare bron" had vernomen, wel

een postje als conducteur bij de nieuwe Tram-Maatschappij zou

krijgen;.. m. a. w., voor hèm was gezorgd.

Toen was Hein stillekens opgestaan, had z'n koffie betaald,

en werktuigelijk de paarden weer ingespannen, — doch een

diepere plooi had zijn bruin-verweerd voorhoofd gerimpeld, want

nu voelde hij 't met onafwendbare zekerheid, dat z'n éénige

illusie —z'n onafhankelijkheid — verloren ging ..., voorgoed . . .

Haastig was hij weggereden, zonder den jongen te groeten,

die hem met de paarden geholpen had en die z'n baas naderhand

vertelde, dat „Hein van de Bus" (zoo noemden ze hem allen)

zoo „raar" had gedaan.

En nu zat Hein maar te piekeren over die nieuwe tram en

die onteigening en over dat baantje van conducteur bij de

Maatschappij, en zoo verdiept was hij geraakt in al die bespie-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen