Studentenalmanak 1914 - pagina 178

168 FARRAGO

de fideelste vent van ons Corps"; ruimde bergen van misverstand

vfeg en bracht tw^ee trouwe harten tot elkander. Met geestig ge-

kout en gemoedelijk gekeuvel werden de uren gevuld. Een der

anderen achtte het oogenblik gunstig om met een vurige slotrede

het uur van scheiden aan te kondigen, en aan den herkos odon-

toon ontsnapte het:

„Trouwe tempelridders!"

Dichte nevelen omhullen nog onze toekomst. We weten

niet, waar het rad der fortuin ons zal slingeren, waar de storm

des tijds ons zwakke hulkje zal henen voeren. Doch waar wij

onze tenten zullen opslaan, ubi terrarum wij in een eigen focus

aan Vesta zullen offeren. Een ding staat vast. Op één punt

mochten we even dien geheimzinnigen sluier optillen.

Sterk en innig zal in de toekomst zijn het verlangen naar

de oude, trouwe vrienden. Als onze leden verstrammen en het

eens zoo vurig bloed door de aderen begint te kruipen. Wanneer

onze kruin besneeuwd zal zijn met het sieraad des ouderdoms.

Dan zullen wij nog koesteren, zooals de Melancholicus koestert

zijn weemoed, het teere plantje der herinnering en het zoet ver-

langen naar u, mijn makkers. Zuchtend zullen wij hardop

droomen. Och nog eenmaal jong te zijn; als een jong paard dat

krachtig en fier de weide inholt, te genieten het jonge onbe-

zorgde leven

Nog eenmaal een Tempeliersvergadering en dan

Donderend applaus, gejuich en gejubel onderbrak zijn reden.

Zelfs de bovenbuur deed schijnbaar onder zijn applaudiseeren

de hakken het plafond rillen. Dit verhoogde de stemming. Tot

aller schrik kwam echter de schutspatroon hen ontnuchteren.

De phlegmatieke juffer met het accurate hart was geheel van

streek, volgens hem, en werd door een acute hartkwaal gekweld.

De medelijdende harten der Tempelieren vergaten alle bit-

tere uren onder 't muzikaal genot van deze juffer geleden. Met

stille trom trokken ze af.

Een pijnlijke stilte heerschte in de ledige zalen. De fijne

flesschen waren thans holle vaten. Als lijken gesneuveld op het

veld van eer, lagen ze her en derwaarts verspreid.

De ontredderde kamers toonden een droevig tekort aan

gezelligheid. De geest der Tempelieren was geweken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen