Studentenalmanak 1917 - pagina 101

BEETHOVEN EN ZIJN SYMPHONIËEN. ,

]N het angstig proces van het wereldgebeuren

zoowel als in het veelbewogen leven der kunst

zijn wij slechts een enkel moment meelevend

' en meestrevend. Zulk een verbijsterende menigte

indrukken ontvangen we van buiten in ons korte menschen-

leven, dat het alleen den kalmen, bezonnen geest gelukt

ze te ordenen en zijn Werturteil er over uit te spreken.

W e worstelen om een juist oordeel en vreezen elk

oogenblik ons te vergissen, en ons vast te klampen aan

wat geen blijvende waarde heeft.

Zoo zijn we dan ook op het gebied der toonkunst

plotseling geplaatst in het midden der »modernen«. Wat

moeten we meer bewonderen; de verbazingwekkende ge-

compliceerdheid en bijna vermoeiende techniek van een

Max Reger, de programma-muziek van een Richard Strauss,

of de diep-lyrische ontboezemingen van een Gustav Mahler ?

Maar wie ging niet eerst te rade bij de school van het

verleden? Wie zoekt niet de schakel, die ons bindt aan

vorige eeuwen?

Ja, onze »klassieken« hebben we leeren bewonderen,

maar één blijft ons boven al boeien, ons moderne-kunst-

menschen. En zoo lang die ééne nog leeft in de muzikale

wereld, zoolang hij nog spreekt tot de harten der menschen,

zoolang wanhopen wij niet aan de toekomst der muziek.

Maar wee ook de eeuw, die hem vertrapt en in het slijk

laat liggen. O harten van steen, die nooit door hem

ontroerd werden! —

Wie is dan deze heros, en wat is zijn kunst? Hoe is

zijn innerlijk mensch zijn geweest, waaruit zijn kunst zoo

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen