Studentenalmanak 1925 - pagina 110

98 MENSCH EN RUIMTE

slapend, willig of weerstrevig de tijdsstroom ons voortstuwt.

Zoo trekt ons bestaansproces in deze wereld een ononder-

broken lijn, waarvan ieder punt op tijd en ruimte onverwissel-

baar betrokken is. Hoewel dit voor ons denken anders zijn

kón, zoo is het toch in werkelijkheid zoo, dat we eenmaal in

tijd en ruimte levend geen oogenblik „er uit" zijn, wat er

ook innerlijk in ons moge omgaan. Er is rust en distantie

voor noodig om deze situatie tot bewustzijn te brengen. De

werkelijkheid toch eischt bij voortduur een geheel andere

bepaling van aandacht dan die, waardoor we toeschouwers

van onze meest nabije bestaansconditiën zijn. De wereld van

werk en wederkeerige egards waarin we leven is een

wereld van overgave en uitzelvigheid. De gelegenheden tot

volkomen rekenschap zijn zeldzaam en kostbaar, misschien

ook wel hierdoor, dat niet ieder ze zoekt. Hoe fragmentarisch

brengt de scherpste herinneringskracht ons de opeenvolging

der inhouden in de doorloopen tijdruimtebanen tot bewust-

zijn! En welk een vermaning is niet dit feit zelve, dat ons

schijnt toeteroepen; meen niet dat wet en zin uws bestaans

in de reflectie ligt! Al reconstrueerend niet eigen atomisch

zijn, maar menschheidsgang zoover documenten reiken, zien

we ons aan de wet van het object zelf onderhevig en de

daad van het herbouwen, die tijd eischt, wordt zelf eenmaal

historisch verschijnsel. Zoo opent zich het uitzicht op een

al meer verij lende objectivcering, die denken doet aan het

irrationeel getal welks ,,machts"-omtrek te voren vastligt,

maar dat voor het de berekening begeleidend oog met telkens

kleiner decimaal zich preciseert en bepaalt. Niets ,,nieuws"

treedt hierin op, gezien vanuit de bepalende wet. Zoo ook

ware een onbegrensd herhaalde zelfspiegeling een in 't

oneindige voortgaande inhoudsversmalling, welks baan is be-

paald door den ,,eersten" inhoud en 't bewustzijn. Zonder

dien oorspronkelijk geschouwden eersten inhoud wordt de

geest niet vruchtbaar, en daardoor is zijn wezen als

ervaringsbehoeftig bepaald.

Indien de betrekking met ruimte en tijd ons bestaan in

alle situaties bijblijft, hoe wezenlijk moet deze dan niet

zijn! Is het niet de tijd, die, naar de aanschouwing der

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen