Studentenalmanak 1926 - pagina 161

SAPPHO 149

Sicilië?) Die vlucht valt op ongeveer 600 v. Chr, te bepalen.

Later teruggekomen, is ze haar geheele verdere leven op

Lesbos gebleven. Ziehier de uiterlijke omstandigheden van

haar leven, voor 't grootste gedeelte gesleten in haar

„Muzenhuis" (fioiaÓTioXoc oixia). Daar woonde ze met een

groep jongere meisjes, haar leerlingen in muziek en poëzie,

die waarschijnlijk ook een koor vormden om haar werken

uit te voeren. (Een cultusvereeniging ligt hieraan ten grond-

slag of valt er mee samen). Zoo leefden op Lesbos nog

andere dichteressen, van wie Sappho er twee noemt, Gorgo

en Andromeda, De wrijving die uit een dergelijke rivaliteit

kan ontstaan, valt licht in te denken.

Tot die meisjes heeft Sappho waarschijnlijk in liefdes-

verhouding geleefd. Voor Hellas was dit niet vreemd: deze

soort van liefde heeft in de antieke cultuur geheerscht op

een voor ons (naar den omvang, maar ook naar wezen!)

onbegrijpelijke wijze. Ook de rigoureuze, de „precyse"

Plato erkent ze als een eersten trap tot den wijsgeerigen

êgcog. Wij kunnen dit zeer moeilijk benaderen; het beste

zullen zij het zich kunnen indenken, die een vriendschap

zeer fel beleven. Ondanks de heftig-zinnelijke uitdrukkingen,

die Sappho gebruikt, mogen we geen oogenblik aan perver-

siteit denken. Indien de woorden niet te mat klonken, en het

wezen te moeilijk benaderden, zouden we het gevoel —

misverstand zal toch wel buitengesloten zijn — ,,zinnelijke

vriendschap" kunnen noemen^). Om Sappho hiervan „vrij"

*) Ook Dr, Sizoo spreekt van een „sensueel-georiënteerde vriend-

schapsband". Dit blijft voor ons nog altijd iets vreemds, maar Grieken-

land was nu eenmaal, naar Croiset's geestige opmerking, „un pays, oü

Platon lui-même en est reduit ä inventer 1'amour platonique". Wij zul-

len er trouwens aan moeten wennen, veel dingen voor onbegrijpelijk te

verklaren bij die Grieken, die we — met alle mooie leuzen van „histo-

risch verstaan" — nog steeds als volmaakte humanisten aanstaren,

(„Humanisten, meer dan een Hartman of.... Cobet, Dat de laatste

onbevangen tegenover de Grieken stond, getuige zijn uitlating over den

gróóten Isocrates, die in romd-Hollandsch luidde: „die oude knul". Dit

laatste diene ten overvloede ter weerlegging van de bewering, door hen,

die nooit een bladzij van hem lazen, stoutmoedig volgehouden, dat het

Cobet alléén om zuiver Attische grammatica te doen was. — Men ver-

geve de digressie).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen