Studentenalmanak 1928 - pagina 156

146 AESTHETIEK. EEN BEDERF DES LEVENS

Omhoogdragen. Dat moeten wij ons heele leven. Ons

lijden, is zonde; onze vreugde, is zonde; ons beste oogen-

blik, is onze grootste zonde — tenzij wij het omhoogdragen.

En dit is een Liefde-eisch, Die wij niet mógen weerstaan.

Tot nog toe hadden we het over echte kunst alleen. Be-

trekken we nu de rest er bij. D.w.z, ,,dichters" en niet-

dichters. Want ten eerste is niet elk dichter, ook niet elk

aesthetiscth dichter, een kunstenaar, en ten tweede schrijft

niet elk aesthetisch levend mensoh gedichten,

Bedolven worden we onder de poëzie tegenwoordig.

Dichter na dichter staat op, bundel na bundel verschijnt.

Allen gemeen is de behoefte, eigen levensleed ook voor

anderen genietbaar te maken, verschillend is alleen de

kracht der ontroering en het technisch kunnen. Hier raffine-

ment, daar gestumper. Elke geest is nu eenmaal geen schep-

per. En voorts, is het getal der dichtenden zoo groot, onrust-

barend groot moet dan wel het getal zijn dergenen die,

zonder te dichten, niet minder aesthetisoh leven. En het

is dat dan ook. Wie eenmaal het verschijnsel in zijn wezen

kent, herkent het dagelijks tallooze malen, in allerlei vorm

en variatie.

Er is ergens een gebrek, dat dit zoo gebeurt. Een gebrek,

dat een cultuurziekte is. Zooals soms een ziekte in een

boomsoort valt, en een bepaald lid aantast, het blad, of

de schors. Waar zetelt de ziekte van den modernen cultuur-

mensch? Welk orgaan is ziek, welke functie wijkt af? Het

is een functie van den geest: het bewustzijn. Het bewustzijn,

het waarnemingsorgaan, het „zintuig" van den geest, func-

tioneert niet op de juiste wijze, doet zijn werk niet goed.

Het is te groot, treedt te snel in werking, en werkt te aan-

houdend, en te intensief. Overbewust is de mensch onzer

dagen. Eenerzij ds is de geest te sterk gevoed en ontwikkeld,

anderzijds is het leven te zwak en te arm om het bewustzijn

te overwinnen en te beheersöhen. Het laatste is oorzaak,

het eerste verergerende omstandigheid. Ongeëvenredigde

groei hier, verarming en verzwakking daar. Zoo is dan de

eenheid des levens verloren. Evenredige ontwikkeling geeft

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen