GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Studentenalmanak 1947 - pagina 205

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Studentenalmanak 1947 - pagina 205

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

feest en gefiedel van die daar. Bereid U te alle tijde voor

op het geluksuur, dat eenmaal ook vor U zal aanbreken en

nu moet ik naar mijn werk."

Vervolgens reed de oude zuchtend heen, maar Assepoester

had weer moed geput om de gehele dag het smerigste werk

te kunnen doen, terwijl haar zusters gasten ontvingen, op de

luit speelden of malkander om de oren sloegen.

Op zekere dag nu geschiedde het, dat de twee zusters een

kleed aan het borduren waren, waarmede zij voor den koning

wilden verschijnen; doch de steken welke de ene er op aan-

gebracht had werden er door de ander wederom uitgehaald,

tot het hun begon te vervelen en de oudste sprak: ,,'Het is

toch wel een schandaal dat me daar die Assepoester zo maar

door de salons loopt en zich aan al onze gasten voorstelt,

vind je ook niet lieve?"

„Ei ja zeker, zusje," sprak de andere, ,,ge behoeft van de

gasten nog niet eens te spreken; het maakt de goede sier van

onze kamers voor mijzelf reeds ondraaglijk als ik die meid

er zie; weet je wat, zij moest maar helemaal in het stalhuis

gaan wonen en nooit meer onze kant uitkijken."

Hiermede stemde de oudste in en zij gaven Assepoester nu te

verstaan, dat zij beter aandacht voor haar bezigheden kon

hebben als zij zich in het stalhuis hield; ja, zij wisten het

zover te krijgen, dat haar zuster zich vrijwillig daarheen

begaf.

Daar zat nu de arme Assepoester in het stalhuis met geen

ander gezelschap dan een os en een ezel', die, gelukkig voor

haar, een werkos en een werkezel bleken te zijn. Om haar

verdriet wat te vergeten, ging ook Assepoester nog harder

werken dan te voren reeds het geval was. Zij gunde zich

ternauwernood de tijd meer om naar schort uit te trekken

wanneer zij des avonds naar haar krib ging en het kwam al

zeldzamer-voor, dat zij zich schoor, wies en kamde.

Bij al hare ellende waren de twee dieren een bron van troost

voor Assepoester, en eens op een nacht verbeeldde zij zich

dat ze den os tot den ezel hoorde zeggen: ,,Zeg ezel, vind je

ook niet, dat aan Assepoester een groot deel toekomt van

189

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1947

Studentenalmanak | 258 Pagina's

Studentenalmanak 1947 - pagina 205

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1947

Studentenalmanak | 258 Pagina's