Studentenalmanak 1965 - pagina 294

E. Han, ik verwijt je niets.

H. Jij voelt je bedreigd en als ik probeer duidelijk te maken, dat dat

belachelijk is, dan wind ik me plotseling op. (Pauze.)

E. Jij voelt je zelf ook niet op je gemak.

H. Nee, nee, ik voel me hier ook niet op m'n gemak, maar ik weet

ook dat het belachelijk is overal spoken te zien. (Pauze. Weer op

normale toon:) Ik wil even naar buiten, even de tuin in.

E. Han...nee.

H. Waarom niet?

E. Ik wil niet dat je alleen de tuin in gaat.

H. Ik geloof dat jij al te nauwkeurig naar de griezelvertellingen van

de buurman geluisterd hebt.

E. Je hebt geen enkele reden om aan te nemen dat hij heeft zitten

liegen.

H. Die man is gek. Ik wil de tuin in. Ik wil gewoon wat zien, wat

horen.

E. Dan ga ik mee.

(Muziek.)

E. Waar ben je?

H. Hier.

E. Waar?

H. Hier, bij de struiken.

E. Waarom ga je daar staan? Als je op het pad bent, kan ik je zien.

(Geschrokken.) Wat is dat?

H. Niets. Ik ben het. Kom mee. Ik ga zo wel weer mee naar binnen,

maar ik moet er even uit. (Voetstappen op grind.)

E. Han.

H. Mmmm?

E

H. Wat is er...? Je hoeft niet mee, je kunt rustig naar binnen gaan.

Ik wil even buiten lopen, de maan zien, de bomen, het pad voor

me, de struiken. In de schaduw staan en kijken naar het licht op

het pad. Ik wil een ogenblik weten dat ik niet gezien wordt en

alleen maar zie.

E. Laten we teruggaan. Laten we de boel inpakken en naar huis

gaan.

294

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen