VU Magazine 1971 - pagina 24

TV-KIJKER: PARTICIPANT OF SPECTATOR De NCRV-tv zond reeds in de winter van 1964 een spel uit getiteld 'Eén tegen allen'. Het was de eerste uitzending van een genre, dat thans meestal aangeduid wordt • als 'Zeskamp'. We kunnen zeggen, dat de NCRV vanaf 1964 vrijwel onafgebroken een dergelijk spel heeft uitgezonden, en dat deze uitzendingen - evenals die in het buitenland - een enorme populariteit genieten. Wie stelt dat de NCRV typisch een spelletjesomroep is, een omroep voor de kleinburgerlijke huiselijkheid en gezapigheid, bedenke dat dergelijke spelletjes al tien jaar geleden in Italië en al vijf jaar geleden in Zwitserland, Engeland, Frankrijk, België en Duitsland gespeeld werden zowel voor radio als tv en dat de NCRV het idee alleen overgenomen heeft. Een kijkersanalyse zal leren, dat de trouwe Zeskampkijkers zeker niet alleen gezocht moeten worden bij de NCRV-leden.

Deelnemende plaatsen Wat voor plaatsen hebben nu vanaf 1964 meegedaan aan de spelen 'Eén tegen allen', 'Interland', Zeskamp en Dubbelzeskamp? Laten we deze plaatsen eens Indelen naar: a. grootte; b. regio; c. urbanisatiegraad (de mate van het proces van verstedelijking). Gemeenten met meer dan 100.000 inwoners hebben nog nooit met het spel meegedaan. Juist de kleine gemeenten moeten tot de typische Zeskamp-plaatsen gerekend worden. De helft van het aantal gemeenten dat ooit aan Zeskamp meegedaan heeft, telt niet meer dan 20.000 inwoners. De bevolkingsgrootte is een belangrijke factor voor het welslagen van dergelijke spelen.

nut on/ Ze/komp

door Martin Veenendaal De regio is daarentegen van minder belang. Gemeenten in alle delen van Nederland hebben belangstelling getoond voor het deelnemen aan Zeskamp. Het karakter van de beroepsbevolking en de mate van verstedelijking van een gemeente spelen een grote rol voor de mate van belangstelling voor een spel als Zeskamp. Kleine steden (inwonertal tussen 10.000 en 30.000), plattelandsgemeenten en verstedelijkte plattelandsgemeenten hebben tot nu toe de meeste animo getoond om mee te doen. In het algemeen kan gesteld worden, dat de urbanisatiegraad van invloed is op de prestaties. Plattelandsgemeenten en verstedelijkte plattelandsgemeenten behalen betere prestaties dan de kleine en middelgrote steden. Een uitzondering hierop zijn de specifieke forensen-gemeenten. De sociale binding is in deze plaatsen zeer gering. Gemeenschapszin ontbreekt veelal door een gebrek aan veelvuldige persoonlijke con-

tacten in deze typische slaapgemeenten. Een voorbeeld hiervan is Rheden. Deze plaats bestaat uit zeven dorpen met drie kernen. De opzet was om alle dorpen bij het spel te betrekken, maar door de zeer uiteenlopende structuur van de bevolking van de verschillende dorpen (forensen versus plattelandsbevolking) is het niet gelukt een eenheid te smeden rondom de Zeskampploeg. Daarbij komt nog de grootte van de bevolking (50.000 inw.) en de vele uitgaansmogelijkheden in de buurt. Alle factoren, die een optimale deelname aan het spel belemmeren. Op alle regels zijn uitzonderingen. Alphen a/d Rijn, een plaats met ruim 33.000 inwoners en een hoge urbanisatiegraad is toch een keer winnaar geworden. Een grote plaats kan vaker uit een grotere potentiële spelersbron putten en kan daar dan wel eens succes mee hebben. Maar doorgaans zijn enthousiasme, fanatisme in de goede zin en plaatselijk chauvinisme van groter belang dan sportervaring en capaciteiten. Andere factoren, van belang voor het succes van het spel, zijn: medewerking van de gemeente en aandacht van de plaatselijke pers. Aalten was een plaats waar deze twee factoren (alsmede urbanisatiegraad en bevolkingsgrootte) optimaal functioneerden en succes was dan ook te verwachten. Dit in tegenstelling tot de toestand in Middelburg, een plaats met 24.000 zeer nuchtere stedelingen, die weinig enthousiasme konden opbrengen voor een Zeskampploeg. De plaatselijke kranten deden er dan ook veelal het zwijgen toe. Een flink verlies lag in het verschiet.

De deelnemers Bij het spel 'Eén tegen allen' in 1964-'65 was het de bedoeling, dat de gehele burgerij mee zou doen en gezamenlijk de opdrachten zou vervullen. Dit bleek in de meeste deelnemende plaatsen het geval geweest te zijn. Ver voor de aanvangstijd van het spel dromden de mensen reeds naar het marktplein waar het spel gespeeld werd. Men kwam vanachter de kijkbuis tevoorschijn om zelf iets te verrichten, om te ontdekken dat zélf doen nog leuker was dan andere mensen iets zien doen. Helaas was het organisatorisch en financieel niet mogelijk om met deze formule door te gaan en moest men terugvallen op het samenstellen van teams, die uit slechts enkele tientallen mensen bestonden. Wel was het zo dat deze teamleden zich representanten voelden van de gemeenschap waarvoor ze streden. Naarmate het spel zich meer ging toespitsen op sportprestaties, recruteerde men de deelnemers vooral uit de sportorganisaties. Men beperkte zich welbewust niet tot de christelijke organisaties. Hoe groot was nu de belangstelling van de kijkers voor de serie Zeskamp 1968, Dub22

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen