GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1972 - pagina 202

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1972 - pagina 202

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

m

1 ^

•?^^~

^^^Ê^^^

^•"**»^."»>^-

f ^ ' . . t * i » •'ir' f• w ;^ — 4

:*^'l '*&•" •j*!.Sktm

•-i;»?^»

il»:

i^-^^i

^

•••«*!:*

«5^ •St.-'

magazine

nen? 's Zomers en 's winters?' Een korte lach, een kort schouderophalen: 'Met klagen kom je nergens, 't is hun land.' Ook de angst voor het gezag vreet aan hen. Mannen en vrouwen lopen weg, weigeren te praten; ze willen niet dat iemand ziet dat ze met onbekenden praten. 'Er waren al eens eerder onbekenden geweest,' vertelt iemand, 'en toen hadden ze moeilijkheden gehad.' 'G.G.' wilde weten wie de vreemden waren, wat ze gevraagd hadden, met wie ze gesproken hadden; er kwamen heden die zeiden dat ze van de politie waren. Blanken in burgerkleren, en ze hadden de gezinnen ondervraagd. Nee, we hebben niets te vertellen; het gaat goed. Een vrouw staat een paar minuten te praten, dan loopt ze zenuwachtig weg. Een andere vrouw knikt. Jawel, ze wil praten, maar alleen binnen in de tent, waar ze haar niet kunnen zien. Halverwege het interview komen er een paar kwajongens langs gerend, ze schreeuwen: 'Kletskous, Kletskous!' De vrouw zegt: 'Ga alstublieft nog niet naar buiten, wacht tot ze weg zijn.' Als ze weg zijn is ze van gedachten veranderd en weigert ze nog iets te zeggen. 'Ga alstubheft,' smeekt ze.

^T^V

Onderwijzers Het zijn niet alleen de eenvoudige onontwikkelde plattelanders die bang zijn, maar ook v*«"i de onderwijzers. Er zijn zes onderwijzers aan %^ak 'fe f,^i> de school verbonden. Drie van hen, die beMorsgat is in feite hoofdzakelijk een nederzetting van vrouwen en kinderen, die tijdens de weekends korte taald worden door de gemeenschap, hebben bezoekjes krijgen van de mannen. (Foto gemaakt in Kiiptown bij Johannesburg.) in acht maanden geen salaris gehad. Maar ze willen er niet over praten. Ze willen zelfs niet soort schuldgevoelen over het geld dat hij een nederzetting van vrouwen en kinderen, zeggen hoeveel leerlingen er zijn. besteedt aan de bus. 'Ik moet één keer in die tijdens weekends korte bezoekjes krijgen 'Als je één keer gebeten bent, kijk je twee de veertien dagen naar Morsgat,' zegt hij. van de mannen . . . Minieme, of vaak hele- keer uit,' zegt er één nogal geheimzinnig. 'Ik maak me zorgen over m'n kinderen.' maal geen voorzieningen; ongezonde en ver- Een ander mompelt iets over moeilijkheden, Tien van de 23 gezinshoofden die uit Chacha- nederende behuizing; bijkomende kosten die over uit bed gehaald zijn, haalt zijn schouders laza verplaatst werden, weigerden om terug vreten aan lonen die al veel te laag zijn; het op, draait zich om, loopt weg . . . te gaan naar hun werk. Ze weigerden geschei- uitéénscheuren van gezinnen. Dat zijn de Iemand die zegt dat hij dorpshoofd is, glimden te worden van hun gezinnen. ondragelijke lasten die het moreel kapot lacht en schijnt niet bang te zijn. Ja, hij wil maken en die aanleiding geven tot het ver- wel praten, wat willen we weten? Maar op dat wijt dat je altijd weer hoort in Morsgat: 'We moment komt er in een wolk van stof een Vechten open bestelwagen aan, er zitten een stuk of zijn afgedankt.' zes plaatselijke 'politieagenten' op met stokZelfs arbeiders die naar verhouding flink verken, alsmede een blanke ambtenaar. De ambdienen, klagen erover dat ze moeten vechten Berusting tenaar springt er uit en wil weten wie er vraom in leven te blijven. Ze hebben altijd moeten vechten, maar ze hebben nu het ge- Niet het gevoel van bitterheid en teleurstelling gen stelt en waarom . . . De ambtenaar is voel dat ze er niet meer tegenop kunnen. is de hoofdzaak, maar de hopeloze berusting, Mr. G. C. Vermeulen . . . hij is hoofd-inspecDoor de verplaatsingen is de gezinnen een zoals blijkt uit dit brokje conversatie met een teur en woont vijf kilometer verderop in Toelani. Hij zegt, dat hij niet begrijpt waarom heel ander sociaal patroon opgedrongen. arbeider uit Mazista . . . persmensen zich zouden interesseren voor Vóór die tijd hadden ze iets van een echt 'Hoe is het leven in Morsgat?' Morsgat. 'Het is een verrukkelijk oord,' zegt gezinsleven, maar nu zijn ze van elkaar ge- ' 't Gaat wel.' scheiden. Morsgat is in feite hoofdzakelijk 'Gaat dat dan, negen maanden in een tent wo- hij. 'li-* '*Sd

**!».>•

46

> s»J-ï

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1972

VU-Magazine | 570 Pagina's

VU Magazine 1972 - pagina 202

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1972

VU-Magazine | 570 Pagina's