VU Magazine 1973 - pagina 68

BREUK? Niet opereren? Toch wat aan doen om verergering te voorkomen. Hoe? Met een goed passend BROOKS breukverband! Een gordel dat uw breuk geheel 'in' kan houden. Vraag gratis folder aan:

BROOKS Singel 25 Postbus 3226 Amsterdam Telefoon (020) 24 94 23

PAEDAGOGiSCH SEMINARIUM Aan de Vrije Universiteit De Lairessestraat 142, Amsterdam

Opleiding M.O.-A en M.O.-B Pedagogiek Toelatingseisen: voltooide liogere beroepsopleiding (op basis van tenminste Havo, Pedagogische academie. Sociale academie, hoofdleidsters bij het kleuteronderwijs) of een ruime praktijkervaring op een voor de opleiding relevant terrein. Voorts wordt een kleine groep M.M.S.'ers (met een propedensejaar), alsmede functionarissen (personeelchefs etc.) toegelaten. Men dient tenminste twee van de moderne talen zodanig te beheersen, dat in deze talen gestelde stof zonder meer bestudeerd kan worden. Colleges: woensdagmiddag en vrijdagavond. Aanvraag: UITSLUITEND SCHRIFTELIJK aan bovengenoemd adres, onder opgave van beroep, opleiding, diploma's.

c . j . m . schuyt

rechtsorde en burgerlijke ongehoorzaamheid v o o r w o o r d van p r o f . m r . W . H . Nagel

434 biz. f 29,50 Verkrijgbaar in de boekhandel

Bestaat het recht op verzet? Onder welke omstandigheden kunnen burgers op grond van morele en politieke overtuigingen openlijk bepaalde wetten negeren of overtreden? De actuele problematiek van de gebondenheid van de burger aan de w e t w o r d t in dit boek aan de orde gesteld. 'Ik vind het een indrukwekkend boek. Het toont een combinatie van filosofische bezonnenheid, juridische scherpzinnigheid en sociologische originaliteit die naar mijn weten in Nederland niet is overtroffen.' Prof. dr. J. A. A. van Doorn in NRC/Handeisblad 2 dec. 1972

Universitaire Pers Rotterdam 14

'l)dat het onderwijssysteem in Zuid-Afrika zowel organisatoriscli als inhoudelijk, zowel financieel als administratief als ideologisch volledig geïntegreerd is in - en in belangrijke mate in dienst staat van - de politiek van "apartheid", 2) dat hierdoor voor de niet-blanke bevolking de opvoeding in het gezin belemmerd wordt, de opleiding boven het lagere-schoolniveau zeer zware financiële offers vergt van degenen, die die opleiding willen volgen, en de toekomstmogelijkheden na een hogere (d.w.z. technische, beroeps- of universitaire) opleiding vrijwel nihil zijn in het eigen land.' Dit overwegende, was men van oordeel dat 'een uitwisselingsverdrag met een Zuidafrikaanse universiteit voor de uitvoering waarvan gelden van de Vrije Universiteit worden aangewend, slechts aanvaardbaar is, wanneer garanties bestaan dat daarvan vooral die bevolkingsgroepen in Zuid-Afrika direct profijt hebben, voor wie hogere opleidingen en daarbij passende toekomstmogelijkheden volgens internationale normen, niet of nauwelijks te realiseren zijn'. Voorts meende men dat 'bestaande contacten gebruikt moeten worden om kritisch na te gaan of deze garantie verkregen kan worden en in hoeverre het mogelijk en wenselijk is daarbij aan te sluiten op de in het Zuidafrikaans e onderwijs bestaande differentiatie naar bevolkingsgroepen '. Bestaande contacten 'ook met gelijkgezinden' zouden 'getemporiseerd, eventueel zelfs verbroken moeten worden' wanneer zij 'hieraan geen wezenlijke bijdrage leveren'. Naar het oordeel van de Staf van de Subfaculteit bood het bestaande verdrag met Potchefstroom 'in zijn huidige vorm en uitvoering' die garantie niet. Het bestaande verdrag komt 'daarentegen meer dié bevolkingsgroep in ZuidAfrika ten goede', 'die zich reeds in een bevoorrechte positie wat het onderwijs betreft bevindt'. Het verdrag zou, zo werd uitgesproken, wijziging behoeven. En wanneer dit niet mogelijk was, zou het moeten worden opgezegd. Herziening Gestreefd werd dus (nog) niet naar verbreking van de bestaande contacten, maar naar verdragswijziging en een vorm van bezoek, waarvan ook {en vooral) profijt kon worden getrokken door het deel van de Zuidafrikaanse bevolking, dat op grond van zijn huidskleur de Potchefstroomse Universiteit niet mag bezoeken. Dat men met deze opstelling ietwat heenzeilde om de kernvraag {'mag een universiteit mensen weren op grond van huidskleur') werd wel aangevoeld. Terugblikkend op deze eerste kritische bezinning op het verdrag met Potchefstroom, schreef de psycholoog drs. J. H. Andriessen later in het subfaculteitsblaadje 'Info':

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen