VU Magazine 1973 - pagina 538

tellen en Nadine onderbrak hem met: 'O, ik zie het al, hou maar op en kom maar es een poosje in mijn schoot liggen,' dat deed die jongen en ondertussen ging zij door met anderen en af en toe streelde ze hem wat over zijn hoofd, zoende es wat. Ik denk, dat ze in zijn manier van brengen een totaal gebrek aan gekoesterd-worden herkende en dat ze daar onmiddellijk op in wilde spelen en na een half uurtje zei ze: 'Ga maar weer terug' tn hij weer braaf naar zijn plaats. Dan ook geen gezeur van lag je lekker of heeft het je goedgedaan, welnee, gewoon rechttoe, rechtaan. Het ging allemaal heel vanzelfsprekend. Als ik zoiets zou doen, dan zou het linkshandig gaan. Om vijf uur gaf ze het sein om te stoppen en iedereen dook lekker onder de pomp om af te koelen in ijskoud welwater.

Stampen De volgende dag begon het met 'movements', 70 man kregen duidelijke opdrachten, eerst rennen, 'grounded' lopen, dus niet balletachtig maar flinke looppas en goed stampen, contact met de aarde. Heet was het, zonnetje op je knar en liep de kring onder een boom door, dan had je toch de neiging even af te remmen in de schaduw. Je kop heb je er altijd bij, er is altijd wel een vent die tegen je op loopt als je even inhoudt en daar heb je dan de schurft over in. Na 10 minuten kun je niet meer, dan moet je door en opeens raak je in cadans: je pakt es iemand die versukkelt bij de handje zeult es iemand mee, want je krijgt wat meer lef, opeens roept Nadine: 'Schreeuwen, schreeuw: ik ben een man, of ik ben een vrouw'tn iedereen loopt dan te schreeuwen. Op een gegeven moment liet ze een binnenkring van Fransen vormen en een buitenkring van buitenlanders, kringen die tegen elkaar in moesten draaien en de Fransen moesten tegen de buitenlanders roepen: 'Wat doen jullie in Frankrijk, donder alsjeblieft op'. Mensen krijgen wezenlijk de dampen in. Ineens staan ze te kotsen van ellende en van woede. Nadine kwam weer in met: 'Ga op de grond liggen, trappel met je benen, sla met je handen op de grond, krijs als een driftige kleuter'. Sommigen kwamen tot een geweldige ontlading, ik had dat ook hoor, ik verzonk op de een of andere manier in een totaal verdriet, een onbestemde wrevel ook aan alles.

Ademnood Mensen raakten soms in ademnood en Nadine schoot dan toe en hielp met: 'Neem mijn adem maar over, rustig aan maar.' Ze steekt ook zo nu en dan als je geblokkeerd bent een vinger in je keel zodat je es flink braakt dat gebeurde in die 'movements' aan de lopende band, ze opperde: 'Noem de kleuren van het hemd van je buurman' om mensen in moeilijkheden weer bij de realiteit te bepalen. Ze lette erg goed op, echte ongelukken gebeurden niet. Er hing ook een speelse en zeer lichamelijke sfeer, we moesten op onze rug gaan liggen en met de handen op 14

de buik trommelen, muziek maken zo, Ella Fitzgerald-achtig zingen, van pompampalieboe pampapalap, enorme pret als je dat met z'n allen doet en iedereen in zo'n grote kring in de weer hoort.

magazine

Je voelt je vol, vitaal, je bent een soort wit licht onder je vel. Je energiecentrum, je gevoelscentrum en je rationele centrum staan regelrecht met elkaar in verbinding, geen blokkades meer.

armd, zoals we het in de training deden en die jongen die glunderde, zo fijn vond ie dat. We zijn vaak geremd om dat te doen, ook al omdat we denken dat de ander het gek zal vinden, maar dit soort dingen ga ik meer doen, je ziet wel hoe de ander reageert. Veel heb ik ook geleerd van de waarheden van Nadine, soort regels, zoals een man als Waterink ze ook kon geven, bijvoorbeeld: jalouzie is niet meer dan de reactie op dat wat je niet kunt geven van jezelf. Daar kan ik een tijd op lopen kauwen, dat zetje aan het denken. Of 'energy creates energy', je hebt het druk en tot je verbazing kun je vandaaruit nog veel meer en omgekeerd meligheid vreet energie, als je een hele avond op je kamer

Drs. iman Baardman

Mevr. Pietje Baardman

Geblokkeerd

zit te melen moet je niet denken dat je de volgende dag fit bent. Bij die 'movements' merkte je ook dat je veel langer door kon gaan, dan je dacht. Nadine hield het ook vol, dag-in dag-uit meehollen en knokken met kerels, niks ging ze uit de weg, na een feestje tot laat in de nacht was zij de volgende morgen half elf present voor de 'movements', terwijl de helft van de groep veel later kwam aansukkelen in de gedachte, dat zij zich wel zou verslapen en dan zei ze: 'Energy creates energy.' Een goed wijf, openhartig, ook over haarzelf, echt, warmbloedig, begaan met mensen, vol gezag en zeer direct in haar manier van doen.

Een geweldige ervaring was het trillen; dan moet je wat door je knieën gebogen gaan staan, balancerend op de bal van je voet, voeten wat binnenwaarts en dan ga je door die vermoeidheid enorm trillen, je moet in je onderlijf ademen, suggestie natuurlijk, maar je ademhaling moet zakken, je lichaam moet één grote stroom van energie worden.

Dat idee van geblokkeerd zijn ergens in, dat heeft me ook zeer aangesproken, wij hier werken meestal met het hoofd, en de rest, gevoel en het vitale, is geblokkeerd, alles onder de nek is geblokkeerd. Je kunt ook je energiecentrum blokkeren, je kunt emotioneel goed reageren en bij je verstand te rade gaan, maar b.v. seksueel zit de zaak afgegrendeld, dat is besmet gebied. Met die blokkades werkt Nadine veel. Ze doorbreekt ze, ze geeft oefeningen mee of ze komt eens flink even in de nek wrijven of knijpt je keihard in je billen, zodat je compleet schrikt. Dat pure gevoel van blokkadevrij te zijn, dat heb ik daar een paar keer gehad, betrekkelijk nieuw eigenlijk, maar zalig om te beleven. Als ik hier in Amsterdam druk doe, dan denk ik opeens, wat een waanzin eigenlijk, dan nok ik even af, ga flink en goed ademhalen, mediteer wat en probeer dat gevoel weer terug te krijgen, je zou kunnen zeggen ik heb er een alternatief, een mogelijkheid om ook anders te leven, bij gekregen. Ik voel me ook spontaner. Er is bijvoorbeeld een familielid die ik vroeger gewoon begroette met hoi en die heb ik laatst eens om-

Minder omslachtig Dat gebruik ik nu' ook meer in mijn eigen werk als groepstrainer; ik ben minder omslachtig geworden. Nu herinner ik me nog een oefening: je werd in paren opgesteld en hield elkaar aan de handen vast, één moest naar beneden zakken, alsof ie op een stoel ging zitten, je moest in die houding op je tenen gaan staan en zo in een soort balans hangen aan die ander en dat hou je geen minuut vol. Er gaat dan van alles door je heen, zeer veelzeggend over jezelf, je kunt

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen