VU Magazine 1973 - pagina 276

Herkenning (bijproduct van een konferentie of wezenlijk onderdeel?) door dr. J.H.Raat Van 3 tot 13 april 1973 vond in College Park, Maryland, USA, een congres plaats onder de titels 'International Conference on Education of Teachers for Integrated Science' en Teaching Science for Toady's Society'. De organisatie was in handen van de Universiteit van Maryland en de UNESCO en vooral ook van de ICSU (International Council of Scientific Unions). De 215 deelnemers, waaronder 5 Nederlanders, waren afkomstig uit 64 landen en vrijwel allen direct betrokken bij de opleiding van docenten in de natuurwetenschappen. Op een voorgaand congres (Bulgarije, 1968, The Integration of Science Teaching) waren het 'hoe' en 'waarom' aan de orde geweest. Het thema van de conferentie in College Park was: als men uitgaat van de wenselijkheid van werkelijk geïntegreerd ondervdjs in de natuurwetenschappen, hoe leidt men dan de betreffende docenten op; aan welke criteria moeten deze docenten voldoen en wat volgt daaruit voor de opleiding. In een tiental plenaire zittingen werden door voordrachten en discussies achtergrondinformatie gegeven. Daarnaast waren er over een netwerk van samenhangende onderwerpen bijeenkomsten in kleinere werkgroepen en subwerkgroepen. Het ontspanningsgedeelte was sober. Hoogtepunten waren; een ontvangst op het State Department; een optreden van Joan Baez, dochter van de conferentievoorzitter en de 'international evening' met bijdragen van deelnemers van veel nationaliteiten. Een conferentierapport zal ongeveer mei 1974 in druk verschijnen. Een inhoudelijk verslag van de conferentie van de omvang van een vijftal bladzijden van de hand van dr. J. B. van der Kooi (R.U. Groningen), dr. H. P. Hooymayers (R.U. Utrecht) en de schrijver van dit artikel verschijnt binnenkort in FARADAY, het maandblad van leraren in natuur- en scheikunde. 12

te geven van wat de deelnemers aan de conferentie in hun dagelijks werk beweegt te doen wat zij daarin doen. Lukt het mij bij een deel van de lezers in deze opzet te slagen, dan vind ik daarin - zij het achteraf - een argument om mezelf te overtuigen, dat het drukken van deze regels op dit papier geen papierbederf is.

Teachers: onderwijzers, leraren: docenten

Dr. J. H. Raat

Met andere kenmerken van het verleden is ook de tijd voorbij, dat iemand, die verre reizen doet, veel kan verhalen. De overmaat op velerlei gebied, zo karakteristiek voor de huidige maatschappij, strekt zich ook uit op het gebied van de informatie. Vanuit de huiskamer zien we ver, het dagelijks gebeuren van de hele aarde en zo nodig van de maan. Het zou dan ook een misvatting zijn om zelfs maar te veronderstellen, dat het bijwonen van een tiendaags congres in College Park, vlakbij Washington D.C., zich leent voor het geven van een reisverslag. Minder voor de hand liggend, maar voor mij toch wel overtuigend, is ook de opvatting, dat een weergave van de wetenschappelijke en puur professionele aspecten van zo'n bijeenkomst, indien al gewenst, niet in dit periodiek, maar in bijvoorbeeld een natuurwetenschappelijk vakblad thuishoort.

Een inhoudelijke beschrijving? Geen reisverslag, maar ook geen inhoudelijke beschrijving. Wat dan wel? In het onderstaande wil ik trachten enige achtergrondinformatie te geven van de besproken problematiek. Op grond van vooral koffiepauze- en tafelgesprekken zijn lijnen te schetsen. Misschien is het mogelijk op grond daarvan op een andere manier iets van de discussies weer te geven. Vooral echter wil ik proberen een tekening

Als mensen uit een groot aantal verschillende landen met elkaar spreken over de opleiding van teachers en dan nog wel van docenten in een zeer bepaald vak, dan kunnen deelnemers weten waarover men het heeft. De verzamelnaam teachers echter geeft verwarring. In Nederlandse termen vertaald zijn teachers: onderwijzers; derde-, tweede- en eerstegraadsleraren en universitaire docenten. Het maakt nogal enig verschil in de opleiding! Terugkerend tot de groep mensen uit meer dan zestig landen komt men snel tot de conclusie, dat bij een verscheidenheid van zoveel landen met zoveel onderwijssystemen het moeilijk is te weten, waarover men dan precies praat. Bovendien zijn de meeste, zo niet alle onderwijssystemen nogal heftig bezig te veranderen. Wordt onze samenleving niet gekenmerkt door het thema alles verandert? Is dit laatste ook niet uit te drukken in een mogelijke variant op wat Descartes zei door nu te stellen alles verandert - ik leef dus in de twintigste eeuw? De vraag ligt dan ook direct voor de hand te zien of het onderwijs over de hele aarde enkele grote karakteristieken gemeen heeft. Is een grove indeling mogelijk met het doel de discussie te verduidelijken?

Een gemeenschappelijke indeling van onderwijssystemen Het blijkt, dat een indeling bruikbaar is. Uiteraard met de franje, zo men wil de grenzen, van een ruw model. We spreken over primair onderwijs onderwijs aan 6- tot 12jarigen, secundair onderwijs onderwijs aan 12tot 18jarigen en over tertiair onderwijs onderwijs voor 18- tot 24-jarigen. Hieraan moet di-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen