VU Magazine 1975 - pagina 62

K midjojo uit Satatiga, die zich niet, of niet duidelijl< genoeg, distantieerde van het bewind. De plechtigheid verliep tenslotte in het hoofdgebouw in het geheim op een niet tevoren bekend gemaakte plaats en tijd, een voor alle betrokkenen pijnlijk gebeuren. Prof. dr. J. Verkuyl, een der weinige anti-revolutionairen, die de Indonesische vrijheidsstrijd steunde en daarom toen in eigen kring werd verguisd, was diep verontwaardigd over het niet door historisch schuldbewustzijn geremde studentenoptreden, maar voorzover de jongere generatie een boodschap heeft aan Nederlands koloniaal verleden, beleeft ze dat in een uitermate kritische instelling jegens het vervolghoofdstuk: het rijke westen en de derde wereld. En de huidige student in Nederland lijkt in de verste verte niet meer op de westerse student, die Hatta in 1928 schetste, toen hij als 25-jarige voor de Haagse Rechtbank moest terechtstaan verdacht van opruiing. De Hollandse student van toen zou zich 'in volle zorgeloosheid overgeven aan dwaas-zoete genietingen der jeugd' en zich slechts 'in abstracte' bezighouden met maatschappelijke vraagstukken. De huidige studentengeneratie is meer politiek actief evenals de zonen van de hogere ambtenaren en meer gegoeden in de Indonesische samenleving in 1928, die naar Hatta's schets, weigerden te leven zoals hun vaders. Keurde .prof. Verkuyl het studentenoptreden bij de ere-promotie van prof. Notohamidjojo af, kritisch is hij zeer ten opzichte van de regeringSoeharto en met name het punt van de politieke gevangenen zit hem hoog. Vorig jaar, na de januari-rellen in Djakarta, is het aantal gevangenen weer aanzienlijk vermeerderd en niet met communisten (die zaten al gevangen). O.a. verdwenen achter de tralies de vroegere Nederlander Princen, hoofd van het instituut voor verdediging van de Rechten van de Mens (indertijd vocht hij met de TNI tegen de Nederlanders) en de advocaat Yap Thiam Hien, ook betrokken bij dit instituut, die een leidende rol speelt in de Indonesische Raad van Kerken. Veel druk is op de Indonesische regering uitgeoefend om hem vrij te laten; eind vorig jaar is dit vervolg op pagina 18>16

de samenwerking met Indonesië voort te zetten? De gebeurtenissen van 15 en 16 januari hebben een voorspel dat duidelijk traceerbaar te herleiden is tot de studentendemonstratie die in september/oktober 1973 aanvingen en o.a. leidden tot de protestacties rondom de komst van minister Pronk in november van dat jaar (zie VUmagazine december 1973). Deze demonstratieve acties pasten in een nieuw model van communicatie waartoe de Sultan Hamengku Buwono IX het sein gaf tijdens zijn installatierede als Vice-President in april 1973, het zo bekende 'twoway-traffic' of open-djscussiemodel. Ministers volgden door aan te kondigen dat voortaan minderen op hun departement niet hoefden te aarzelen om hen, indien nodig, gewoon op te bellen, zonder een schriftelijke afspraak. Deze 'moderniteit' druist volledig in tegen de culturele gewoonte die nog zeer sterk voortleeft, waarbij een lagere een hoger geplaatste zonder bemiddeling van een tussenpersoon niet kan benaderen anders dan op verzoek/bevel van de hogere zelf. Het 'model' kreeg officiële sanctie toen de President in zijn jaarlijkse staatsboodschap op de onafhankelijkheidsdag in dat jaar eveneens het belang van deze 'two-waytraffic' onderstreept. Van toen af werd het een ware mode, en om zich 'modern' te tonen; zei elke hooggeplaatste persoon het zo belangrijk te vinden.

Nederlandse patrouille in Indonesië Actie van Nederlandse troepen op Java in 1947

Totdat, ja totdat het ging werken. Toen vielen sommige leiders de schellen van de ogen en begrepen zij hoe gevaarlijk een dergelijk 'westerse', 'buitenparlementaire' actie, zou kunnen gaan worden. Het systeem zou gebruikt kunnen worden door mensen met 'minder goede bedoelingen'. En ziedaar al spoedig, vanaf september van dat jaar, hield het toenmalige hoofd van de Orde en Veiligheidsdienst, op een aantal staatsuniversiteiten redevoeringen, waarin hij benadrukte dat het model van 'two-way-traffic' absoluut noodzakelijk was en dat hij degene was die het werkelijk toepaste. Ongetwijfeld heeft hij hierdoor zich een zekere mate van populariteit en vertrouwen verworven onder die studenten, die werkelijk geloofden in de mogelijkheden van deze wijze van protest. Omgekeerd zullen zij zich ook geruggesteund hebben gevoeld door deze onverholen backing van de 'sterke' man van het regime. In steeds grotere frequentie belegden de studentenleiders meetings en protestvergaderingen, waarbij zeer fundamentele kwesties, met name over de richting die de ontwikkeling in Indonesië insloeg, mede als gevolg van de - oncontroleerbare buitenlandse investeringen in scherpzinnige en moedige taal aan de orde werden gesteld. Klaarblijkelijk is er nu een generatie Indonesische economen die aan de zgn. 'new left' universiteiten van Amerika gestudeerd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen