VU Magazine 1976 - pagina 298

iffl magazine 32

„Ik heb grote sympathie voor activisten. Iedereen die zijn poot verzet, kan bij mij terecht"

betekenis van het evangelie voor aan de overzijde van het graf. dan zou ik niet weten, hoe ik zou moeten duidelijk maken aan mijn kinderen, wat de zin is van een christelijk leven. En daarom vind ik het triest, als de polarisatie zo de zaak uit elkaar trekt, dat de èén zegt het is daar, de ander: het is hier. Als je alleen naar de hemel kijkt, dan verlies je het gezicht op de aarde, en kijk je alleen naar de aarde, dan ga je onder in activisme, want dan red je het niet. want de .samenleving redden wij niet. die wórdt gered. Maar je moet wel meewerken. ü zegt: „ondergaan in activisme". Schildert u activisten niet teveel af als onverantwoorde woestelingen? Nee, ik heb er grote sympathie voor. ledereen die zijn poot verzet, die kan bij mij terecht. Ik heb liever dat de jeugd van nu op school een dekenactie voor Angola organiseert zoals in 1968 bij mij op school toen ik rector was. Dan zeg ik: geweldig. In de inleiding van het cahier haalt Gilhuis de al eerder genoemde tekst aan uit Petrus 2, waarin het gaat over het voorbeeld, dat Christus gegeven heeft. In het Grieks staat er voor voorbeeld het woord „hupogrammos", wat Gilhuis dan vertaalt met „schrijfvoorbeeld". Hij gaat dan verder. ,.Ais hupogrammos schrijfvoorbeeld betekent, dan moet dit na te schrijven zijn. Zoals wij vroeger uit het voorbeeldenboekje van de schrijf-methode ,.De lopende hand" vierentwintigmaal onder elkaar moesten schrijven: ..Water is de gezondste drank". Wat er van dat copiëren ook terecht kwam. het lag niet aan het voorbeeld. Het is maar zeer de vraag of deze vergelijking wel juist is. Hoe stuntelig de leerlingen ook de pen voeren, ze zullen altijd iets schrijven dat herkenbaar is als afgeleid van het voorbeeld. Bij de standpuntbepaling inzake maatschappelijke problemen komt men tot zeer tegengestelde meningen. Is het voorbeeld wel zo eenduidig als het voorbeeld uit het schrgfschrift? Gilhuis: Ja, maar heb je wel goed naar het voorbeeld gekeken? Is dat voorbeeld wel zo ondubbelzinnig, als

men tot diametraal tegenovergestelde resultaten komt? Kun je tegen het voorbeeld in schrijven, bedoel je? Blijkbaar wel. Blijkbaar kan dat. Hoe komt dat dan? Komt dat omdat het voorbeeld toch niet duidelijk is? (aarzelend) Nee, eh... Hoe komt dat?... Wat mij altijd weer opvalt is dat de mensen zodra het over poltieke zaken gaat. veel beter aanlopen dan wanneer het gaat om de verbondenheid met Christus zelf. En dan maken ze van secundaire punten primaire en dat is een hartstikke veeg teken. Dat is ook een fout van de politiek van de AR-partij geweest; men heeft veel over de beginselen gepraat: de beginselen slaan langzamerhand niet langer in directe verbinding met de bron. En natuurlijk, als je gepokt en gemazeld was door de beginselen, dan zat je goed. En de verbondenheid met Christus, daar praten we niet over, dat was voorondersteld. Nu moet ik er wel bij zeggen, dat het in de vorige eeuw ging om een keiharde strijd tegen het hautaine liberalisme, de vrijzinnigheid, zodat de mensen weinig anders overbleef dan op deze kaart te gokken. Maar de epigonen kun je wel verwijten, dat ze in hun rechtzinnigheid met de grondbeginselen op de loop gingen, terwijl ze eigenlijk vanaf het begin van de oorsprong van Jezus afgeraakt zijn. De beginselen hebben vaak het zicht op Jezus verduisterd, terwijl ze de bedoeling hadden het te verhelderen. Daaraan schrijf ik toe, dat de polarisatie krachtens opvoeding, historie, huiselijke omstandigheden, deze traditionele vorm heeft gekregen. Het is dus niet het voorbeeld dat onduidelijk is, maar het zicht erop dat verduisterd wordt. Ik moet er direct bij zeggen, dat, als je de mensen die in dit soort orthodoxie leven, regelrecht confronteert met het warme en bloedeigene van het evangelie, dan in vele gevallen gebeurt er toch wat. Dan krijg je het vertrouwen weer terug. Wat voor godsbeeld hebben we eigenlijk? Het godsbeeld van de kinderbijbel van De Vries en Van de Huist. En daarom zeg ik: opnieuw naar het leerhuis, want het reveil zal uit de kerken moeten komen. En daarom vind ik het zo triest, dat de kerken de zaak maar blauw-blauw laten en dat ze zeggen: wat gaat die dominee nu weer aan politiek doen. het is net

zo lekker rustig onder elkaar, daar krijg je weer dat gemieter. Dan lopen ze heet, in plaats dat ze heet lopen voor de boodschap van het evangelie." Wanneer Gilhuis zelf constateert, dat het kerkvolk blijkbaar pas goed in beweging komt, als het gaat over politieke en maatschappelijke kwesties, komt dat dan niet omdat het praten over de verbondenheid met Christus op zich de werkelijke conflicten verhult? Begint de verbondenheid met Christus dan niet te lijken op een alibi? Is die grotere betrokkenheid bij politieke kwesties niet in tegenspraak met Gilhuis' opmerking over de ,,warmbloedigheid" van het kerkvolk',' (Gilhuis); Die warmbloedigheid, dat geldt niet voor allemaal; er zijn natuurlijk lieden, waarvan je zegt, daar zeg ik met bewustheid nee tegen; zó cerebraal, zó rationeel bepaald, zó sluitend als een bus, het is geen mysterie meer, je zou zeggen: ze hebben God in hun vestzak zitten. Maar wat Jezus had, dat Hij met ontferming bewogen was als Hij de schare zag, als je de kans krijgt om dat weer te laten doorlichten, dan ga je milder over ze denken, en je krijgt ook meer van ze los. Door de talloze „spreekbeurten" die hij overal in het land verzorgt, komt Gilhuis in nauw contact met degenen die hij ,,het vrome volk" noemt, en waarvan hij meent dat je het daarvan moet hebben. Hoe verlopen deze contacten nu in de praktijk? Is het mogelijk om onomwonden en duidelijk een progressief standpunt in te nemen, zonder dat men dan al snel afhaakt? Van progressieve dominees krijg je vaak het idee dat ze hun progressieve boodschap verpakken in een traditioneel taalgebruik, zodat het gevaar dreigt dat hun verhaal toch weer voor tweërlei uitleg vatbaar is. (Gilhuis) De eerste zorg van een predikant is natuurlijk de zaak bij elkaar te houden. Als een predikant die PPR is entree doet en de volgende maandag hangt er een PPR-affiche voor zijn raam. dan vind ik dat stom. Dat kan later misschien wel. Je mag het best zeggen, maar je moet het niet demonstreren. Als hij hard werkt in de gemeente en zich rotsjouwt. dan vinden ze het op den duur niet meer erg dat hij PPR is. Je moet zorgen dat je met takt en wijsheid optreedt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen