VU Magazine 1977 - pagina 124

Il^ magazine 34

Door de werkgroep is een studiekring opgezet om de denkbeelden van Rosenstock-H. te bestuderen. Rosenstock-H., van joodsen huize en later christen geworden, heeft geschreven over de plaats van de universiteit in de samenleving, over tijd en ruimte, taal en geschiedenis en dat alles vanuit een bijbelse visie, vanuit een joods-christelijke oriëntatie. Deze benadering maakt Rosenstock-H. voor ons tot een belangrijk denker, een filosoof die z'n uitgangspunt niet kiest in de mens als denkend individu, maar in het bijbelse thema dat de mens een geroepene is. geroepen om antwoord te geven. Dit betekent een toekomstgericht denken dat de fundamentele vragen t.a.v. het menselijk samenleven niet in een academische vrijblijvendheid uit de weg gaat. De universiteit zoals wij die kennen en hiertoe behoort ook de Vrije Universiteit, houdt zich bezig met de logische en technische kennis die uitgangspunt en doel zijn van de wetenschappen. Deze kennis is in grote lijnen bruikbaar waar het gaat om te voorzien in de primaire levensbehoeften. Over mogelijk misbruik behoeven we hier niet uit te weiden, dat is genoegzaam bekend. Maar een universiteit die zich hiertoe beperkt wordt een verzameling vakscholen, een kennisfabriek, waar het menszijn uit het oog wordt verloren. Dan vergeet men een geroepene te zijn en de opdracht om de toekomst te ontsluiten verdwijnt uit het vizier; men gaat lijden aan zelfvervreemding.

kring gestart over het Evangehe naar Johannes o.l.v. ds. S. A. Boonstraenookdat is natuurlijk maar een van de vele mogelijkheden. Bezinning op de bijbelse bronnen is dus het uitgangspunt en vanuit dit gegeven tracht de werkgroep de lijnen verder te trekken, o.m. door jaarlijks een of meer studiekringen te organiseren. Zo is in het kader van de vragen naar de plaats van de wetenschap in relatie tot de bijbelse benadering van mens en wereld, een stroming van belang die wel aangeduid wordt als de joodse renaissance. (Eerste

helft van de twintigste eeuw.) Hiermee wordt een groep joodse denkers aangeduid die onder afwijzing van rationahsme en idealisme (westerse wijsgerige stromingen) vanuit thora en profeten een wijsgerige bezinning over mens en wereld begonnen zijn. Hiertow worden gerekend Franz Rosenzweig, Martin Buber, Eugen RosenstockHuessy en de Franse wijsgeer Emmanuel Levinas. De eerst drie behoorden tot de zgn. Patmosgroep met het tijdschrift „Die Kreatur" waaraan ook nog Karl Barth incidenteel heeft meegewerkt.

Rosenstock-H. wijst op het falen van de universiteit, dat instituut waar men naar de woorden van Wim Kan tegenwoordig opleidt voor het „regeringsmiddenstandsdiploma". Door de ontwikkelingen binnen de wetenschap zoals het streven naar objektiviteit en het uitzuiveren van waarde-oordelen, is de wetenschap meer en meer instrument geworden. Op zichzelf is deze differentiatie een goede zaak, maar heiaas is men zich hiertoe steeds meer gaan beperken. Zodoende zijn de vragen naar de samenhang en de zin der dingen steeds verder op de achtergrond geraakt. De universiteit mag zich niet beperken tot de vraag hoe de dingen in elkaar zitten en hoe het allemaal werkt. Dat is ook nodig maar boven dit alles gaat de vraag uit hoe het behoort te zijn of zoals dat wel genoemd wordt de vraag om een normatieve anthropologie. En deze laatste vraag is vanuit een beperkte, neutrale, geïnstrumentaliseerde wetenschap niet te beantwoorden. Daarvoor is een visie nodig op mens en wereld.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen