VU Magazine 1977 - pagina 411

m magazme 13

integratie en sociale hervorming. Maar in de zeventiger jaren is deze teruggekeerd tot haar oorspronkelijke begin en herinnerde zich haar diepe anti-moslimse vooroordelen." (Entelis). Zonder enige twijfel hebben de gebeurtenissen van de afgelopen twee jaar geleid tot een verharding van de standpunten, hoewel men juist nu onder de moslims van Libanon een groter verlangen bespeurt het samen met de maronieten eens te worden ten behoeve van een libanese identiteit., ,Als er ergens in de arabische wereld een seculiere staat mogelijk is,'' zo zei onlangs een druus tegen me, ,,dan is het hier in Libanon." ,,Daartoe hebben wij de hulp van de christenen nodig," voegde hij eraan toe. De uitdaging met name voor de maronieten in het huidige Libanon is of zij de nederigheid en de moed hebben ook na de bloedige en traumatische ervaringen van de laatste twee jaar een zekere openheid van moslimse kant in Libanon positief te benaderen. Zullen zij in staat zijn en door de grote meerderheid van de moslims in staat gesteld worden een deel te zijn en zich een deel te voelen van de arabische wereld? systeem van Libanon waar godsdienstige affiliatie het onmogelijk maakt een werkelijk democratisch socio-politiek systeem op te bouwen. ,,Schreeuw in hun gezichten: Wij willen jullie gebroken krukken niet! Wij willen jullie systeem niet! Wij [studenten] verwerpen jullie nagemaakte [valse] godsdiensten!" Maar zal die seculiere staat er komen? Of moet men die andere slogan geloven die ook ergens in Beirut stond, ,,Neen tot het confessionalis me en ja tot de islam"? Zullen de confessionele argumenten prevaleren en leiden tot verdere botsingen en een continuering van de oorlog die eigenlijk sinds de arabisch (syrische) interventie slechts is gelokaliseerd in het zuiden? Zal werkelijke secularisatie Cilmaniyya') kunnen wor-

den gevestigd? Is er plaats voor werkelijke godsdienst of slechts voor een exploitatie ervan voor andere doeleinden? Tawfiq Yusuf Awwad laat een figuur in zijn boek zeggen ,,Godis een van onze grootste problemen. Niet de god die moslims en christenen onder elkaar verdelen, die wij tussen ons kleine stukjes verdelen, waar iedere groep het grootste deel voor zichzelf wil. Dat is de god van het confessionalisme, van de politiek en het verdelen van de officiéle baantjes of van de god die zijn handen in protest opheft tegen het burgerlijk huwelijk. Dat soort van god kan afgehandeld en afgedaan worden." De vraag blijft of dat laatste zal gebeuren. Over de falangisten werd opgemerkt dat het in de zestiger jaren opkwam als een moderniserende partij die zich inzette voor nationale

Velen zijn reeds voor de verzoeking bezweken uit de arabische wereld te emigreren of zich althans geestelijk te desolidariseren. Velen doen dat laatste uit frustratie en teleurstelling na in het verleden een grote bijdrage te hebben geleverd aan de arabische cultuur, taal en zaak. Zij voelen zich verraden, in de val gelokt en zien deze hele , ,uncivil war" (Hudson) als een complot niet alleen om de christelijke privileges maar ook de christelijke presentie weg te vagen. Men kan slechts hopen op een depolarisatie en deconfessionalisering en een politieke oplossing, waar aan beide zijden de godsdienst niet langer misbruikt wordt voor verkeerde oogmerken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen