VU Magazine 1978 - pagina 54

10 magazine 8

gen, de technieken en de praktijk van deze instellingen. Wanneer godsdienst volstrekt geïdentificeerd zou worden met een of andere instelling, dan zou dat betekenen dat de transcendente dimensie van de godsdienst zou worden vervalst. WESSELS: U zult misschien weten dat de Vrije Universiteit verondersteld wordt een christelijke universiteit te zijn en de universiteit waaraan u zelf verbonden bent, heet de Aligarh Muslim University. Wat kunt u over de Aligarh-universiteit ze^en? ASKARI: Het Aligarh-college werd door Sir Syed Ahmad Khan gesticht in het laatste kwart van de vorige eeuw. Het was de bedoeling de moslims in India een instelling te geven, waar ze de westerse wetenschappen zouden kunnen leren, opdat ze het hoofd zouden kunnen bieden aan de nieuwe politieke en sociale omstandigheden die ontstonden nadat een eind werd gemaakt aan het moslim-bewind in noord-India. Sir Syed had niet de bedoeling een instelling in het leven te roepen, die kon worden geïdentificeerd met de islam als geheel. Ik heb in beginsel bezwaar - dat moet ik misschien herhalen - tegen confessionele aanduidingen, omdat die uiteindelijk bijdragen aan idealismen, die geen enkele relatie hebben met de werkelijkheid en omdat ze veroorzaken dat voorkeur wordt gegeven aan de groeps-identiteit boven de individuele, persoonlijke identiteit van het geloof. WESSELS: Wil dat zeggen dat dergelijke gemeenschappelijke aanduidingen geen betekenis hebben, althans in de situatie die u nu schetst? ASKARI: Niet helemaal. De vraag naar de verhouding tussen iemands geloof en onderwijs, het stellen van prioriteiten in onderzoek en onderwijs en ook het gebruik dat van onderwijs en onderzoek in de samenleving wordt

dr. Syed H. Askari (foto AVC-VU, P. Wolters)

gemaakt, zal altijd een grote uitdaging vormen. Door die uitdaging duidelijk voor ogen te hebben, worden zowel het geloof als het onderwijs geholpen om te zoeken naar relevanties die ze gemeenschappelijk kunnen hebben. WESSELS: U hebt zelf de afgelopen jaren gezocht naar de terreinen waarop de ene godsdienst relevant zou kunnen zijn voor de andere. Denkt u dat er een basis is, zowel theologisch als sociaal, waarop een dergelijke relevantie zichtbaar kan worden gemaakt voor zover het christendom en islam betreft? ASKARI: Laten we ons bepalen bij de sociale relevantie. Beide godsdiensten hebben iets te zeggen voor wat betreft sociale gerechtigheid, vrijheid en gelijkheid. Dat zijn in de eerste plaats menselijke kwesties en ongeacht de theologische verschillen, kunnen christelijke en moslimse gemeenschappen werken voor het gemeenschappelijk welzijn van de mensen. WESSELS: Neem me niet kwalijk dat ik u in de rede val, maar hoe kan het

gemeenschappelijk welzijn worden gerealiseerd wanneer de betreffende gemeenschappen worden verhinderd aan hun godsdienstige verplichtingen te voldoen? Met andere woorden: kan sociale relevantie bestaan zonder theologische? ASKARI: Dat is precies wat ik wilde gaan zeggen - het is ook de vraag waarmee ik bezig ben - tenzij christenen en moslims elkaar kunnen zien als religieus met elkaar verbonden, zal de wil tot samenwerking op sociaal gebied niet werkelijk bestaan. WESSELS: Bedoelt u met ,,reUgieus met elkaar verbonden" het voeren van een dialo(^? ASKARI: Ja en nee. Ja, omdat de dialoog een van de vele vormen is waardoor men zich van verbondenheid bewust wordt. Het behoeft niet de enige vorm te zijn, de dialoog kan zelfs een dekmantel zijn waaronder een gebrek aan verbondenheid schuil gaat. Met religieuze verbondenheid bedoel ik dus veel meer dan een dialoog.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen