VU Magazine 1978 - pagina 410

m magazine 12

ken. Van het bestaan van het management van de angst merk je iets. ,,als je mensen tegen komt, die met bepaalde personen niets te maken willen hebben; die zich met bepaalde acties of handelingen niet willen inlaten; die met bepaalde instellingen niets te maken willen hebben. Van waar deze contactvrees?( . . .) Je kunt verdacht worden als je met bepaalde personen iets te maken hebt of hebt gehad. Dat kan heel ver gaan: je bent met bepaalde personen gezien. Door wie is niet duidelijk. Je staat op een kaart in een politie-archief. Waarom is niet duidelijk. Dat is het management van de angst. Deze angst is niet op ieder moment zichtbaar. Vaak wordt hij ook ontkend. Want wat is gemakkelijker dan te zeggen: Ik bemoei me niet met politiek; demonstraties daar houd ik niet van; dat soort vergaderingen bezoek ik niet. De overheid heeft op die manier, via het gebruik van angst, een heel precies en subtiel instrument in handen om de politieke activiteiten van de mensen te reguleren, zodat ze precies passen in het concept van politiek dat men wil verdedigen". De heer Deetman wilde van de heer De Haan verduidelijking hebben over de vraag in hoeverre de Nederlandse overheid optreedt als ..manager van de angst'". De heer De Haan bracht daarop de onlangs gepubliceerde richtlijnen at^n de politie voor het benaderen van gevaarlijke personen ter sprake. ..Achteraf kan altijd gezegd worden dat een persoon die op een bepaalde manier werd benaderd, dus gevaarlijk was. Zo iemand kan altijd bestempeld worden als sympathisant (van de RAF), als een gezochte, als gevaarlijk etc. Daardoor wordt het gedrag van mensen op grote schaal beïnvloed.""

Tegen de stelling waren (van links naar rechts) drs. Willem de Haan (criminoloog), mr. J. D. van der Meulen, strafrechtsdeskundige aan de universiteit van Amsterdam en prof. dr. H. Bianchi, criminoloog (foto: .Mark van Dorp, AVC-VU)

in deze richting te kennen. ..Als overheidsambtenaar kan ik zonder angst opkomen voor verdrukten. Ook een avond als deze kunnen we houden zonder angst. Als ik straks naar buiten ga wordt ik. wat ik hier ook gezegd zou hebben, niet hinderlijk gevolgd, door welke agent, geheim of niet geheim, dan ook.( .. .) Ik krijg soms de indruk dat men de angst wil overbrengen, wil cultiveren. Ik heb geen angst om hier te zeggen dat ik als overheidsambtenaar lid ben van het Palestina-comité. dat ik mee gelopen heb in de demonstratie tegen het UCN-project. Dat mag iedereen weten. M"n directeur zit hier. ik heb geen angst. Een parlementslid hoort het, ik heb geen angst."

Prof. Bianchi stelde de heer Bijl de vraag, hoe het komt dat in de afgelopen vijftig, zestig jaar, wanneer het over werkelijk substantiële zaken ging (hij noemde de strijd om de acht-urige werkdag, om betere sociale voorzieningen tijdens de crisisjaren, tegen het zenden van militairen naar het voormalig Nederland-Indië) er altijd gevochten moest worden. De heer Bijl: ,,We hebben op ons instituut een les ,,geschiedenis mobiele eenheden" en daar staan de zwarte bladzijden, die u net genoemd hebt, in. Daar hebben we lering uit getrokken. Op het ogenblik gaan we op de begeleiding van alle onrust, woelingen, protesten, demonstraties waarbij essentiële belangen in het geding zijn, uitvoerig in. Ik wil u er

Zwarte bladzijden Adjudant W. Bijl, verbonden aan de opleiding van de mobiele eenheden van de rijkspolitie en getuige vóór de steljing, bleek in het geheel geen angst

Vóór de stelling waren {van links naar rechts) mr. W. J. Deetman, kamerlid voor het CDA, mr. E. P. Beimers, en de heer W. Bijl, adjudant bij de rijkspolitie (foto: Mark van Dorp, AVC-VU)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen