VU Magazine 1978 - pagina 94

1^ magazine 4 geen ruimte laat aan mogelijke veranderingen en dat iedere aanpassing aan een andere manier van denken die nu in opkomst is. belemmert. Met Torens van Babel doelde ik dus op dergelijke grootschalige plannen, die geen rekening houden met het feit dat de linkerhand na verloop van tijd omgooit wat de rechter opbouwt. Het is een planning vanuit één bepaalde visie, met als resultaat vakidiotie, deskundologie en levensgrote oogkleppen, waarbij iedere vorm van multidisciplinair overleg ontbreekt: een Babel die je bedreigt." VU-magazine: Die naam „Bijlmerbaj e s " is door anderen aan het complex gegeven; wat vindt u van die term? Prof. De Smit: ,,Dat is een interessant feit. Veel mensen die het complex zoals het er nu staat verdedigen zeggen: ,,Die naam Bijlmerbajes klopt niet, want het ding staat in Duivendrecht en niet in de Bijlmermeer." Men kwam toen met ,,Dievendrecht" als alternatief. Deze mensen hebben

Bijlmerbajes: torens van Babel (foto: Anefo)

gelijk in zoverre, dat het complex inderdaad ver buiten de Bijlmermeer is gelegen, maar de Bijlmerbajes komt op een andere manier aan zijn naam. Een journalist kwam op het idee en introduceerde deze naam, omdat het ,,een Bijlmer onder de hajessen" is. Met andere woorden, het heeft dat zelfde gigantische, grootschalige en onomkeerbare wat de Bijlmermeer als zodanig ook kenmerkt." VU-magazine: Wat zijn nu de bezvfaren, die aan de Bijlmerbajes kleven, in relatie tot ons strafrecht? Prof. De Smit: ..Dat zijn een aantal bezwaren, die alle logisch voortkomen uit wat ik zoeven zei over het grootschalig denken. In de eerste plaats is dat de hang naar concentratie: alles wordt in één gebundeld, waardoor het zich isoleert. Daarmee hangt de centralisatie nauw samen: je gooit letterlijk alles op één grote hoop, waardoor je het op verregaande wijze afschermt van de samenleving. Dit, terwijl de mensen waar-

voor het ding gebouwd is, vaak door maatschappelijke omstandigheden tot hun daden gedreven werden. De weg terug naar die samenleving wordt op die manier wel erg moeilijk. In de derde plaats geldt mijn bezwaar de technocratische superspecialisatie die er achter zit, het monosysteem dat neigt tot het hanteren van slechts één enkele visie op wat een huis van bewaring is en moet zijn. Het gevolg hiervan is het vervreemdende effect. Wat dat betreft is de Bijlmerbajes de versteende vervreemding. Misschien constateren we desondanks over tien of twintig jaar dat we er mee hebben leren leven, maar ik geloof toch, dat de bezwaren die ik noemde, zich blijvend zullen doen gelden. Wat daarbij extra zwaar weegt is het feit dat gevangenissen en ook psychiatrische instellingen, van oudsher al zulke geïsoleerde instituten zijn binnen onze samenleving. Het zijn donkere plekken in de maatschappij. Het probleem wordt dus in feite verdubbeld. De isolatie van dergelijke instituten is al levensgroot, hetgeen nog ver-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen