VU Magazine 1979 - pagina 401

Wl magameS

GAST VRIENDSCHAP, sleutel tot het verstaan van de verhouding van christenen en mensen van ander geloof door prof. dr. Anton Wessels ,,Er was eens een man die was overleden en toen plotseling toch weer tot leven bleek te komen. Omstanders waren nieuwsgierig naar wat hij had meegemaakt; zij vroegen: ,,Hebje God ook gezien en hoe ziet hij er uit". De man antwoordde daarop: ,,Ja. Zij is zwart." Deze anecdote - in alle eerbied verteld - is humoristisch in de eigenlijke zin van het woord. U lacht er misschien om, maar eigenlijk is het om te huilen. Dit simpel verhaaltje geeft kernachtig ons onderwerp aan: ,,Hoe verhoudt zich het geheimenis van het christelijk geloof, tot het mysterie van Israël - de joden - of het mysterie van Ismaël - de moslims - of het mysterie van de talloze naamloze menskinderen van welk geloof ook of van geen geloof. Het is een problematiek die niet alleen opgaat voor de zogenaamde derde wereld, maar geldt voor alle ,,zes continenten". Principieel is er daarom voor ons geen verschil tussen missiologie en evangelistiek. De wereldraad van kerken spreekt in dit verband over ,,mensen van ander geloof en ideologie". Deze laatste onderscheiding lijkt nogal gekunsteld omdat in werkelijkheid mensen altijd aanhangers zijn van een godsdienst of geen, vermengd en verbonden met de ene of de andere ideologie. Het is kunstmatig deze onderscheiding los te maken van die van man of vrouw, rijk of arm, oost of west, noord of zuid. Men hoeft alleen maar een opsomming te geven als ,,rijke Maronitische christenen", ,,verpauperde Shi'itische moslims in zuid-Libanon", ,,rijke moshmse olieshayhks in de Golf' en ,,arme Buddhistische bootvluchtelingen uit Indochina", ,,katholieke generaals in Latijns-Amerika"", ,,blanke Nederduitsgereformeerden in Zuid-Afrika" enz. . . om aan te geven dat godsdienstige, nationale, sociale en politieke labels in combinatie gedragen worden, en daarom de vraag naar de verhouding van christenen (welke christenen?) tot mensen van een ander geloof of geen geloof zich niet afspeelt op een niveau verheven boven en los van poHtieke, sociale, economische en culturele realiteiten. De andere cultuur Het kost de westerling vaak veel

moeite zich spontaan open te stellen voor mensen van andere culturen. Dat geldt niet alleen voor de westerse theologen, maar evenzeer voor literatoren en historici. Ook in boeken van schrijvers over landen en mensen uit de zogenoemde derde wereld, gaat het toch vaak meer over wat die westerling, blanke, Europeaan meemaakt, ziet, beleeft, dan dat men inzicht zou krijgen in wat die andere mens in die andere cultuur gelooft, denkt, meent en zegt. Hoe onderhoudend (entertaining) Graham Greene ook schrijft, men ontvangt toch niet veel werkelijk inzicht in het leven van de Vietnamees in De Stille Amerikaan, de Haïtiaan in De Commedianten; de Cubanen in Onze man in Havanna en de Argentijn in Honorair Consul. Het staat natuurlijk een ieder vrij over een thema van eigen keuze te schrijven. Evenals het een historicus vrij staat een onderwerp voor zijn onderzoek te selecteren. Maar het kan ook zijn dat die keuze en die selectie voortkomen uit andere motieven. Annie Romein Verschoor haalt in haar Omzien in verwondering de nederlandse historicus Presser aan die in een interview weliswaar verklaarde dat de

Voor een volle aula heeft vrijdag 12 oktober Verkuyls opvolger dr. Anton Wessels zijn ambt aanvaard als hoogleraar in de zendingswetenschap en evangelistiek. Dr. Wessels was na zijn studie wetenschappelijk medewerker aan het Instituut voor Godsdienstwetenschap aan de VU en daarna studeerde hij enkele jaren aan de Cairo Universiteit te Cairo. In 1972 promoveerde hij aan de VU op een dissertatie getiteld ,,A modem arabic biography of Muhammad". Z'n kortste stelling luidde: ,,Dialoog of getuigenis een vals dilemma". Enkele jaren was hij docent aan de Near East School te Beirut (Libanon). Op deze en volgende pagina's treft u een bekorting van zijn inaugurele rede. De volledige tekst verschijnt binnenkort in een uitgave van KokKampen. Over zijn voorganger, prof. Verkuyl, merkte prof. Wessels in een persoonlijk woord na het uitspreken van zijn rede op zich met hem verbonden te gevoelen als „een vaderlijke vriend". ,,Het is ook een verbondenheid, zoals dat wel eens is uitgedrukt, van mensen die het geluid van de tamtam gehoord hebben. Er moge wel eens verschil tussen ons zijn omtrent de interpretatie van het geluid, maar niet over de herkomst van die stem die naar het woord van Pascal de stilte van het heelal heeft verbroken."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen