VU Magazine 1980 - pagina 493

Wl MAGAZINE 21

groep proberen bijdragen te leveren aan regelingen die het aantal ontruimingen doen afnemen en dat heb ik ook gedaan. Ik ben er niet helemaal mee uit, omdat ik enerzijds niet mensen in de kou wil laten staan en anderzijds denk dat het uitzichtloos is als ik het strukturele uit het oog verlies, dan kan ik aan de gang blijven. Uiteindelijk ben ik behoorlijk individueel bezig, hou me niet zo bezig met grote lijnen en alternatieven voor deze samenleving. Er is een noodsituatie op een gegeven ogenblik, dat betekent dat je prioriteiten moet gaan stellen. Ik heb de ellende hier in de stad van binnenuit gezien: mensen driehoog achter met z'n zessen op een zolderkamertje, afgrijselijk. Je gaat je zó kwaad maken dat je wel van de daken kunt roepen: mensen, doe er wat aan. Daar kies ik voor. Die nood moet dan maarten koste gaan van het eigendomsrecht of van wat dan ook. En dat gebeurt niet, de bestuurders hier slaan de handen niet ineen, niet uit een duidelijke onwil maar door politiek geharrewar. Het gaat er bijvoorbeeld bij de Groote Keyser niet om dat er gevorderd wordt, maar wie met de politieke eer gaat strijken. Die eer gunnen de politieke partijen elkaar niet en dan gaan ze dwarsliggen. Het gevolg is dat ik vaak gedwongen word om via sluip- en kruipweggetjes bepaalde voorstellen erdoor te krijgen en daar knap ik behoorlijk op af. Ik doe dat ook niet meer, zeg nu gewoon wat ik vind, waar het op staat. Ze mogen me terugfluiten, aan de kant zetten, maar de mensen weten dan wel waarze met mij aan toe zijn".

door de gemeente te laten vorderen, een voorstel per open brief van de Stichting Rechtswinkel aan B. en W. Die gingen op hun beurt de mogelijkheden eens na en dat resulteerde in een raadsdebat op 13 februari '80. De raad sprak zich uit voor de formulering van een algemeen vorderingsbeleid, voor de vordering van méér panden. De Groote Keyser zou daarbij horen. De gemeente bracht een nota uit, waarin zij akkoord ging en het voornemen uitsprak een aantal vorderingslasten uit te brengen. En zo gebeurde. Op 1 april kondigden B. en W. de vordering aan van Singel 186 en een pand van een oude bekende Amsterdamse spekulant. Piet Dufour, aan de Nieuwe Uilenburgerstraat. Dufour is trouwens nog niet zolang geleden opgepakt toen hij eigenhandig een pand in de Rozenstraat ontruimde en daarbij op heterdaad betrapt werd. Het eerste pand (Singel) werd al snel een koude douche. Tijdens een ontruimingsgeding tegen de krakers van dat pand bleek dat er nog aankooponderhandelingen gaande waren. Een vorderingsprocedure kan tijdens aankooponderhandelingken niet worden ingezet. Op 3 september kwamen B. en W. met het besluit De Groote Keyser te vorderen en dat zou de eerste gebouwenvordering sinds de invoering van de wet zijn geweest, als het niet alsnog tot een aankoop gekomen was. Het pand van Dufour bleef over en staat op het punt gevorderd te worden. Krijgt het de primeur?

Aktueel

Gemis

Het vorderen varx gebouwen werd voor het eerst sinds 1947 aktueel toen op 26 oktober 1979 de gerechtelijke uitspraak tot ontruiming van De Groote Keyser werd gedaan. 26 november hadden de dames en heren op straat moeten staan. Al snel werd toen de suggestie gedaan om het pand

Amsterdam heeft nu een Werkgroep Gebouwenvordering ingesteld, samengesteld uit diverse ambtelijke diensten. De werkgroep onderzoekt de mogelijkheden om bepaalde gebouwen te vorderen. Blijkt dat zo te zijn dan stellen zij B. en W. voor een vorderingslast uitte brengen, waarna

ii^B^BHHMHHHHHHHHHB

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen