VU Magazine 1980 - pagina 405

I-*,!!.!

ÊMGAZINE 19

van het nationale minderhedenbeleid aan de Moslims (in de hoop dat ó\X„eenpositieve invloed zal hebben op de Nederlandse betrekkingen met de Islamitische wereld", waar de olie vandaan komt.) En alom zal Wiegel geprezen worden als een man die in wijsheid, rechtvaardigheid en koopmanschap in de voetsporen trad van de profeet Mohammed (vrede zij met hem). Althans...

„Gastvriendschap"

Anton Wes-

•

Want het zal nog echt moeten blijken of de „gastvriendschap", waarvan prof. Anton Wessels het vorig jaar in zijn inaugurele rede aan de VU sprak, (zie VU-magazine november '79) sterker zal blijken dan gevoelens van weerstand tegen de Islam. Dat het politieke humeur van bestuurders een rol kan spelen in kwesties als deze bewees een recente subsidieweigering van het College van B. en W. van de Limburgse gemeente Susteren voor de inrichting van een moskee in de westelijke mijnstreek. De aanvraag van de „gastarbeiders" werd in Susteren bezien tegen de achtergrond van gebeurtenissen in het Midden-Oosten. De Islam is een godsdienst, die in grote delen van de wereld een politiek karakter draagt, en zich op grievende wijze richt tegen andere godsdiensten, oordeelde het college. Ook de eis van niet-joodverklaringen in Arabische staten en de gijzeling van Amerikaans ambassadepersoneel in Teheran werd aangevoerd om steun te onthouden aan de inrichting van een gebeds- en ontmoetingsruimte voor de 1200 Moslim-arbeiders. In kerkelijke kring toonde men zich niet zo gelukkig met de wijze waarop voor hen in het krijt scheen te worden getreden. „Kortzichtig", oordeelden gereformeerden in Limburg. Vernietigend was het commentaar van het rooms-katholieke Missionair Centrum te Heerlen: „Op dit soort argumenten zou „Den Haag" kunnen weigeren nog één cent aan het o zo katholieke Susteren te geven vanwege het politieke karakter van het katholicisme in grote delen van de wereld en vanwege de gedragingen van een aantal regeringen van niet geheel kiese signatuur in, bijvoorbeeld, het katholieke Latijns-Amerika. Flauwe kul dus - en ontzettend arrogant". (Trouw, lOsept.'80)

Kerken Ook in de affaire dit voorjaar rond de tv-documentaire „De dood van een prinses" toonden de kerken (Raad van Kerken) zich bezorgd over het mogelijk grieven van gevoelens van Moslims, helaas bezorgder zelfs dan over de hier te lande geldende communicatie-vrijheid. Allerlei kerkelijke initiatieven om te voorkomen dat Nederland onrecht aandoet aan de (veelal Moslimse) vreemdeling in onze poorten (zie VU-magazine juli/aug. '80) en het hier en daar als gebedsruimte aan Islamieten ter beschikking stellen van kerken dragen er hopelijk verder toe bij dat een ongenuan-

ceerde kijk op de christenheid wortel schiet bij •ij de ^(t Moslims. Een boel kwaad wordt wat dit betreft itreft M aangericht door piëtistische stromingen die in nIs-Is m lamitische landen zelfs onder de compromiterenjren- y | J :amw de benaming „kruistocht" evangelisatie-campagnes ontketenen. Zowel van christelijke als Islamitische zijde beijvert men zich sinds jaren om elkaar uit te leggen dat men elkaar niet over één kam mag scheren. VU-theologen spelen daarin ook een beduidende rol. Al lag het veelal buiten de belangstellingssfeer van het brede publiek achter de VU, (slechts de zendeling in de koloniën kwam vroeger Moslims tegen) vrijwel van meetaf sinds haar oprichting hebben VU-theologen de Islam bestudeerd. Wel loopt er een hele ontwikkelingslijn vanaf Abraham Kuyper naar het moment in 1977 waarop een Islamitisch godsdienstsocioloog, dr. Hassan Askari als gastonderzoeker verbonden werd aan het Instituut voor Godsdienstwetenschap van de VU. (In het aprilnummer 1978 van VU-magaztne schreef hij een artikel over Bergrede. Thans werkt hij in Engeland).

Afgodendienst? Hoe in de oprichtingsjaren van de VU tegen de Islam werd aangekeken, laat zich illustreren door een commentaar in Kuypers dagblad De Standaard op 26 nov. 1979. Bij de gewelddadige verovering van Atjeh was een moskee in puin geschoten. Om de bevolking voor zich te winnen betaalde Nederland de herbouw. Generaal Van der Heyden (hij verloor tijdens de acties het linker oog en verwierf deswege de bijnaam Kareltje éénoog) hield bij de eerste steenlegging op 9 oktober 1879 een verzoenende toespraak, waarin hij „Gods besten zegen voor de voltooiing van dit bouwwerk" inriep. „is er grooter godslastering denkbaar?" commentarieerde Kuypers Standaard, ontzet dat er een „afgodstempel" op gouvernementskosten werd opgetrokken. Bestreden dient te worden „de door en door onware voorstelling, alsof de Mohammedaan geen afgodendienaar zou zijn, maar aanbidder met ons van den eenigen waren God (...) Weshalve dan ook elke uitkeering van rijksgeiden ten behoeve van deze Allah-dienst onverwijld dient gestaakt". (Ons Program, 1878). Toch drukt Kuyper zich later aanzienlijk gematigder uit. Dan ziet hij de Moslims niet meer als heidenen (zoals - omgekeerd - de Islamieten evenmin de christenen en de Joden als heidenen beschouwen; Zij zijn „de mensen van het Boek"). En jaloers op de Islam wordt Kuyper zelfs wanneer hij na 1905 op zijn reis „ o m de oude wereldzee" het godsdienstig leven van de Moslims waarneemt. „Zonder onderlaten, dag aan dag, zoo dikwijls telken morgen de gebedsure terugkeert, bebeklimmen de Mu'azzin de galerij van den Minnaret, iret, .j ^ of plaatsen zich, is er geen Minnaret, vlak bij de Moskee, aan den kant, die aan den publieken weg 'veg / I I / raakt, om overluid hun azan, d.i. hun oproep tot itot I U | het gebed, recitatief uit te zingen. En dan dan b ^

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen