GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1983 - pagina 487

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1983 - pagina 487

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

is afkomstig uit de DDR, alvi/aar ze ook een deel van haar opleiding heeft gevolgd. Ze ging medicijnen studeren omdat de hulpverleningssector haar erg aantrok. In de DDR studeerden evenveel jongens als meisjes medicijnen. Dat lijkt mooi, maar de manvrouw relatie is in alle andere opzichten nog heel traditioneel. In de DDR bestaat er echter een, in de praktijk effectieve. Wet Gelijke Behandeling. Daardoor konden de ,,oude heren artsen" zich niet blijven verzetten tegen de instroom van vrouwelijke (co-)assistenten. Haar keus viel op gynaecologie omdat het een opleiding was die te overzien viel en omdat ze de andere snijdende specialismen te zwaar vond. Bovendien was ze, nadat ze eenmaal de geboorte van een kind had meegemaakt, daar onmiddellijk voor gewonnen. Veel van haar vriendinnen kozen overigens voor kindergeneeskunde. In 1965, twee jaar opgeleid en inmiddels getrouwd met een Nederlander, vertrok Margit Boer naar ons land. Dat leverde enige problemen op want ze sprak de taal niet, was niet op de hoogte van onze sociale regels, en wilde toch haar opleiding afmaken. Ze klopte aan bij het AZVU. ,,U bent g'etrouwd en u hebt een dochter. U bent dus huisvrouw. Waarom wilt u toch opgeleid worden?" vroeg de arts die haar aanvraag behandelde. Desondanks was er toch een plaats voor haar beschikbaar, al moest ze een'groot aantal examens overdoen. Een procedure die overigens voor alle buitenlandse studenten gold. Schattig In je opleiding ben je iJberhaupt al ondergeschikt, dus dat gaf weinig problemen. Die ontstonden pas toen ze in 1971 officieel als gynaecologe in dienst kwam van het AZVU. ,,Je staat dan namelijk op dezelfde hoogte als je mannelijke collega's", zegt ze. ,,Veel mannelijke artsen willen macht uitoefenen en maken hun patiënten onmondig. Als vrouw doe je dat niet zo snel. Patiënten merken dat uiteraard en klampen zich om die reden aan je vast. Je krijgt dan veel meer werk. Aan de ene kant is je een heleboel macht gegeven omdat je arts bent, maar aan de andere kant sta je heel onmachtig ten opzichte van je collega's." Hoewel mannen nog steeds de meerderheid uitmaken, zijn er ook vrouwelijke gynaecologen aan de VU. Er is zelfs een vrouw die in deeltijd werkt; in de medische sector een grote uitzondering. Maar wat is er nu zo anders aan de positie van vrouwelijke artsen, vragen weMargit Boer.

VU-Magazine12ri983)11decemb-,' 198'-

,,Eerstdenkje: leuk, ik kan in een team werken. Dat blijkt echter anders uit te pakken. Je wordt wel geaccepteerd, maar toch ook een beetje onder de duim gehouden. ,Ach, dat schattige meisje', is het vaak. Veel mensen luisteren niet als je wat zegt. Dus zeg je dan maar niets meer. Je wordt vaak geplaatst op afdelingen waar anderen geen zin in hebben. Meestal schik je |e dan, en achteraf blijkt dat je het toch wel leuk hebt gevonden. Je leert er weer wat bij en gaat met nieuwe collega'som. Bovendien zit je aan een universiteit,

Margit Boer-Meisel: „met mevrouw Boer" (AVC/VU-KeesKeuch)

dus er wordt min of meer van je verwacht dat je gaat promoveren. Dat betekent onderzoek doen in je vrije tijd, vrije tijd die ik niet heb. Trouwens, wat ben je dan eigenlijk als je je doctor mag noemen?" Hulpje Inmiddels had Margit Boer zitting genomen in een interuniversitaire werkgroep sexuologie, onder voorzitterschapvan — de inmiddels overleden — dr Van Emde Boas. Ze kwam daar in aanraking met artsen die zich anders opstelden. Ze vroegen naar je mening, en daar deden ze vervolgens wat mee. ,, Waarom zijn die artsen zo anders dan de artsen hier", vroeg Margit Boer zich af, ,,heeft dat soms met een bepaalde machtspositie te maken?" Overigens, verzekert zij ons: ,,ik ben géén feministe, ik houd er niet van om

me tegen mannen af te zetten zoals de feministes doen. Ik ben niet zo radicaal." Toch heeft zij wel enige scholing op dit gebied achter de rug. Haar echtgenoot is theoloog, en gaf onder andere een college over feministische theologie, waarvan Margit Boer steeds alte stukken las. ,,Ze zijn begonnen een aantal bijbelteksten over de schepping letterlijk te lezen. ,Adam kreeg een hulpje' wordt er meestal wat neerbuigend gezegd. Maar als je goed leest, zie je dat wat er staat neerkomt op ,Adam kreeg een partner, iemand tegenover hem'. We moeten dus niet denken dat we rivalen zijn, of dat de vrouwen minder zijn dan de mannen." We praatten door over haar huidige werk. Margit Boer is met name gespecialiseerd op het gebied van onvruchtbaarheid. Het gaat daarbij om vrouwen van wie de eileiders verstopt zijn, waardoor er geen eitje ter bevruchting ,in de baarmoeder terecht kan komen. Het zal duidelijk zijn dat het hier om microscopisch precisiewerk gaat. Het zijn operaties waar niet iedereen wild enthousiast over is. Het is een zeer langdurige zaak; een operatie duurt al gauw een hele ochtend. Het is ook geen zaak van leven of dood. Niet alle operaties lukken: ongeveer eenderde van de behandelde vrouwen raakt na de operatie zwanger. ,,Maar de patiënten bij wie het lukt zijn er altijd erg blij mee." Veel chirurgen gaan anders met operaties om.,, Ik heb vandaag al vijf baarmoeders weggehaald!" zeggen ze vol trots om twaalf uur 's middags. En als ze Margit Boer met een operatie bezig zien:,,Hé, hebjeje handwerkje bij je?" Kinderloosheid Uit de medische wereld komen tegenwoordig klachten over de extreem lange werktijden. Het is voor vrouwen überhaupt al moeilijk om werk en huishouden te combineren, maar is dat in de artsenwereld niet volstrekt onmogelijk? ,,Ja", zegt Margit Boer. ,,Het is niet te combineren als je fulltime werkt, tenzij je iemand hebt die thuis voor de kinderen zorgt. En ik heb wat dat betreft geboft met mijn man. Bovendien heeft mijn moeder een tijd bij ons ingewoond, en die sprong bij als het nodig was. Eerstejaars studenten vragen mij wel eens: ,Moet ik kiezen tussen mijn baan en mijn huishouden en kind?' Zoals het nu geregeld is, helaas, ja. Maar om wat te veranderen hebben we de steun nodig van mannen: als echtgenoot of

409

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1983

VU-Magazine | 520 Pagina's

VU Magazine 1983 - pagina 487

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1983

VU-Magazine | 520 Pagina's