VU Magazine 1983 - pagina 148

Frank R. Boddendijk

Stondagswetenschap Vroeger bracht ik soms mijn lunchpauzesdoorinéén van de musea die bij ons in Oud-Zuid te vinden zijn. Vaak werd ik vergezeld door een student die ik ambtshalve diende te begeleiden tijdens zijn studie; soms ook wasik alleen. Het genotwas er echter niet minder om, al bleef ik in de regel niet langer dan het halve uurtje dat contractueel bestemd was om mijn medegebrachte etenswaren te nuttigen, hoewel bij een tentoonstelling als,,De Grote Naleven" de tijd als water tussen mijn vingers doorsijpelde. En nog steeds bespeur ik bij mijzelf een voorkeur voor het fenomeen van de zondagsamateur, of het nu wielrennen, muziek, literatuur of schilderkunst betreft. Langzamerhand is echter elk metier vergeven van het professionalisme, en onze universiteit maakt op deze regel nauwelijks een uitzondering. Mijn lunchbezoekjes aan musea, antiquariaten en andere culturele happenings zijn in de loop der jaren dan ooksteedszeldzamer geworden. Nog één maaiben ik met een ,,probleemstudent" naar het Van Goghmuseum gegaan; gegeven Vincent's levensloop bleek dit achteraf bezien echter geen geslaagde keuze. De vanuit Den Haag opgelegde herprogrammeringen en herstructureringen, met de daaraan gekoppelde eindeloze vergaderingen, meningsverschillen en — langzamerhand steeds duidelijker wordende—pogingen om het eigen achtertuintje te zuiveren van wat als onkruid beschouwd wordt én afteschermen vanhettuin-

134

tje van de buren, ofwel andere (sub-)faculteiten en/of collega's, nopen langzamerhand tot constante aanwezigheid op de werkplek. Er mocht eens tot schrapping van jouw vake.q. tot jouw ontslag besloten worden terwijl jij zelf net in het Vondelpark zit te genieten van het eerste voorjaarszonnetje, dan wel bij De Slegte een poging onderneemt om je vakliteratuur bij te houden tegen prijzen die passen bij de toegepaste salariskortingen, laat staan datje in het Stedelijk zou lopen genieten van een Breitner waarvan je in een onbesuisde bui een replica gekocht hebt in de hoop dat 't een echte was. Vanmorgen hadden wij als collega'sweereenszo'n interessante stafvergadering waarin van alles wat met de op handen zijnde bezuiniging te maken had gezegd werd, zonder dat er met zekerheid conclusies getrokken konden worden, al voelde ik de nattigheid al van kilometersafstand. De plaatselijke gevolgen van Deetman's universitaire bezuinigingen worden echter pas in maart duidelijk. Momenteel heeft overigens menigeen wel een idee welke studierichting opgeheven kan, dan wel zal worden en bij welke andere studierichtingen ontslagen zullen vallen. En zelfs indien op basis van het toenemend aantal studenten bij onze studierichting de drinkbekervan het gedwongen ontslag onze studierichting dan wel mij in maart zal passeren, dan nog zal ik mij realiseren dat op het,,Zieden z/y" het,.morgen wij, dan ive///f"kan volgen.

Vanuit een breder maat-

schappelijk perspectief behoef ik over deze kwestie eigenlijk nietzósomberte zijn,erzijn in ons land al zóveel werklozen dat een uitbreiding van dit leger met 3.000 academici nauwelijks noemenswaard is, terwijl één van deze mensen ongetwijfeld zo gelukkig zal zijn dat hij of zij de prijs ontvangt die onze regering beschikbaar heeft gesteld voor de 1 miljoenste werkloze. Gesterkt door deze overweging ben ik na afloop van de stafvergadering met de enige collega met wie ik over dit soort zaken spreek toch maar weer ééns naar een museum gegaan. Immers, nu kan ikdatnog betalen. Hetwas een zonnige, winterse dag en dus gingen we tevoet. En dan pas zie je wat je normaal niet ziet wanneer je gemotoriseerd de stad teistert: de clochard in de Cornells Schuyt, een winkel in meubilair opde Willemspark met als opsch rift ,,wij verkopen houten-, metalenen directiemeubelen" (en dan vraag je je wel af uit welk hout directeuren dan wel gesneden zijn), een boekenantiquariaat op de hoek van de Obrecht en ten slotte de jacht van automobilisten op voetgangers die de Van Baerie proberen over te steken en waarop je vanuit,,The Talk of the Town" een aangenaam uitzicht hebt. De bekende musea bleken op deze maandag echter gesloten te zijn, en binnenkort misschien definitief. Ondanks het mooie weer en de aangename wandeling toch een teleurstellend resultaat. Ikwasjuistvan plan geweest tegen bijbetaling van een riks de cadeaubon die ik van de personeelsvereniging ontvangen had van-

wege mijn 12y2-jarig ambtsjubileum in te wisselen voor een museumkaart. Overigens nog mijn hartelijke dank voor die bon. Wat ik met dit stukje wil zeggen isdatdeingenieur —of welke andere academicus dan ook —binnenkort nog blij mag zijn wanneer hij of zij nog een baan zal kunnen krijgen, bij voorbeeld als tramcontroleur. Wat overigens wél betekent dat diegenen die voorheen voor een dergelijke baan in aanmerking kwamen dan noodgedwongen een uitkering zullen genieten. Toch valt in dit schaarse licht nog één lichtpuntje te ontdekken. Onlangs heb ik gelezen dat bepaalde universiteiten voortaan aan ontslagen medewerkers de toegang tot hun vroegere burelen niet langer meer zullen ontzeggen. Wie weet leidt dit tot een opbloei van de zondagswetenschap omdat de beoefenaren daarvan niet langer bang hoeven te zijn voor ontslag, terwijl ze evenmin hun schaarse tijd dienen te verdoen aan het bijwonen van allerhande vergaderingen. Misschien wordt dan toch nog een stukje van de steen der wijzen onthuld. En hebben wij daar momenteel niet een enorme behoefte aan? P.S. Het is intussen april geworden, wanneer u dit stukje leest. De taakverdelingscommissie heeft haar eindrapport gepubliceerd; bij de VU moeten minimaal drie studierichtingen gesloten worden. En terwijl ik het rapport las, viel het mij op dat op elke pagina een horizontale balk is afgedrukt die op het einde naar beneden wijst. Hoe symbolisch; want hier beneden vecht momenteel iedereen voor behoud van de eigen werkgelegenheid. Zalig de vogelen des veldsdiezich geen zorgen maken over dedagvan morgen. Totdat Deetman ook hier ingrijpt en de broodkorsten voortaan naar het ministerie van onderwijs opgestuur dienen te worden.

/U-Magazine12(1983)4april1983

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen