VU Magazine 1986 - pagina 214

Frank Boddendijk

De Fabeltjeskrant

In het begin van de jaren zeventig — de hoogtijdagen van de universitaire democratisering — woonde ik eens in het gebouw van de Vrije Gemeente een protestbijeenkomst van studenten en enige docenten bij over het ondemocratische beleid van ons toenmalige College van Bestuur. Er zou die dag beslist worden over de te kiezen actiemiddelen, die varieerden van demonstratieve optocht tot bezetting. De grote hoeveelheid opgestapelde slaapzakken duidde er op dat een niet onaanzienlijk deel van de aanwezigen reeds vermoedde wat de meerderheid over enige tijd zou besluiten. De studentenleiders maakten het de aanwezigen natuurlijk ook niet al te moeilijk. Alle actiemiddelen werden als onvoldoende of ontoereikend afgedaan, afgezien van de bezetting. Vlak voor er gestemd zou worden, werd er omgeroepen dat de persoon die zijn auto voor de oprit van dokter zus en zo geparkeerd had, deze binnen vijf minuten moest verwijderen. Eén van de studentenleiders sprong van het podium en haastte zich naar buiten. Binnen werd weldra het verwachte besluit bij meerderheid genomen, en ook wij togen naar buiten, demonstratief op weg naar het VU-hoofdgebouw om de bestuursvleugel te bezetten. Even later voegde de studentenleider zich, nog boos nagrommend bij ons. "Het was helemaal geen dokter, 't was gewoon Den Uyl die zo nodig weg moest voor 's lands belang."

bezighoudt met de vraag wat het christelijk geloof voor hem (nog) betekent is misschien niet verwonderlijk. Vaak kan zo iemand de Mattheüs nog mee neurieën en vindt hij in het in mineur gestelde slotkoraal de bevestiging van zijn overtuiging dat het met Goede Vrijdag allemaal is afgelopen. Of, met een variant uit Bach's Johannes Passion, "Ruhe sanft, sanfte Ruhe". Om vervolgens tot de orde van de dag over te gaan. Maar of het nu nodig is om de buitenwereld met dergelijke diepe gedachten lastig te vallen? 't Zal natuurlijk niet zo zijn dat de vele foutparkeerders voor zijn deur — vlak bij het hoofdgebouw van de VU — hem tot de conclusie hebben gebracht dat christenen zich beter voelen dan heidenen, terwijl zijn gekat op de VU natuurlijk ook niet te persoonlijk opgevat moet worden. Op de VU wordt theologie bedreven, nog wel op de — symbolische — bovenste verdiepingen, terwij Den Uyl, sprekend over geloof, opmerkt dat "er grenzen zijn aan de lariekoek. Je kunt niet zeggen: 'de almachtige god' of 'god is genadig' en de joden laten afslachten. De jodenvervolging verdraagt geen godsidee. Na Auschwitz is er geen theologie meer mogelijk."

Als politicoloog begrijp ik best dat deze laatste uitspraak, hoewel feitelijk gesteld — en die derhalve gefalsificeerd kan worden — normatief bedoeld is. Ik zal nu niet verder op de details in gaan. Twee punten. In de eerste plaats lijkt het mij, Aan deze gebeurtenis moest ik zo vlak voor de verkiezingen, denken toen ik vanmorgen het niet echt verstandig van Den — onvolledige — transcript van Uyl om met dergelijke hele en halve waarheden op de propDen Uyl's inmiddels beruchte pen te komen, welke door een IKON-interview in Trouw las. Ach, dat een ex-gereformeerde tegenstander gemakkelijk weer naar het rijk der fabeltjes verzich tijdens een Paasweekend

196

wezen kunnen worden. In de tweede plaats moet hij zich toch realiseren dat al sinds jaar en dag een groot aantal christenen zich binnen de PvdA hard maakt voor een rechtvaardig sociaal-demokratisch Nederland. Juist door dit soort uitspraken, en die vallen geregeld op afdelingsvergaderingen, voelen dergelijke mensen zich nooit echt thuis binnen de PvdA. Zij ergeren zich regelmatig aan het gemak waarmee partijgenoten CDA-politiek en bij voorbeeld het christelijk geloof op één hoop gooien. Het is ongeveer hetzelfde gemak waarmee menig christen socialisme en Stalin op één grote hoop gooit, om er vervolgens definitief mee af te rekenen onder het mom van "na d^Stalinkampen is geen socialisme meer mogelijk". Socialistenvreters en a-theisten verdragen elkaar op deze wijze moeilijk. Als je het ongeluk hebt met je éne been in het éne kamp te staan — b.v. de PvdA — en met je andere been in het andere kamp — b.v. een kerkgemeenschap — dan zul je nog wel eens constateren dat je in feite bij beide kampen "Draussen vor der Tür" staat en je wordt nog kritischer t.a.v. beide kampen. Zo ergerde ik mij b.v. tijdens het laatste PvdA-verkiezingscongres aan het feit dat Max v/d Berg niet alleen ongenuanceerd het CDA verweet geen democratisch partijcongres te hebben gehad in Slagharen — terwijl Den Uyl tijdens het eigen congres nota bene zonder dat over dit punt überhaupt gestemd was Wim Kok als zijn opvolger aanwees — maar dat hij, staande achter een groot spandoek met de tekst "De toekomst is van iedereen" ons meedeelde dat "de toekomst voor iedereen was".

Alsof hij iets uit te delen had. Of was dit een exegese a la "godsdienst is opium voor het volk", zoals menig socialistenvreter Marx in de mond heeft gelegd, terwijl deze alleen maar geconstateerd had dat "godsdienst opium van het volk was". Ze krijgen het niet van boven toebedeeld, althans niet van de wereldlijke heersers, ze hebben het zelf! Om nog even op de VU terug te komen, onlangs had ik het genoegen deel te mogen uit maken van een doctoraalexamencommissie politicologie die een Turkse student examineerde. En dat alles vond plaats in onze mooie faculteitskamer, te midden van 19de eeuwse landschappen. We mogen dus nog in die kamer, terwijl de schilderijen er gelukkig niet uitgehaald zijn. 't Zal allemaal wel op een misverstand berusten. Voor de student in kwestie was het ook een mooie dag; nog geen vijf jaar geleden had hij in dezelfde kamer zijn colloquium doctum gedaan, een week geleden was hij gekozen tot gemeenteraadslid van één van Amsterdams voorsteden, en nu studeerde hij als eerste van zijn jaar af. De VU, toch een bijzondere universiteit. Jammer dat Den Uyl doctor honoris causa aan de UvA is geworden, en niet bij ons. Dan had ie lopend kunnen komen.

VU-MAGAZINE — MEI 1986

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen