VU Magazine 1988 - pagina 84

hiertoe een poging voor de wetenschapswinkel van de Universiteit van Amsterdam. Bij natuurgebieden is weliswaar paal en perk gesteld aan de toegestane hoeveelheid lawaai, maar die is afgestemd op het menselijk gehoor. Hoeveel lawaai dieren kunnen hebben is niet bekend. De mens hoort sommige toonhoogten niet, reden waarom men bij metingen een speciaal filter gebruikt om ook de onhoorbare geluiden te registreren, ledere diersoort heeft echter een ander gehoor, dus voor elke diersoort zal een apart onderzoek moeten plaatsvinden. Over de effecten van dat geluid is nog weinig bekend. Men heeft onderzocht of dieren bepaalde gebieden mijden. Maar dieren blijken nergens heen te kunnen, omdat Nederland al 'vol' is. Bovendien is nog nooit aangetoond dat lawaai een rol heeft gespeeld in de evolutie. Het lijkt alsof dieren eraan gaan wennen. Maar dierproeven hebben uitgewezen dat hoge lawaainiveau's schade toebrengen aan het gehoor, en zwangerschapscomplicaties en stress veroorzaken. Dat is een treurige zaak, temeer als men zich realiseert dat dieren voor hun communicatie juist afhankelijk zijn van geluid.

slecht en ze konden weinig uit de voeten met wat zij zelf 'vrouwenonderwerpen' noemden. Eén van hen vatte het probleem kernachtig samen: "Simone Signoret mocht niet op de cover want die was niet esthetisch genoeg, dat soortflauwekul.Patricia Paay mocht wel. Ik heb daar nooit veel van gezegd."

Samenstelling: Roeleke Vunderink

Aangepast Zou toename van het aantal vrouwelijke journalisten de berichtgeving in kranten werkelijk veranderen? Deze vraag trachtte Liesbet van Zoonen te beantwoorden in het verslag van een doctoraalgroep massacommunicatie aan de Universiteit van Amsterdam, getiteld (On)aangepast gedrag?. Zij vroeg een aantal studentes van diverse Scholen voor de Journalistiek naar hun mening over de mogelijkheid van een feministische beroepspraktijk in de journahstiek. Hoewel de respondenten aangaven dat zij zich weinig belemmeringen daartoe konden voorstellen, bleek uit hun ervaringen dat zij zich op een aantal punten 'aangepast' gedroegen.Tegen onwillige collega's werd een gematigde en tactische opstelling aanbevolen, terwijl de vrouwen zelf altijd op hun feministische betrokkenheid werden aangesproken. Vaak werd ook het argument gebruikt 'dat de lezer(es) er niet tegen zou kunnen' als er feministische onderwerpen werden aangesneden. Over hun stageperiode waren de ondervraagde journalistes tamelijk negatief. De begeleiding was vaak 38

Illusie Het is niet leuk voor de Nederlandse vredesbeweging, maar dat op Woensdrecht uiteindelijk géén kruisraketten komen, is niet haar verdienste. Dat is de conclusie van LD. Verkuil in zijn studie De grote illusie. De Nederlandse vredesbeweging na 1945. Tot 1965 was de vredesbeweging in ons land, ster- Nederlandse vredesbeweging: illusie. Foto Bram de Hollander ker dan elders, een randverschijnsel. Met de opstelde eisen inzake SS 20's richting in 1966 van het (in tegenstelling tot wat de IKV, nam de verontrusNAVO daarover beweerting over de atomaire drei- de) klommen voormalige Wonen vlakbij een luchtging toe. Maar pas in 1977 vredesaktivisten niet eens haven kan een niet afhoukrijgt de vredesbeweging massaal in de pen. De dende bron zijn van stress massale steun, en groeit frustratie is wel erg groot Naar de invloed van lauit tot het omvangrijkste geworden. waai op de geestelijke en initiatief op dit gebied. lichamelijke gesteldheid Verkuil zoekt de oorzaak van mensen is al meermavan deze steun in de kabilen onderzoek verricht. netsformatie van 1977: het Maar nog nooit is onderonverwachte en frustrezocht wat de effecten van rende machtsverlies van lawaai zijn op dieren. vooruitstrevend NederRob van San ondernaraland leverde de vredesLawaai: stoort vogels. Foto: Jan van de Kam. beweging de energie en menskracht die in vroeger jaren ontbraken. Tragisch genoeg wist de beweging geen enkele % greep op het besluitvormingsproces te krijgen. Hoewel de zaak al in 1979 was beslist werd tot halverwege de jaren tachtig tevergeefs aktie gevoerd. Zelfs toen na openbaarJOL. ' •' " making van het INF-akkoord bleek dat de Sovjet Unie wél had voldaan aan J alle door Nederland ge-

Lawaai

r

p W'^" ^ r ^ ^

V ^

-J^ /"

.

^"

T.:x^^^

- ^

Tekening Aad Meijer

tencollectie. De eerste directeur van de Hortus was Carolus Clusius. In 1593, op 67-jarige leeftijd, begon hij met de realisatie van een botanische collectie. Na de beplanting, in 1594, schreef Clusius precies op welke planten waar in de tuin stonden. In 1931 werd een poging ondernomen om de oorspronkelijk tuin in zijn authentieke staat te herstellen. Nu, in 1988, wil de Leidse universiteit de tuin opnieuw inrichten. Er zijn namelijk nieuwe feiten aan het licht gekomen die de

toenmalige naamsinterpretaties ter discussie stellen. In het begin van de jaren tachtig werden aquarellen ontdekt die Clusius gebruikte voor de beschrijving en benaming van planten. Men verkeerde in de veronderstelling dat deze in de oorlog waren verdwenen. Ook een herbarium uit de zeventiende eeuw, samengesteld door een Leids apotheker met planten uit de hortus, is inmiddels weer in het bezit van de universiteit. Men verwacht de Clusiustuin in 1990 te hebben voltooid.

HORT! PUBLICI ACADEMIA LUGDUNO-BATAVA CUM AREOUS ET PULVILUS VERA DELINEATIO,

*>

Tuin De Leidse Hortus Botanicus is een van de oudste botanische tuinen in Europa. De Hortus bezit ook de oudst bekende, complete inventaris van een plan-

^^S^fS

VU-MAGAZINE—FEBRUARI 1988

Tegen de zomer - als we ons weer in badkleding moeten vertonen - verschijnen in de vrouwenbladen weer talloze diëten. Volgens de psychologe dr. Greta Noordenbos bevorderen deze diëten de westerse slankheidscultus en kunnen daardoor leiden tot anorexia nervosa. Noordenbos promoveerde onlangs in Groningen op Onbegrensd lijnen. Daarin onderzoekt zij het probleem van het dwangmatig afvallen, waaraan juist vrouwen (96 procent) lijden. Zij ondervroeg een aantal ex-patiënten en vergeleek deze met een groep diëters. De anorexia-groep vertoonde sterk aanpassend gedrag en was erg onzeker. Door gedisciplineerd en succesvol te gaan lijnen verkregen zij pas een eigen identiteit en zelfvertrouwen. Dat blijkt echter een pseudo-oplossing, want in plaats van de controle is er de verslaving aan de afwijkende eetgewoontes en de bijkomende lichamelijke ongemakken. De vrouwen die aan de ziekte leden waren allemaal traditioneel opgevoed: zij moesten lief en aardig zijn en zich aan hun omgeving aanpassen. Maar de moderne, geïndividualiseerde samenleving stelt andere eisen, zoals asserviteit en een eigen mening. Assertiviteitstraining kan daarom volgens Greta Noordenbos veel problemen voorkomen.

r^

#^r^

''^^n'r:

Lijnen

VU-MAGAZINE—FEBRUARI 1988

Clusiustuin in 1954.

39

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen