VU Magazine 1988 - pagina 442

wilde branden te voorkomen en de bestaande vegetatie en fauna in tact te houden.

N

De PTT liet ter gelegenheid van het tweede eeuwfeest van Australië een postzegel ontwerpen door Reynoud Homan.

ra en fauna. Met name de bodemerosie is een groot probleem in centraal Australië. Daarnaast heeft Australië niet alleen te lijden van de wereldbekende konijnenplaag. Er is ook een ongelooflijk grote vliegenplaag. Moderne extensieve veeteelt is de belangrijkste vorm van grondgebruik in centraal Australië. Met de introductie hier-

De kindersterfte onder Aborigines is drie keer, de werkloosheid vier keer het AustraHsche gemiddelde.

van is echter het natuurlijk evenwicht onder grote druk komen te staan. Om de produktiviteit in dit zeer droge gebied in stand te houden is een uitgekiend veeteeltsysteem nodig. De laatste jaren tracht een overheidsinstelling, het CSIRO (Commonwealth Scientific and Industrial Research Organization), verdere erosie te voorkomen onder andere door overbeweiding tegen te gaan. En net als de Aborigines vroeger probeert men via gecontroleerde 'bush fires' zoveel mogelijk grote 32

iet alleen in het aride deel van Australië, maar ook in het tropische noorden van Australië wordt het ecosysteem bedreigd door de activiteiten die horen bij de moderne samenleving. Het Kakadu National Park ligt 240 kilometer ten oosten van Darwin en is net zo groot als Nederland zonder Brabant en Limburg. Het is een uniek tropisch natuurgebied met pelikanen, waterbuff"els en krokodillen. Tegen een aanslag op je leven door krokodillen kun je je ter plaatse verzekeren. Het Kakadu National Park is voor een groot deel eigendom van Aborigines die het geleast hebben aan de organisatie van Australische Nationale Parken. Binnen het park zijn talloze heihge plaatsen van de Aborigines met schitterende rotstekeningen te vinden. In 1969 werd in dit park uranium ontdekt. Hier en elders in Australië voerden de mijnbouwondernemingen campagnes om het recht van de Aborigines op grondstoffenrijke gebieden te betwisten. Ten aanzien van het Kakadu National Park besloot een Australische overheidscommissie dat uraniumwinning, mits strenge milieu-eisen in acht worden genomen, mogelijk is ondanks de functie van natuurgebied. In het oostelijk deel van het Kakadu National Park werd in 1981 de op één na grootste uraniummijn ter wereld in gebruik genomen. Een klein gedeelte van de verdiensten van de mijn wordt via de federale overheid doorgesluisd naar organisaties van de Aborigines. Dit ter compensatie voor de landrechten van de Aborigines. Rond de mijn waar uranium in dagbouw wordt gewonnen staan bordjes dat eten en drinken in de open lucht verboden is. Auto's die de mijn verlaten worden eerst gewassen. Voor wie dat gelooft is het gevaar van radio-activiteit beperkt tot de mijn zelf. Enkele kilometers verderop spelen kinderen buiten het mijnstadje Jabiru en picknicken toeristen nabij de grotten van de Aborigines. Van vergiftiging van grondwater door mijnafval heeft men nooit gehoord. Waarschijnlijks is het aan de bedreiging van dit natuurgebied door de uraniumwinning

te danken dat het Kakadu National Park als eerste Australische gebied is opgenomen op de UNESCO-lijst van beschermde gebieden. De winning en export van mijnbouwprodukten is voor de economie van Australië van levensbelang. Het beeld van Australië als een land dat vooral afhankelijk is van de wolexport naar West Europa is achterhaald. Weliswaar is Austrahë met haar 165 miljoen schapen nog steeds de grootste wolproducent ter wereld, maar het aandeel van de wolexport in de totale export is sterk afgenomen. Prof.dr. J.G. Lambooy, hoogleraar economische geografie en regionale economie aan de Universiteit van Amsterdam, die in Canberra de economie van Australië bestudeerde, noemde onlangs de volgende cijfers: het aandeel van de waarde van de wolexport in de totale export daalde tussen 1963 en 1983 van 35 procent naar 10 procent. Daar staat tegenover dat de waarde van de export van mineralen en brandstoffen in dezelfde periode is gestegen van 6 procent tot 39 procent. Australië is de grootste exporteur van kolen en de op één na grootste exporteur van ijzererts ter wereld. Verder is het land rijk aan gas, koper, zink, lood, bauxiet en zilver.

N

iet alleen de samenstelling van het exportpakket is veranderd, maar ook de richting van de belangrijkste handelsstromen. Japan en niet langer Engeland is de belangrijkste handelspartner van Australië. Vooral door de aansluiting van Engeland bij de Europese gemeenschap raakten Australië en Nieuw Zeeland hun voorkeursbehandeling bij de afzet van landbouwprodukten kwijt. Veel mijnbouwprodukten worden in ruwe vorm geëxporteerd omdat de verwerkende industrie in Australië nog niet ver ontwikkeld is. Japan, dat een tekort heeft aan grondstoffen, is de grootste importeur van Australische mijnbouwprodukten. Volgens Lambooy daalde tussen 1964 en 1983 de waarde van de export naar Engeland van 27 procent naar 7 procent van de totale export van Austrahë. Tegelijkertijd steeg het aandeel van Japan van 8 procent naar 21 procent en het aandeel van VU-MAGAZINE—NOVEMBER 1988

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen