VU Magazine 1989 - pagina 116

Academische ijdeltuiten versus decadente dichters GERTJ. PEELEN

puttende kennis die natuurvolken paraat hebben inzake hun leefmilieu; een totale verkenning van de naaste omgeving die het tijdig signaleren van veranderingen daarin mogelijk maakt. Die kennis is functioneel en voor deze volkeren onontbeerlijk om te kunnen overleven. Het feit dat dergelijke oorspronkelijke lijsten van planten en dieren vaak allerlei poëtische kenmerken vertonen, maakt het onthouden ervan gemakkelijker. "Ze zijn ritmisch, rijmen of alliteren", betoogde Hillenius. "Het begin van wetenschap én van literatuur. Je ziet: ze komen uit dezelfde stam voort." Dat kunst en wetenschap, ondanks hun gemeenschappelijke komaf, sindsdien niet zonder fricties naast elkaar zijn blijven voortbestaan, zag Hillenius in zijn redenering bepaald

De revolutie van het woord is verleden tijd, de experimenteerlust verdwenen.

Dlustratie Aad Meijer

Poëzie en wetenschap leven al vijfentwintig eeuwen in onmin, aldus de dichter H.C. ten Berge die enige tijd als universitair gastdocent in Groningen optrad. Maar zijn verdediging van de dichtkunst tegen aanvallen vanuit de wetenschap, heeft veel weg van een schijngevecht. 26

VU-MAGAZINE—MAART 1989

Kunst en wetenschap zijn aan dezelfde bron ontsprongen, vertelde dichter/bioloog Dick Hülenius twee jaar geleden in een interview dat zijn laatste zou blijken (volstrekt onverwacht overleed hij enkele weken nadien). Als argument voor deze stelling voerde hij in dat vraaggesprek VU-MAGAZINE—MAART 1989

gepubliceerd in VU-Magazine, april 1987 - aan, dat inventariseren het begin is van wetenschap in het algemeen, en van de biologie in het bijzonder, en dat die bezigheid, niet toevallig, vaak 'poëtische' resultaten oplevert. Hillenius wees daarbij op de vrij uit-

niet over het hoofd. Maar deze bioloog en kunstenaar, die als geen ander in staat leek beide hoedanigheden moeiteloos in zijn werk te verenigen, had toch meer oog voor de bevruchtende werking die kunst en wetenschap in het beste geval op elkaar kunnen uitoefenen. Voor hem persoonlijk gold als voorbeeld van zo'n bevruchting, het tweetal versregels van de dichter Bloem, dat Hillenius als bioloog en aanhanger van de evolutietheorie, tot zijn dood is blijven bezighouden: Want ik wist door een keuze verloren / Elk ander verlokkend bestaan. Het zal de goeDe wetenschap splitst, scheidt, iso- gemeente werkelijk wezen wat de leert en ontrafelt, en loopt aldus worst armlastige dichter op groot risico uiteindelijk in ontelbare zijn lekkend zolderspecialismen te verzanden, zo luidde kamertje aan het papier de kern van Hillenius' betoog. De maagdelijk toevertrouwt. kunst, die met visionaire inzichten Illustratie Aad en dito verbanden vaak voorafgaat Meijer aan de wetenschap, kan de laatste voor fossilisering en methodologische verstarring behoeden; zij biedt de synthese als alternatief, voegt samen wat uiteenloopt, overbrugt de kloof tussen schijnbaar ongerijmde elementen. Letterlijk genomen spreekt het werkwoord 'dichten' in dit opzicht voor zichzelf, meende 27

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen