VU Magazine 1989 - pagina 96

Bulig-voorzitter Boy Boy: 'De tienduizenden nabestaanden lijlien ook wel dood voor deze regering.' Foto Frans Welman

lijkheid bij de verzekeringsmaatschappij bevordert. Het is allemaal misschien verklaarbaar, maar niet te billijken; zéker niet het feit dat de verantwoordelijke instanties voor toekenning van een schadeclaim eisen dat de indieners een geborgen lichaam kunnen tonen. (Er zijn, als gevolg van de vlammenzee direct na de ramp en de aanwezigheid van haaien in de buurt, slechts 108 lichamen geborgen.) Zo wordt diep menselijk leed teruggebracht tot een juridisch en bedrijfseconomisch gegeven. Na een tweede ramp met een schip van dezelfde reder, waarbij ook weer meer passagiers omkwamen dan de passagierslijst aangaf, heeft Aquino zelf bevolen alle Sulpicioboten aan de kade te houden, tot fouten onderzocht en hersteld zijn. De eenzijdige aktie tegen Sulpicio geeft het symbolische karakter van deze beslissing weer: alle reders handelen immers gelijk. Sulpicio heeft 'gewoon twee keer pech gehad'. Maar terwijl deze regel nog van kracht is, zien we op 18 november 1988 een Sulpicio-schip vanuit Manilla afvaren naar Darao en de Princess of Cotabato in gereedheid brengen voor vertrek naar Cebu. Business as usual.

Zulke commissies worden door de gemiddelde Filippijn beschouwd als een omweg naar de doofpot.

I

nmiddels is ook van regeringswege toegegeven dat na de ramp met de Dona Paz vierduizend personen vermist zijn. Het aantal nabestaanden die het verlies van een familielid - vaak een kostwinner betreuren, moet daarvan een veelvoud zijn. Tweeduizend van hen hebben zich verenigd in de organisatie Buiig Buiig Kita, hetgeen staat voor; 'laten we elkaar helpen'. De organisatie maakt zich sterk voor het erkennen van nabestaanden als zodanig, en voor het afdwingen van een redelijke financiële tegemoetkoming. De organisatie is in zoverre erkend dat zij formeel is opgenomen in de onderzoekscommissie, waar ze haar standpunten - voor dovemans-

oren - mag toelichten. Voor de rest moet zij het hebben van vrijwilligerswerk en enkele donaties, onder meer van Filippino's uit Canada. Het nauwelijks gemeubileerde kantoor in Quezon City hangt vol foto's: nabestaanden kort na de ramp kamperend in het Asian Social Institute, famiheleden die langs de kust naar doden zoeken, overlevenden die de pers te woord staan (en die na dreigementen van rederijagenten vaak moesten onderduiken). Voorzitter is Boy Boy, die bij de ramp zijn moeder verloor. "Niet lang nadat de ramp in zijn volle omvang tot ons doordrong, is Buiig Buiig Kita opgericht", vertelt hij, "omdat de overheid het Het afweten. Duizenden mensen hebben het leven gelaten als gevolg van onachtzaamheid van maritieme autoriteiten, rederij en gezagvoerders. Maar de tienduizenden nabestaanden lijken ook wel dood voor deze regering. Alles moeten we zelf regelen, alsof wij de schuldigen zijn. Er zijn al zelfmoorden geweest van mensen die het niet meer aankonden. Hele families zijn ontwricht. Kinderen zijn veroordeeld tot de bedelstaf en een zwerversbestaan. En de regering doet niets, bedekt alleen de eigen

schaamte. Wat zouden ze graag zien, dat wij ingingen op het schikkingsaanbod van Sulpicio!"

S

ulpicio Lines heeft de nabestaanden 30.000 pesos, zo'n drieduizend gulden, per slachtoffer aangeboden, nadat Buiig Buhg Kita de rederij voor de rechter had gedaagd. Volgens het weekblad Midweek is de maatschappij bij Lloyds in London overigens verzekerd voor 100.000 pesos per passagier. Het bod is dus een vertragingstaktiek om een gerechtelijke uitspraak over de verantwoordelijkheid van de rederij voor de ramp te ontwijken. De rederij houdt vol dat de passagierslijst, het logboek en de hele administratie bij de ramp verloren zijn gegaan, zodat er officieel alleen sprake kan zijn van vermisten, tenzij er een lichaam geborgen is. Buiig Buiig Kita raadt nabestaanden aan niet op het aanbod van de rederij in te gaan. Men zou daarmee afzien van alle verdere aanspraken. Niet iedereen is echter in de positie om die raad op te volgen; daarvoor is definanciëlenood te hoog. Om te voorkomen dat nabestaanden noodgedwongen van hun rechten afzien, heeft Buiig Buiig Kita drie voorstellen aan de regering gedaan: het inVU-MAGAZINE—MAART 1989

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen