VU Magazine 1989 - pagina 169

te erkennen "zolang zon en maan zullen bestaan". Het leger van Travancore werd ontbonden en de Raja diende voortaan ernstig rekening te houden met het advies van een Britse resident aan zijn hof. Toch behield Travancore een zekere mate van autonomie als Indian Native

be was een excentrieke figuur die het karige salaris dat hij vanuit London ontving uitdeelde onder de armen. Hij gaf niets om persoonlijk gemak of uiterlijk vertoon en als hij een bezoek bracht aan de Britse resident in de hoofdstad Trivandrum schiep hij grote consternatie door zijn ver-

zending, waarschuwde hij zijn zuster in een brief om zendingsrapporten uit India niet al te serieus te nemen. Mentaal en fysiek gebroken verliet Ringeltaube Zuid-Travancore in 1816. Hij ging aan boord van een schip naar Batavia maar kwam daar nooit aan. Waarschijnlijk stierf hij op zee. Zijn trouwe aanhangers in Zuid-Travancore waren er echter vast van overtuigd dat God hem Plantage-arbeiders in Travancore: nieuw had weggenomen, net als Enoch. diensthuis. Ringeltaube werd door Britse zendelingen gevolgd, merendeels vastberaden mensen, diep overtuigd van hun roeping. Het evangelie dat zij brachten was echter sterk gekleurd door individuahsme, ondernemingslust en vooruitgangsgeloof. Dat mag kenmerkend genoemd worden voor de cultuur van het negentiende-eeuwse Europa en voor de maatschappelijke groepen waaruit de zendelingen afkomstig waren: ambachtslieden, geschoolde arbeiders en winkeliers. Deze klasse van 'kleine luyden' was betrokken in een brede, sociale emancipatiebeweging, en hun zendingsaktiviteiten waren daarvan mede een uitdrukking. Hun inspanningen resulteerden in de vorming van een kerkelijke organisatie die rond de eeuwwisseling 60.000 leden bedroeg, zes procent van de plaatselijke bevolking. Na 1947 verenigde de LMS zich met andere zendingskerken in de Church of South India, waarmee de Gereformeerde Kerken van Nederland momenteel een nauwe relatie onderhouden.

O

State, en pas na de onafhankelijkheid (1947) werd het opgenomen in de deelstaten Kerala en Tamilnadu.

HAMBU JNTAINI

••f têsvaran

waarloosde voorkomen. Zijn conversatie was volgens tijdgenoten echter meer dan fascinerend. Ringeltaube's zendingswerk resuln 1806 deed de eerste Protes- teerde in een kleine christengemeentantse zendeling zijn intrede in te van ongeveer duizend mensen, Travancore. Die eerste zende- bijna allemaal onaanraakbare palmling was Wilhelm Ringeltaube, een boomklimmers en landslaven. Hij Pruis in dienst van de London Mis- hield van zijn mensen maar kon er sionary Society (LMS). Hij had ook met bitterheid over spreken. Hij zich in 1806 in het dorpje Mayiladi bestempelde zijn bekeerlingen als gevestigd en hield het daar in zijn luizen in zijn pels. En gezien hun eentje bijna tien jaar vol. Ringeltau- economische afhankelijkheid van de

I

VU-MAGAZINE—APRIL 1989

pvallende bij de vorming van plaatselijke kerken in Zuid-Travancore was allereerst het verschijnsel van de zogeheten massale geloofsovergang. Ondanks de individuele benadering van de zendelingen sloten mensen zich meestal in groepen aan. Het voordeel daarvan was ongetwijfeld dat veel van de bestaande sociale samenhang bewaard kon blijven, en bekering derhalve niet hoefde te leiden tot uitstoting uit de eigen gemeenschap. Een ander opvallend kenmerk was, dat de Indiase christenen bijna allemaal afkomstig waren uit de laagste kasten van palmboomklimmers en landarbeiders. Brahmanen stonden soms bij het open raam van een kerkgebouwtje minzaam toe te kijken, om na afloop van de dienst een 35

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen