VU Magazine 1993 - pagina 174

DEUITSPRAAK - ° % ' e n s de ^^^1 de ^^' ^^f ?ceeïie " ^ r V o o ï ^ , . t o ^vc. -. een

Kindervlees De columns van juriste Dorien Pessers, die in de Volkskrant een discussie over crèches aanzwengelden, vervulden mij met een mengsel van weerzin en respect. Die stukjes verschenen onder de stuitende kop 'Handel in Kindervlees'. De misdaad die Pessers aan de kaak stelt is het "opsluiten" van kinderen in crèches, vijf dagen per week, van half negen tot half zes. Ik ril bij het idee dat leidsters in kinderdagverblijven deze columns, waarin ze als gevangenenbewakers worden neergezet, zullen lezen. Vrouwen die voor een laag loontje, met grote inzet, al zingend, knippend en vervend proberen de aan hen toevertrouwde kinderen een prettige dag te geven. Met succes. Bijna alle kinderen vinden het leuk op een kinderdagverblijf, ze genieten van het 'groepsgebeuren'. Ouders, zo bleek uit onderzoek, zien crèches meestal ook niet als een noodzakelijk kwaad en een opbergplaats, maar als een welkome aanvulling op hun eigen pogingen het kind fatsoenlijk groot te brengen. "Kinderen zijn monstertjes die getemd moeten worden," zei Oliver Sacks in 'Een schitterend ongeluk'. O p de crèche leren die monstertjes niet alleen te drinken uit een beker en netjes hun boterham te eten met een vorkje, ze leren er bovenal discipline: wachten op je beurt, je eigen troep opruimen, geen geweld gebruiken als een ander kind met de auto speelt die jij nodig hebt.

40 v u MAGAZINE APRIL 1993

Maar toch ook: respect. Voor de vragen die Dorien Pessers durft te stellen. Ze durft te suggereren dat het misschien leuker en beter is

d\e\tf^:

ecoftc^sïvu ^eeds

^^' :detop^atv& beê^^V^ate toV eeï\ bVA^ ^Vtv^"^::toeV^^ '^Vt alle Mees

Door D. Prinsen voor kinderen om halve dagen naar een opvanggelegenheid te gaan. Ze durft te poneren dat kinderen ouderlijke aandacht tekort komen als beide oudexs fulltime werken. Zulke ouders komen dan op de proppen met het krankzinnige excuus van het 'kwaliteitsuurtje', dat is het uurtje van zes tot zeven, tussen het m o ment dat het gezin thuiskomt van werk en crèche en het tijdstip waarop de kinderen naar bed gaan. Terwijl dat in een normaal gezin het uur is waarop alle gezinsleden moe en leeg zijn, waardoor het moeilijk is geen driftbuien te krijgen en elkaar niet te slaan tijdens het koken, eten, afwassen en kinderen baden, is dat in die gezinnen waar niet de kwantiteit maar de kwaliteit van de aandacht telt, het uurtje waarin men vervuld is van Heve aandacht voor elkaar. s^siRliWI

De buitenschoolse opvang is ook zo'n uitvinding van de "handlangers van het grootkapitaal die de m o e ders de arbeidsmarkt opjagen" (Pessers). Misschien heeft ze gelijk. O o k zo'n vraag die gesteld mag worden: is het wel leuk voor schoolgaande kinderen om iedere dag na school en op woensdag de hele middag naar een opvangclub te gaan? Ze willen vast Hever naar huis. Werknemers met jonge kinderen mogen iedere dag om vier uur naar huis, met behoud van hun volledige loon, pleit Dorien Pessers. Dat is misschien wat al te gul gedacht, maar het idee is aardig. ReaHstischer is het nationale zorgplan dat arbeidssociologe Jeanne de Bruijn lanceerde. De norm-werkweek voor mannen en vrouwen met kinderen zou 28 uur moeten tellen. Dan kunnen de kinderen halve dagen naar de crèche en later na school gewoon naar huis, waar de ene dag vader, de andere dag moeder 'wacht met thee'.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen