VU Magazine 1993 - pagina 194

verte naar 'ultramontanisme' (de idee dat de paus het recht zou hebben als hoofd van de kerk politiek mee te regeren, over de hoofden van de gelovigen heen) zv/emen, hekelde hij het feit dat de minister van Buitenlandse Zaken, de nuntius ('ambassadeur' van het Vaticaan in ons land) had ontvangen om de ongenuanceerde verwijten van de 'roomse kerkvorst' over deze kwestie geduldig aan te horen. kj Even los daarvan; heb je nog ambities die uit- "Volstrekt ongerijmd", noemt Jurgens deze stijgen boven het toch al hoge ambt van volks- handelwijze, en maakt zich opnieuw boos. vertegenwoordiger? Wat zou je nog willen als "Want de Nederlandse regering onderhoudt helemaal geen betrekkingen met de 'Heilige politicus, als wetenschapper, of als mens? Stoel', maar slechts met een ministaatje dat Va(Hij knijpt de ogen wat toe en zegt dan onverticaanstad heet. De mening van zo'n ministaatje hoeds:) "Ik zou wel eens wat macht willen uitis niet belangrijk. De mening van de paus is naoefenen." tuurlijk voor katholieken wel van belang, maar t i Serieus? Ik verwachtte dat je ging zeggen: een de paus hoort met te spreken via diplomaten." mooi dik boek schrijven! Ik begrijp je boosheid; hier was sprake van "Dat komt daarna. Nee, serieus: ik zou wel een ontoelaatbare vermenging van kerk en eens een ambt willen bekleden waarin je gestaat. Maar waar ligt, in het kwetsbaar concuwoon dingen kunt regelen, in plaats van ze binaat van religieus geïnspireerd idealisme en moeizaam in je vrije tijd, samen met een handde politieke praktijk van compromis en vuile vol ideahstische vrijwiUigers, van de grond te handen, nu precies de grens? Wat mag wel, moeten tiUen." en wat beslist niet meer? "Ontoelaatbaar is in elk geval zo'n roomse potIl Had je als NOS-voorzitter dan geen macht? tekijker die als een gemankeerde diplomaat hier " O o k die functie was er een in het kader van namens het Vaticaan de lakens komt uitdelen. 'collegiaal bestuur'. Mijn bezigheden tot nu toe Daar heb ik vooral ook als katholiek bezwaar hebben zich altijd min of meer afgespeeld in de tegen; met die nuntius heb ik niets te maken. sfeer van 'besturen zonder portefeuille'. Dat leHet lijkt taboe om daar als katholiek tegen te vert soms frustraties op die je ook bij bijvoorzijn, maar ik ben gelukkig niet de enige die beeld burgemeesters v/el ziet." protesteert. Het is bovendien slecht voor de kerk: kerken moeten zich niet via diplomaten ^ Is het ministerambt een alternatief? laten representeren, zo min mogelijk gebruik (Een direct antwoord op deze directe vraag lismaken van secuüere middelen, zich zéker niet tig omzeilend:) "Een plek vanwaar je initiatieals staat willen gedragen. Ik wil geen scherpslijven kunt nemen, waar beslissingen worden geper lijken, maar iedere organisatorische vernomen en alle lijnen samenkomen. Het maakt menging van kerk en staat is naar mijn mening in ons democratisch bestel enorm veel uit, wie uit den boze." je op zo'n plek neerzet. Zoiets kan - zelfde partij, zelfde coalitie - tot totaal verschillende uitkomsten leiden." Maar ik vroeg tegelijkertijd óók wat naar jouw mening wèl is toegestaan in een eventueel samenkomen van geloofsovertuiging en poLï ' Ben je nu wel of niet in voor een ministerspost litieke opvattingen, f e bént per slot van rekein een volgend kabinet? ning lid van de A(rbeiders) G(emeenschap) "Daar geef ik pas antwoord op als ze me vrader Woodbrookers - de vereniging van 'religigen." eus-socialisten ' - en zelfs voorzitter van de redactie van Tijd & Taak, het tweewekelijkse W e komen te spreken over zijn felheid jegens periodiek dat deze vereniging uitgeeft. Hoe al wat De Democratie (inderdaad: mèt hoofdzit dat? letters) in gevaar of diskrediet zou kunnen "Laat ik voorop stellen dat ik - indachtig mijn brengen. In dat opzicht nemen de politicus en afkeer van ismen - eigenlijk bezwaar heb tegen de staatsrechtsgeleerde in zijn persoon, het sade term 'religieus-socialisme', maar de term men zonodig ook op tegen de eigen, want kaheeft het voordeel, dat iedereen meteen weet tholieke, geloofsgenoten die de democratische waarover je het hebt. Het concubinaat van gespelregels ondergeschikt maken aan de eeuwige loof en politiek, zoals je het zoeven noemde, zahgheid. Fraai voorbeeld van die felheid is zijn blijft een haast per definitie heel moeizame reladiscussie (medio maart in dagblad Trouw getie; de onderhnge beïnvloeding werkt veel subvoerd) met mgr. Bomers over de Vaticaanse intieler, en is veel persoonlijker van aard, dan je menging in binnenlandse aangelegenheden, te in strak geformuleerde theorieën zou kunnen weten: het aanvaarden van een euthanasiewetvastleggen, of - nog erger - aan anderen dwingeving door de Tweede Kamer. Alert als hij gend en op straffe van excommunicatie, zou (wellicht juist vanwege zijn katholiciteit) nu kunnen voorschrijven. eenmaal is in zaken die ook maar in de verste "Ik heb in mijn leven meerdere keren van baan gewisseld. En mijn ervaring is, dat, vanaf het moment waarop bekend wordt datje gaat vertrekken, je in die baan niet meer meetelt; niet voor de anderen, en voor jezelf eigenlijk ook niet meer. Ik ga er dus gewoon vanuit dat ik tot mei '94 gewoon voUedig inzetbaar ben. Daarna zie ik wel weer."

v u MAGAZINE MEI 1993

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen