VU Magazine 1994 - pagina 75

'channeling'. Channeling'-: Glas heeft er nog nooit van gehoord. Riemersma legt geduldig uit dat elk van ons voortdurend in het gezelschap verkeert van 'psychische personen': "Onlichamelijke ietsen waarmee je kunt praten". En hij wil weten of Glas daarin gelooft. Glas; "Wat levert het u op als ik daarj'a oi nee op zeg?" "Wat levert het u op om die vraag niet te beant^voorden?", riposteert Riemersma. Glas: "Ik wil hier best een paar van mijn levensbeschouwelijke overtuigingen ten beste geven, maar ik zou zulke verschijnselen liever analyseren." Wanneer paranormale ervaringen ter sprake komen, zijn zulke nietes-welles-discussies moeilijk te omzeilen. Toch IS dat juist waar veel van de sprekers in Deventer voor pleitten: hulpverleners moeten hun oordeel opschorten en een dialoog aangaan met hun cliënten. Die zijn niet gebaat bij een uitspraak over de werkelijkheidswaarde van hun ervaringen. Stemmenhoorders bijvoorbeeld, aldus sociaal psychiater M.A.J. Romme, zijn er niet mee geholpen als je zegt dat hun stemmen niet bestaan.

^mÊÊmÊ^^mm Betuttelende

stemmen

Mensen die stemmen horen terwijl er niemand in de buurt is, zijn gek. Z o dacht ook professor R o m m e , verbonden aan de faculteit Sociale Psychiatrie in Maastricht, er heel lang over, al zal hij er andere, klinische woorden voor hebben gebruikt, zoals 'auditieve hallucinaties' en 'schizofrenie'. O p den duur ontdekte hij echter dat ook 'gewone mensen' stemmen kunnen horen en dat het verschijnsel veel vaker voorkomt dan meestal wordt gedacht. In 1985 hoorde 15 procent van 136 Nederlandse mannelijke psychologiestudenten iemand praten. Van 15.000 Amerikanen, in 1991 ondervraagd in het kader van een bevolkingsonderzoek, hoorde 10 a 15 procent stemmen. Slechts een derde van hen schreef aan die stemmen een

negatieve invloed toe. R o m m e - die inmiddels al jaren onderzoek doet naar het fenomeen - kwam via een oproep in het praatprogramma van Sonja Barend in contact met 700 stemmenhoorders; een opvallend groot deel daarvan voelde zich volkomen gezond. De stemmen, aldus R o m m e , zijn nooit los te zien van de levensomstandigheden, geschiedenis en sociale vaardigheden van degene die ze hoort. Zelf zag hij eens een vrouw zijn spreekkamer binnenkomen, die om onduidelijke redenen werd ondersteund door een van haar dochters. Een andere dochter frunnikte aan haar jas. Het is niet zo vreemd, zegt R o m m e , dat juist deze vrouw betuttelende stemmen hoorde: "Pas op datje niet valt, doe je jas dicht." De manier waarop mensen met hun stemmen omgaan, lijkt op de manier waarop ze met andere mensen omgaan. R o m m e : "Het zijn niet de meest weerbaren die zich laten uitschelden door stemmen in hun hoofd." De stemmen geven dus belangrijke informatie over de patiënt: reden voor de behandelaars om er goed naar te luisteren. Stemmenhoorders komen in alle kringen voor. Zelfs in de medische. O o k een van de sprekers op het symposium in Deventer, Wiebe Viëtor, hoort op gezette tijden een stem.

•^•iHa^^H

Hulp van boven

St. Jacobi Parochi. Een arbeidërshuisje op de dijk; voor en achter, zo ver het oog reikt, het Friese platteland. Een kamer met makkelijke stoelen, een ligbank, Boeddhabeeldjes, honderden boeken over mystiek en alternatieve geneeswijzen. Wiebe Viëtor steekt een kaarsje aan voor Boeddha. Viëtor is wereldbeschouwelijk een alleseter. Hij kerkt bij de remonstranten, maar voelt zich even goed soefi en zen-boeddhist. O p zijn visitekaartje staat: "Zenuwarts -

29 v u MAGAZINE FEBRUARI igS'i

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen