VU Magazine 1994 - pagina 144

Eric Le Gras

H e t lijkt w^el m o d e : steeds m e e r kinderen hebben tegen^voordig een voedselallergie. Een t o e n e m e n d aantal ouders signaleert bij h u n kroost een overgevoeligheid voor koemelk, voor k u n s t m a t i g e kleur-, geurof smaakstoffen of voor bepaalde soorten voedsel. Trouvk^ens h e t aantal volw^assenen m e t een of andere interessante allergie, groeit ook. Een modetrend?

^V^H ^^b^H ^K^w^k

Uergieën trekken de aandacht. Zozeer zelfs, dat zelfs in een kleine provincieplaats als Assen de bijeenkomst over 'Voedselovergevoeligheid bij kinderen en volwassenen met Cara' wegens overweldigende belangstelling geprolongeerd moet worden. Maar alleen trendy is al die belangstelling voor allergieën toch niet. Het begrip 'Cara' in de titel van de voorlichtingsavond in Assen staat er niet voor niets. Cara dat is: de rek uit de longen; dat is: astma en bronchitis. Dat is ook: benauwdheid, vermoeidheid, slechte prestaties op school en in het werk, of nog erger. Volgens dr. Jan de Monchy, pas aangesteld als hoogleraar allergologie aan de Groninger universiteit, is het de ziekte die het meest wordt gerapporteerd door huisartsen in Nederland en Europa. En het aantal ziektegevallen groeit. De Monchy ontkent niet dat zijn specialisme de laatste tijd erg veel aandacht krijgt. Dat leidt soms tot wat hij "overherkenning" noemt bij mensen die ten onrechte denken dat zijzelf of hun kinderen allergische reacties vertonen. Hij hoopt op "wijsheid bij medici en media" die dergelijke patiënten vooral niet moeten stimuleren.

Verwaarloosd

10 v u MAGAZINE APRIL 1 9 9 4

Maar die geadviseerde terughoudendheid vormt hooguit de helft van het verhaal. De Monchy: "Belangrij-

ker is het dat met name de voedselallergieën sinds jaar en dag schandelijk zijn verwaarloosd. Patiënten kregen te horen dat ze niet moesten zeuren, dat er niets aan de hand was, of niets aan te doen. Dat maakte ze onzeker en dat is soms even slopend als de ziekte zelf. Alleen al door de erkenning dat ze zich niet aanstellen gaat het vaak meteen al beter met ze." Tot voor kort heerste onder artsen bovendien het idee dat allergieën terug te voeren waren op psycho-somatische oorzaken. Patiënten kregen daardoor nog sterker het idee dat ze

ALURGiE hun problemen aan zichzelf te wijten hadden, en ook dat deed hen geen goed. De Monchy: "Inmiddels staat wel vast, datje geen allergieën krijgt door psycho-sociale problemen. De klachten kunnen er wel door verergeren, maar ze zijn met de oorzaak. Die is somatisch, dus lichamelijk van aard." Die erkenning van de lichamelijke kant van allergieën, brengt weer een andere mogelijkheid om fouten te maken met zich mee. Ouders hebben de neiging om agressief gedrag van hun kinderen aan voedselallergieën toe te schrijven. Het is tenslotte makkelijker om te zeggen dat het

van de Smarties komt, dan toe te geven dat er wat aan de opvoeding schort. "Daarin moeten artsen niet teveel meegaan," aldus De Monchy. "Als je vermoedt dat er opvoedingsproblemen zijn, begin dan niet met allergie-diagnostiek."

Gesnotter De Monchy begint zijn verhaal in zijn werkkamer op het terrein van het Groningse Academisch Ziekenhuis en neemt de verslaggever vervolgens mee naar het gebouw van het Huisartsenlaboratorium in dezelfde stad. Z o af en toe onderbreekt

SUkNIfOENINO IN OPMARS hij daar het gesprek, om een proefpersoon te begeleiden; De Monchy doet namelijk onderzoek naar een middel dat allergie-patiënten moet desensibiliseren; dat is: ongevoelig maken voor de stoffen die de allergie opwekken. Onderweg tussen ziekenhuis en laboratorium praat de kersverse hoogleraar over de maatschappelijk gevolgen van allergieën: "We willen daar

onderzoek naar doen, maar tot nu toe ontbreekt het geld ervoor. H o e veel produktieve uren er door gesnotter en gekuch verloren gaan, hoeveel kinderen in het onderwijs blijven steken op een te laag niveau; ik weet het niet. Maar het zal niet gering zijn. Vanmorgen zag ik bijvoorbeeld een jongen die een opleiding volgde aan de Bakkersvakschool. Daar is op zich niets mis

mee, maar het is, met al dat meel en dat stof, niet het ideale beroep voor een allergie-patiënt. Bovendien kreeg ik de indruk dat hij zonder zijn allergie een stuk verder had kunnen komen." Een serieus probleem dus, maar De Monchy wil niet over een ondergewaardeerde volksziekte spreken. "Ach ja," zegt Nederlands enige hoogleraar in de allergologie, "die

11 VU MAGAZINE APRIL 1 9 9 4

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen