VU Magazine 1994 - pagina 14

^^De geschiedenis wordt naar het heden toegetrokken. Men stelt zich niet meer open voor een verleden waarin men met enige moeite moet doordringen. Men stelt zich open voor ogenblikkelijke consumptie. yy

Het kan nog steeds. Het individualisme wordt aan de universiteit nog altijd hogelijk gewaardeerd. Maar het is simpelweg ook zo dat het intellectuele klimaat van de beeldende kunst niet het mijne is en dat van de universiteit wel. Net zoals ik houd van de wereld van musici, hoewel ik verder met die wereld weinig uitstaande heb. Als ik nieuws lees over wetenschappelijke ontdekkingen, ben ik daarin ook meer geïnteresseerd dan in stukken over moderne kunst." I

heest u in de krant eerder de wetenschapsbijlage dan de kunstbijlage? "Ik geloof het wel. Tenzij de kunstbijlage artikelen heeft over kunstgeschiedenis als wetenschappelijke discipline; die lees ik wel. Ik ben end vindt of juist dat het werk je niets zegt. niet zo gecharmeerd van de kunst- en architecDaar tussenin ligt niets. Dat vind ik te mager." tuurkritiek. Het gaat om het vinden van bepaalde criteria aan de hand waarvan je kunst beoorH Is de wereld van de beeldende kunst rigide? deelt. Bij oude muziek ligt dat tamelijk helder. "Ik kon in ieder geval slecht met kunstenaars Er is een partituur die uitgevoerd wordt, je communiceren. Dat ligt ook aan mij. Een colmoet beginnen die te spelen en als je dat vleklega van mij kon ze wel goed begrijpen. Ik keloos gedaan hebt, kunnen we gaan praten snapte niet goed waar ze mee bezig waren. Bij over de vraag wanneer het kunst wordt. Dat architecten had ik dat gevoel wel, met hen had geeft toch een bepaalde mate van objectiviteit. ik een goed contact." In de beeldende kunst en architectuur bestaat geen partituur. Persoonlijke noties spelen in de H Hebben beeldende kunstenaars misschien de beoordeling een belangrijke rol. Daarmee hoeft neiging weinig te reflecteren over hun bezigheeen oordeel niet puur willekeurig zijn maar den? vaak is de geldigheid van de oordelen beperkt "Toch wel. Het zijn net mensen. Maar de maomdat de esthetische normen in een zeer klein nier van theoretiseren over hun eigen vak was groepje verankerd zijn." nogal hermetisch. Ik begreep niet wat men bedoelde. Ik ben wel nieuwsgierig van aard. Ik keek ook vaak m werkplaatsen naar de manier I Ligt dat bij de beoordeling van wetenschappewaarop kunstenaars bezig waren. Het probleem lijke prestaties zoveel anders? "Misschien niet. Wat mij zelf betreft: ik kan de met kunst is dat je je vaak enorm moet verdienuanceringen in de beoordeling binnen de wepen in een individu. Je moet als het ware in de tenschappelijke wereld beter begrijpen dan die huid van de kunstenaar kruipen. Wie zich een in de kunstwereld. Ik heb daar een betere angoede mening over het werk van Richard Long tenne voor. Ik heb er in Otterloo wel hard voor wil vormen moet zich grote inspanningen gegewerkt, maar j e merkt dat je in het ene wel troosten. Je moet je tot op zekere hoogte met goed bent en in het andere niet." hem identificeren. Die houding kan snel tot conformisme leiden. Ik houd daar niet zo van. "In de kunstwereld is een sterke groepsvorming Als wetenschapper heeft Van der Woud vooral waarneembaar. Er is een behoefte aan consenonderzoek gedaan naar het tijdvak van de tweesus. Ik wil het woord 'sektarisme' niet gebruide helft van de achttiende en de eerste helft van ken, maar af en toe leek het daar wel op. Ik ben de negentiende eeuw. Ik vraag hem wat zo benogal individualistisch in mijn meningen en langrijk is aan die periode. Het antwoord: "De vond daar zelden ruimte voor. Abram de Swaan negentiende eeuw is zo slecht beschreven in heeft een leuk essay geschreven: 'Kwaliteit is mijn vak. Ik wilde die periode in beeld brenklasse'. Hij geeft aan dat kunst en esthetiek gen." doeltreffende middelen zijn om een groep te definiëren; je kunt met behulp van normen inH Er is toch wel iets meer aan de hand dan het zake de goede smaak haarfijn aangeven wie wel wetenschappelijk invullen van een witte plek? en wie niet bij de groep horen. Daar heeft hij "Dat is waar. De achttiende eeuw is een heel gelijk in, dat heb ik uit eigen ervaring gemerkt. belangrijke periode. Lang is deze voorgesteld als Ik wil graag mijn onafhankelijkheid bewaren. een heel suffe eeuw, maar in werkelijkheid is Daarom werk ik ook liever op een universiteit. het een buitengewoon interessante periode geDaar heerst tenminste de academische vrijheid." weest. O p het terrein van de architectuurgeschiedenis hebben we alleen nog maar een beH Is er in de academische wereld dan geen sprake gin gemaakt met het ontdekken van wat er allevan sektarisme? maal aan de hand is geweest. Het boek over de "Misschien wel. Er zijn mensen die zeggen dat Bataafse hut zie ik overigens als iets incidenteels daar het individualisme verdwenen is of o n m o in mijn werk. Aan die ideeëngeschiedenis heb gelijk gemaakt. Mijns inziens is dat niet waar. ik weinig meer toe te voegen."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen