VU Magazine 1995 - pagina 249

Het sozteien van stenen, bestemd voor een proefopstelling die moet uitwijzen hoe ze door stromend water worden verplaatst.

tijd lang wilde ik die beker aan mij voorbij laten gaan", zegt hij. "Er zit vergif in, dacht ik. Mijn zoon heeft me bekeerd, nu rijd ik mee op de digitale snelweg. Maar het unieke van het WL is, in ieder geval in Vietnam, eerder onze mensenkennis en ons begrip voor organisaties, dan onze technische kennis en inbreng."

Deltagoot Buiten, in de zon, had Freek de Groot de Deltagoot laten zien, een

betonnen waterbak met een lengte van dik tweehonderd imeter, een breedte van vijf meter en een diepte van zeven tot negen meter. "Hierin", vertelt hij, "wekken we golven op. We deden oorspronkelijk proeven voor de Deltawerken, Tegenwoordig beoordelen we de stabiliteit van booreilanden of de veiligheid van dijken." Boven de Deltagoot hangt een kraan met een grijper om het zand en de stenen te storten, die vaalc het voorwerp van onderzoek zijn. Daarachter het hokje van de computer. "Vroeger",

WETENSCHAP,

CULTUUR

et> SAMENLEVING

7

- IUNI

vertelt De Groot, "in de beginperiode van het WL, waren die computers er niet. Toen berekenden we alles zelf aan de hand van formules. Dat hoeft nu niet meer. Maar inderdaad, er is daarmee ook veel verloren gegaan. Wanneer de computer je zoveel uit handen neemt, dan vergeet je wat er allemaal schuil gaat achter die onderzoeksresultaten, die je zo vlot krijgt voorgeschoteld. Ja, dat mag je 'gevoel voor de rivier, voor de zee' noemen." De Deltagoot zou, wanneer hij nu werd gebouwd, een slordige dertig miljoen gulden kosten. Hij blijft daarom in gebruik wanneer de rest van 'De Voorst' van de Noordoostpolder verhuist naar Delft, waar de hoofdvestiging van het WL te vinden is. De medewerkers in de Noordoostpolder zijn niet onverdeeld blij met die verhuizing. Laat Delft maar "blauw, blauw" zegt een bord bij de kantine. Verbetering van de onderlinge contacten zou een argument voor de verhuizing zijn: in Delft kunnen de medewerkers direct van eikaars kennis profiteren. Het is een argument dat telt. Koch vertelde dat onderzoek van het WL voor projecten in de ontwikkelingslanden om die reden bij voorkeur ter plekke wordt uitgevoerd. Zo kunnen zoveel mogelijk lokale medewerkers ervan leren. Maar los van alle fraaie argumenten moet er natuurlijk doodgewoon bezuinigd worden. Het WL - ooit een verlengstuk van Rijkswaterstaat - is nu een zelfstandige stichting en moet zichzelf bedruipen. Toeters en bellen zijn er steeds minder bij, al blijft de Staat der Nederlanden het fundamentele onderzoek van het WL steunen vanwege het economische belang. Desondanks is de tijd waarin het WL vooral een wetenschappelijke instelling was, definitief voorbij. "Vroeger", zei Koch, "vonden we het prachtig om alles precies uit te dokteren. Na de verzelfstandiging hebben we geleerd om niet meer te doen, dan wat van ons wordt gevraagd. Daarvoor worden we uiteindelijk betaald. We zijn pralctischer gaan denken."

1^95

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen