Contra-memorie in zake het Amsterdamsch conflict - pagina 81

§ 22a. DE WIJZIGING IN DE BEHEERSREGELING VAN 14 DEC. 1885.

79

c. s. mee tegen deze bepaling' klaclit indienden; en wete einhoe de verdere protesten almeè hoofdzakelijk tegen deze wijziging van Artikel"! gericht waren geweest om zich van de zonderlinge natuur van dit Classicaal verwijt rekenschap te geven. In zijn geschrift Waar is hel hmdrij/':\ uitgekomen bij Kemink &. Zoon te Utrecht heeft Prof. Jhr. Mr. A. F. de Savornin Lohman overtuigend aangetoond, hoe de geschorsten veeleer omgekeerd een geducht Avapen tot verweer door de nitlicliting van deze woorden prijs gaven. En vooral bij de opvatting van het Classicaal Bestuur, alsof reeds één persoon de wettigheid van den Kerkeraad betwistten kan, springt het in het oog, hoe de geschorsten, ware dit artikel onveranderd gebleven, plotseling allen invloed van den Kerkeraad, en () fortiori van het Classicaal Bestuur hadden kunnen

Hno-enholtz

delijk,

;

:

,'

keeren.

Doch wat baat dit alles tegenover een Classicaal Bestuur, dat zich nu eenmaal niet kan losmaken van het vermoeden, dat men allerlei booze plannen in het schild voerde, en zich alsnu bij de beoordeeling van elke handeling slechts afvraagt „Is er ook verband te denken tusschen de onderstelde bedoeling en het genomen besluit"? In den Kerkeraad is rond en open, ten aanhoore van Dr. Vos c. s., door den indiener van deze voorstellen verklaard, dat de schrapping van deze woorden uit Artikel 1 juist omgekeerd de bedoeling had, om te gemoet te komen aan de protesten van 1875. Deze verklaring wordt nu echter tot een opzettelijk spreken van bewuste onwaarheid gemaakt, en op een bloot vermoeden van het Classicaal Bestuur moet heel deze aanklacht drijven. Deze omstandigheid doet er dan van afzien, om één voor één elke der opmerkingen, door de Classicale Memorie op de tot stand gekomen wijzigingen gemaakt, ter toetse te brengen. Tegan een gedurig herhaald beweren: „Zulks had :

blijkl>aar

dit

en

dat

ten doel",

is

alle

betoog bot.

Als in

art.

10 de

woorden: „door rechterlijke uitspraak gelast", vervangen wierden door de woorden: „gelast door uitspraak van den burgerlijken rechter", geschiedde dit alleen om misverstand af te snijden. Immers het staat vast, dat noch de voorsteller, noch de Kerkvoogdij, noch de Kerkeraad in 1875 met deze woorden iets anders dan „c/iv>/-rechterlijke" uitspraak bedoeld hebben. Thans ecliter doet de Classicale Memorie het voorkomen, alsof de in 1875 ingesloten kerkelijke rechter in 1885 wierd uitgesloten; iets wat, blijkens geheel het verband, op geen manier kan. Als van de verhuisgelden, die de Kerkvoogdij aan herwaarts komende predikanten heeft te vergoe|len', gezegd wordt, dat het „rechtens verschuldigde" hun zal worden uitWtaald, leest de ('lassicale Memorie hierin, dat dit zeggen wil: het naar „burgerlijk recht" verschuldigde, geheel vergetende, dat ook de burgerlijke rechter deze schuld nooit anders dan naar kerkrechtelijke bepalingen zou kunnen vaststellen. Als van de Classicale quota in art. 35 gezegd wordt, dat de Kerkelijke Commissie deze zal te beta|en hebben, „voor zooverre de Kerkeraad die aanvraagt", en dat juist in overeenstemming met het Synodaal reglement op de Kosten van Bestuur art, 10, dan onderstelt de Classicale Memorie hier plan om niet aan te vragen; vermoedt dat dit niet aanvragen bedoelt, het Classicaal Bestuur te beletten, om machtiging tot aanbieding van tractement voor nieuw te beroepen leeraren aan te vragen; en dicht aan de geschorsten alzoo de bedoelinu'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen