Afwerping van het juk der Synodale Hierarchie - pagina 15

Verklaring van de

„ontzette"

De

Kerkeraadsleden.

huurling en die geen herder

niet eigen zijn, ziet

en vUedt.

is, wien de schapen den wolf komen, en verlaat de schapen 12. JoH. X :

Wij ondergeteekenden, Bedienaren des Woords, Opzieners en I. § Armverzorgers bij de Nederduitsche Gereformeerde Gemeente van Amsterdam, zien ons, na een langgerekt kerkelijk tuchtgeding, door het hoogste Besturende College van het Nederlandsch Hervormd Kerkgenootschap, naar het heet, ontzet uit onze ambten en bedieningen en ook voor de toekomst van Wij staan hier alzoo voor het recht, om ambtelijk op te treden, beroofd. een „binden en ontbinden van den Kerkelijken rechter op aarde'', waarvan wij ons zelven, als voor het oog van den Heere en zijn Gemeente, hebben afte vragen, of het alzoo ook in den hemel daarboven bij Jezus onzen Koning gebondefi en oyitbonden zij. Klaarlijk toch onderwijst ons Gods Woord, hoe de Kerkelijke rechter op aarde niet zelden een vonnis velt, dat, wel verre van uitspraak te zijn van het oordeel des Heeren, veeleer rechtstreeks tegen dat oordeel ingaat, verdoemende den onschuldige en stellende den schuldige in macht en eer. Deze droeve waarheid, reeds in de dagen des Ouden Verbonds aan meer dan één van gezanten en profeten bewezen, kwam nooit sterker uit, dan toen 's Heeren het hoogste Kerkelijk College te Jeruzalem den Zoon van God als godslasteraar veroordeelde, en toen, op het geroep van de toongevende Leeraren, een Barabbas, die een moordenaar was, vrij uitging, terwijl de Man van smarten gedoemd wierd tot den dood aan het kruis.

Geheel hetzelfde wierd aan

zijn

Apostelen bewaarheid,

die,

door den Heere

zelven in het ambt ingezet en gelast om zijn Woord te prediken, van de hooge Kerkelijke Colleges te Jeruzalem den daartegenover staanden last ontvingen, om, met onderlating van hun ambt, van te zwijgen. Ook Stefanus, de Diaken in de Jeruzalemsche gemeente, was wettig in de gemeente en mitsdien van God zelven verkoren, maar werd eveneens door den hoogsten Kerkelijken rechter uit zijn ambt ontzet door den dood. En wat op die wijs ons reeds door het heilig blad voor oogen wierd gehouden, is ook sinds in de geschiedenis der Kerk van Christus telkens opnieuw bevestigd. Zoodra de hiërarchische geest van het oude Rome in de Kerk des Heeren indrong, en de Bisschop van Rome zich met zijn Conciliën opwierp als hoogste rechterlijke macht in de organisatie der Kerken, zijn keer op keer juist de getrouwste getuigen der waarheid in hun ambt getroffen en, voor zooveel aan Rome hing, tot zwijgen gedoemd. Luther zelf is in officieelen vorm door den toenmaligen Kerkelijken rechter van alle ambten en bedieningen vervallen verklaard, en schier aan elk der Hervormers, en aan een iegelijk van hun medegenooten in het werk der Bediening, trof gelijk lot. Zelfs nog in onze dagen en in onze eigen Kerken zijn keer op keer

Hem

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen