Contra-memorie in zake het Amsterdamsch conflict - pagina 76

74

§

-^i'

HET ÜESCHIL

ÜVEIl

]^E

ATïEriTEN.

van Moderne predikanten tot de Tafel des Heeren. Dit was zoo in 1872, toen reeds op 28 Maart de zaak der „aannemelingen van Ds. Van Gorkoni" in den Kerkeraad aan de orde kwam, en hangende de daarover gevoerde correspondentie eerst op 2 September een voorstel wierd gedaan in zake liet Beheer. En dit was evenzoo in 1885, toen reeds op 5 Maart de Attestenquaestie in den Kerkeraad wierd ingebracht en toch eerst 'm November deszelven jaars voorstellen gedaan wierden tot nadere regeling van den Beheerstoestand. Immers, dit tot twee malen toe zich herhalende feit bewijst overtuigend, dat men volstrekt niet eerst aan het Kerkelijk goed heeft gedacht, om eerst na afdoening van de desbetreffende regeling, door een geestelijke quaestie de lont in het kruit te werpen, maar dat beide malen de geestelijke quaestie reeds maandenlang hangende was, eer er aan nadere beveiliging van het Beheer is gedacht. Dit nu werpt heel het systeem der Classicale Memorie omver. Want dit gevoelt een iegelijk toch: ware eigening van het kerkgoed r/oe/ en weigeren der Attesten slechts middel geweest, dan zou de Kerkeraad óf onnoozeler dan de onnoozelheid zelve zijn geweest, óf hij zou eerst de Beheersquaestie geregeld hebben, en eerst, nadat het kerkegoed veilig ivas, de hand hebben geslagen aan het doen ontstaan vau een conflict. Ten tweede zij er op gewezen, dat met 15 Januari 1 886 het betwiste van Regl. op het Godsd., waardoor de zaak der Attesten in artikel 40 geregeld was, kwam te vervallen; dat de Kerkeraad dit wist; en dat dergezocht" halve de Kerkeraad, bijaldien zijnerzijds de Attestenquaestie ware, zich zou hebben moeten reppen, om wel toe te zien, dat men niet over den fatalen termijn van 15 Januari heenschoof. Nu blijkt daarentegen uit den loop dezer procedure, dat de Kerkeraad in het allerminst niet gejaagd noch gehaast heeft. Immers van 23 Maart tot 21 Octolier heeft de Kerkeraad in geheel deze zaak geen enkele handeling verricht. Door cassatie bij de Algemeene Synodale Commissie aan te vragen, opende hij veeleer de mogelijkheid dat de beslissing tot Februari zou verschoven worden; en indien juist de Algemeene Synodale Commissie ten deze niet ongewonen spoed had betracht, zou de fatale termijn, die nu op 8 Januari 1886 viel, stellig over den 15en Januari, als wanneer heel het artikel ophield te werken, zijn heengegaan. Ten derde, zij er de aandacht op gevestigd, dat de Kerkeraad bijaldien verbreking van het Kerkverband zijn doel ware geweest, dan toch waarlijk den 4en Januari niet had behoeven af te wachten, maar reeds op 14 December of een der daaraanvolgende dagen hiertoe ongehinderd had kunnen overgaan. Iets wat de Classicale Memorie zijdelings bevestigt door haar verrassende mededeeling op blz, 23, dat het Classicaal Bestuur reeds op 21 December, zonder er iets van te melden, conditioneel provisioneel geschorst had. Welke andere beweegreden toch zou het Classicaal Bestuur tot de uitvinding van deze nieuwe soort schorsing hebben kunnen leiden, zoo niet de vrees ware opgekomen, dat de Kerkeraad juist op den avond van dien dag tot verbreking van het Kerkverband zou zijn leerlingen

,.

overgegaan ?

En ten vierde, dat wel verre van aan den Kerkeraad eenig verwijt doen, alsof hij de Attestenquaestie „gezocht" en voor een ander doel „gebruikt" had, veeleer zekere bevreemdmg niet verheeld mag worden,

te

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen