Uit de diepte - pagina 198

192

van enkele minuten, ook niet van uren, maar eene beproeving, waarover minstens zeven dagen moesten voorbijgaan. En bleek dan werkelgk de gevreesde ziekte in de leden te woeden, had dan de priester de vleugelen der barmhartigheid over hem uit te breiden? Hoort, hoe de wet onverbiddelijk spreekt: »Maar ten welken dage levend vleesch daarin gezien zal worden, zal hij onrein zijn. Als dan de priester dat levende vleesch gezien zal hebben, zal hij hem onrein verklare n." Onrein Ontzettend woord Het beteekent immers niets meer en niets minder dan buiten het Verbond Gods. Hoe verpletterend moet dat woord geklonken hebben in de ooren van den ongelukkige, dien wij in onzen tekst ontmoeEene ellende, niet af te zien, of te omschrijven, was zijne ten toekomst. Mijne hoorders is het met den zondaar anders ? Diep bedorven als hij is, langzaam wegstervende, in de ellende, buiten de verbonden der belofte gesloten, weet hij toch ook niet, dat hij onrein is en daarom dit alles over hem gaat. Wat zeg ik, hij vleit zich nog, dat het nooit zoover met hem komen zal. Wordt hem al door dezen of genen, dien hij op zijn levensweg ontmoet, vermanend en waarschuwend gezegd: »Gij draagt de teekenen uwer melaatschheid aan u," hij gelooft soms wel, dat hij krank is, of tenminste niet is, zooals hij wezen moet, maar dat het die verdorvenheid is, welke hem ter helle sleept, waar weening en kuersing der tanden hem zeker wacht, ontkent hij. Hij heeft zelfs hoop op spoedige beterschap. Maar ziet, daar brengt de Heilige Geest hem, door middel van eene prediking, van een sterfgeval, van eene ziekte of wat ook, tot stilstaan. Hij wordt ongerust. Wel beproeft hij dezen onvrede weg te nemen door terug te keeren in zijn vorig zondig en onverschillig leven, maar hij kan niet meer. Daarbinnen doet alles hem pijn. Vooral als de Heilige Geest hem aan de hand van Gods Woord al verder en verder in de diepten van zijne zonden inleidt, hem voor de wet plaatst, hem neerwerpt met het ontzettend: »Ik verklaar u onrein." In jammer en ellende zinkt de aan zichzelven ontdekte neer. Gy verstaat mij, niet waar, mijne hoorders die ziele wordt niet onrein door de wet, evenmin als dit met den melaatsche geschiedde, maar de wet verklaart haar onrein. Zij werpt haar namelijk uit hare vermeende en bedriegelijke gemeenschap aan het verbond en het volk des verbonds. Wat nu? Arme, ellendige zondaar! Zegt gij nu: had ik zaak

!

!

:

!

!

!

maar

nooit geweten, dat de wet dit met mij doen zou? Een wereldling, een liefhebber der zonde, een kind

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen