Uit de diepte - pagina 548

! :

542 dat zij mede weldadigheid aan haar gedaan had. Ze was ook een eindweegs medegegaan. Ze had zich opgemaakt, mede te trekken naar het land van Jada; want gewisselijk, ze voelde gehechtheid. En toen het eerst de vraag vaa Naomi kwam Wilt ge toch niet weder teruggaan?" was ze daartoe niet bereid geweest. Haar gemoed kwam ertegen op. Haar gevoel van aanhankelijkheid was te sterk. Zóo kan het geweest zijn. Dat doet zich voor, dat eerst by den mensch het gevoel nog te sterk spreekt, om terug te gaan. Of wilt ge het u wellicht anders denken? Het zou ook zielkundig verklaarbaar zyn, dat ze eerst nog mede door een gevoel van schaamte weerhouden werd, om harer schoonmoeder gehoor te geven; dat ze, ook bij de opwelling van haar gevoel van betrekking op hare schoonmoeder, nog niet durfde toegeven aan de trekking, die haar geboortegrond reeds op haar begon uit te oefenen, temeer omdat zij wel de standvastigheid van Ruth bemerkte. Schaamte kan soms nog eenigen tijd een mensch terughouden van openlijk te breken met God en zijn dienst. Maar toch, als er geen geestelijk beginsel achter zit, helaas dan komt het ertoe. Ziet het aan Orpa. Want toen Naomi aanhield, en het haar zoo klaar voorstelde, wat er nog voor haar te hopen was in het land der Moabieten, en daai-entegen waarin ze zich begaf, door met hare schoonmoeder mede te trekken, toen kwam het tot eene beslissing. Beiden, Ruth en Orpa hieven wederom hare stem op en weenden. Werkelijk, Orpa was bedroefd. Het ging haar aan het hart, hare schoonmoeder te verlaten. Het ging onder tranen. Het kostte haar wel wat. Maar de beslissing, helaas was gevallen. Zij kuste hare schoonmoeder maar het was een kus des afscheids. Het verstand, zouden de menschen zoo zeggen, zegepraalde hier over haar gevoel. En zóo behoort het in de schatting der menschen. Ja, maar het was, helaas het o ngeheiligde verstand, dat er niet op uit is de behoudenis der ziele te zoeken, dat niet uit is op de vreeze en den dienst des Heeren, maar zich ten slotte daarheen wendt, waar aangenaamheid gevonden wordt voor het vleesch. Zij is wedergekeerd tot haar volk en tot hare goden. o, Myne hoorders! ziet toe. Hoe is het met u? Het kan schynen voor een tijd, alsof een mensch werkelijk meê zal trekken uit het land der Moabieten naar Kanaan, om daar met het volk van God den Heere te zoeken, te vreezen en te dienen naar zijne ordinantiën. Eene gehechtheid aan personen kan daaro n d e r loopen. Daar kunnen gevoelens onder loopen, die werkelijk, op hunne plaats, niet af te keuren, maar goed 5>

,

!

;

!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen